Joachim Caffonnette, de bebop en de impressionisten, een zeer bloeiende muziekcultuur

© Anty D

Dit derde album van Joachim Caffonnette krijgt nieuwe klankkleuren, door de aanwezigheid van een blazerssectie. We praten erover met de pianist.


De cover is niet gespeend van humor: de muzikant krabt aan zijn hoofd met een partituur in de andere hand...

We deden een fotoshoot en vonden deze erg goed met zijn eigenzinnige kant.

Je ging niet op zoek naar muzikanten uit je vertrouwde Brusselse of Belgische omgeving…

Noam komt uit Israël en verbleef een tijdje in New York, Jasen is een Amerikaan uit New-Orleans, met zijn Belgische partner woont hij al bijna twee jaar in Brussel. Ik ontmoette hem voor de pandemie. Tussen de twee lockdowns in nodigde ik Noam uit voor een jam met ons. Dat verliep heel goed. We voelden onmiddellijk de click. Met zijn drieën speelden we standards bij mij thuis. Er waren al plannen om voor het Hypnote label een nieuw album op te nemen en dit was de kans die zich plots aanbood. Opnemen met hen brengt een frisheid die je niet per se krijgt als je twee of drie jaar met een band toert. Daarenboven heb ik het geluk dat ze er nog kunnen bijzijn voor de tournee.

Er zijn ook drie blazers bij die je muziek een aparte kleur geven…

Ik dacht er al een tijdje over om stukken te arrangeren voor blazers. Het is de kleur die je ook terug vindt op een van mijn favoriete albums “Speak Like A Child” van Herbie Hancock. Ik had nog nooit in een discografie iemand anders deze "blend" zien gebruiken. De altfluit wordt trouwens niet vaak gebruikt. Ik kende Hermon Mehari van de sessies die we in Parijs deden, hij komt uit Kansas City, maar woont al een paar jaar in Parijs. Quentin Manfroy werd mij aanbevolen door Jean-Paul Estiévenart en Édouard Wallyn kende ik van het conservatorium en ik waardeer de warmte van zijn geluid die goed past bij het ensemble. Deze zeer strakke akkoorden en de altfluit verwijzen ook naar Debussy en Stravinsky die mij altijd al enorm inspireerden.

© Jeanschoubs

Er is inderdaad een aparte sonoriteit van de instrumentalisten, met name bij Hermon Mehari…

Hij heeft een uniek geluid, geassocieerd met groot meesterschap, het gevoel voor traditie van Bix Beiderbecke tot Miles. Hij maakt ook deel uit van de hedendaagse jazzscene, hij heeft een zeer directe attaque op het instrument.

Je herneemt een standard op de cd. Wat bepaalde deze keuze ?

Dit is eerder toeval. We namen in Flagey op in een eenpersoonskamer onder ietwat ouderwetse omstandigheden. We brachten een goede halve dag door met originele composities met de blazers, en de volgende ochtend met het trio. We hadden nog een middag om standards te spelen. Toen we opnieuw naar die takes luisterden, ontdekten we dat "On Green Dolphin Street" een mooie balans in het album zou brengen, het is een nummer dat meteen ter zake komt.

“Presidential Blues” lijkt erg geïnspireerd door Bud Powell. Heden ten dage komen de invloeden vaak van Jarrett, Corea, Mehldau, … maar hier val je terug op de bebop pianisten…

Helemaal. De pianisten die je citeert luisterden allen naar Bud Powell, dat is zowat de basis. Bud Powell is een pianist die ik enorm veel beluister, net als de andere bebop pianisten : Barry Harris, Tommy Flanagan, Wynton Kelly,… Toen ik nog bij Eric Legnini studeerde, zegde hij dat het goed was om de modernen te beluisteren, maar je moet ook kijken vanwaar ze komen. Je moet teruggaan naar de bronnen. Als je de vroege Brad Mehdau beluistert, dan merk je dat hij speelt zoals Wynton Kelly, en dit zit geïntegreerd in zijn vocabularium. “Presidential Blues” is een beetje anachronistisch vergeleken met wat er tegenwoordig wordt gedaan. Bovendien waren Noam en Jasen doordrenkt van deze cultuur, en daarom koos ik voor hen. We spelen veel standards op tournee. Het is een traditie die centraal blijft staan in mijn benadering van jazz, meer dan Europese jazz.

© Jeanschoubs

Herken je de Amerikaanse cultuur in de speelwijze van de ritmesectie ?

Deze cultuur is overduidelijk aanwezig. Jasen groeide op in New-Orleans. Hij was een van de beschermelingen van Ellis Marsalis. Hij heeft een grondige kennis van het repertoire. Veel Europeanen spelen zonder dat ze de standards kennen, terwijl hier met Noam en Jasen bleek dat ze op geen enkel moment een standard uit het Amerikaanse repertoire niet kenden. Trouwens als ik een nummer startte zonder vooraf te verwittigen, waren ze direct mee. Het is een repertoire dat bij ons minder gewaardeerd wordt. Noam vertelde mij bijvoorbeeld dat er in Israël een cursus standards is waar ze de teksten leren. Hier op het conservatorium, ook al is het heel mooi, gaan we meteen naar nieuwe composities. Voor mij is het belangrijk de standards te spelen.

Men voelt in dit album ook – o.a. in de intro van “Endless Dreams” – dat je aangetrokken wordt door de impressionistische klassieke muziek van o.a. Debussy…

Mijn twee grootste invloeden zijn jazz en de impressionisten. Debussy en Ravel hebben mij altijd ontroerd. Ik probeer mijn beide invloeden samen te laten vloeien in mijn muziek.

Je vorig album, “Vers l’Azur Noir”, zit in een eerder sombere sfeer. Hier neig je meer naar optimisme, ook al duiden de liner notes op een zekere bitterheid en is er een verwijzing naar Baudelaire…

Het past bij de impressionistische periode. Of het nu gaat om muziek, poëzie, schilderkunst, dit is een periode die me raakt. Baudelaire inspireert me, ik herlees hem van tijd tot tijd sinds ik een tiener was. Het is iets dat me vandaag nog steeds voedt. In "Endless Dreams" zijn er de impressionisten, maar tegelijkertijd zeer moderne harmonieën. Weten waar het vandaan komt is belangrijk voor het creëren van nieuwe dingen.

Tekst © Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s : Jeanschoubs / Anty D
Een samenwerking Jazz’halo / JazzMania

Label:

Hypnote

recensie (F):
https://www.jazzhalo.be/reviews/cdlpk7-reviews/j/joachim-caffonnette-extended-bittersweet-times/


Bezetting:

Joachim Caffonnette – piano/composities
Jasen Weaver – contrabas
Noam Israeli – drums
Hermon Mehari – trompet
Édouard Wallyn – trombone
Quentin Manfroy – alto en basfluiten

https://joachimcaffonnette.bandcamp.com/album/bittersweet-times