Henri Texier : een compleet nieuw project.

Henri Texier Gent 2006 © Christian Deblanc

"Le Texier nouveau est arrivé” : een nieuw quintet, wellicht met als voorlopige naam Twiga Quintet. Een samenwerking tussen nieuwe (saxofonist Vincent Lê Quang, drummer Gautier Garrigue) en oude strijdmakkers (Sébastien Texier en Manu Codjia), een repertoire dat nieuwe composities verbindt met de grote thema’s van het Sky Dancers Sextet en teruggrijpt naar de eerste solo-opnamen uit de jaren ’70:  lichte melodieën, geraffineerde improvisaties.

Er is een album in voorbereiding, er zijn concerten gepland in het kielzog van dat in de Triton in Parijs (februari 2017).

Claude Loxhay had een verhelderend gesprek met Henri Texier,  solist buiten categorie, componist met een onmiddellijk herkenbare stijl én door en door wereldburger.

Vanwaar komt de naam Twiga Quintet?

Twiga betekent giraffe in het Swahili, taal van een etnische groep uit Kenia. Ik koos de naam omdat de giraffe dreigt uit te sterven zonder dat er aandacht aan wordt gegeven in de internationale pers. Maar toch ben ik niet zeker dat ik de naam behoud.   

Het quintet verwelkomt  nieuwe musici : saxofonist Vincent Lê Quang en drummer Gautier Garrigue: Hoe ontmoette je hen?

Aldo Romano nodigde me uit om deel uit te maken van zijn trio voor een volledig geïmproviseerd concert in de Triton.  Toen ontmoette ik Vincent Lê Quang. Ik had Vincent nog nooit gezien. Het concert werd opgenomen voor het label van Le Triton. Ik voelde onmiddellijk een grote verwantschap met Vincent en hield erg van zijn manier van spelen en hoe hij de muziek aanpakte. Natuurlijk dacht ik direct aan hem voor dit nieuwe project. Ik was ervan overtuigd dat zijn sound mooi zou samensmelten met deze van Sébastien en Manu Codjia.

Manu Codjia Dinant 2013 © Christian Deblanc

Wat Manu betreft, alhoewel hij geen deel meer uitmaakt van mijn regelmatige groepen heb ik altijd het contact met hem onderhouden. Hij participeerde in enkele van mijn projecten waaronder een tournee in Zuid-Amerika en op het album “30 Ans de Label Bleu”.  Voor het Twiga project dacht ik spontaan aan hem want, met uitzondering van Sébastien, is het de musicus die het dichtst bij mijn wereld vertoeft. Alles wat Manu al speelde met mij heeft me enorm aangesproken en dat is nog altijd zo!

Gautier Garrigue, dat is een leuk verhaal : reeds geruime tijd zie ik zijn naam opduiken in jazz magazines en, omdat ik die naam erg poëtisch vind, merk ik hem steeds meer op. ik stelde vast dat Gautier met mensen samenspeelde die interessante muziek wilden maken … Uiteindelijk zag ik de aankondiging van een plaat waarop hij meewerkte met als special guest Manu Codjia. Ik belde Manu op die me bevestigde dat Gautier echt heel goed speelde en dat hij perfect zou matchen in mijn muziek. De daaropvolgende sessie met hen en er was een mooie overeenkomst: we waren “in evenwicht”.

Het project omvat ook nieuwe composities zoals Sand Woman ...

Dit is de enige nieuwe compositie in het project. Op het ogenblik zoek ik trouwens niet speciaal naar nieuwe muziek voor deze groep maar ik laat oudere stukken eerder herleven zodat iedereen er beter kan op spelen en dit in de beste omstandigheden. Het hoofddoel van de groep is spelen en nog eens spelen: le “jouage”, le “jouage”.

Recent hoor ik veel musici die componeren maar niet improviseren noch echt spelen … dat vind ik erg triestig en vervelend … improvisatie is tenslotte de essentie van jazz, zijn Vrijheid, of niet soms??

Henri Texier Gent 2006 © Christian Deblanc

Er wordt terug gegrepen naar oude composities zoals Amir en Blues urbain ...

Dit was niet mijn idee, maar van Armand Meignan, de directeur van het festival Europa Jazz du Mans, die me voorstelde een concert te spelen voor de 35ste verjaardag van het festival en, tegelijkertijd, de 40ste verjaardag van mijn eerste label JMS/Sphinx waarop ik mijn soloplaten opnam in de jaren ’70 ... Ik vond het zelf grappig om die stukken te hernemen waarvan sommigen nooit met een orkest werden uitgevoerd … En zoals twee jaren geleden, toen ik de creatie van het Sky Dancers Sextet op hetzelfde festival voorstelde, dacht ik dat het hartveroverend kon zijn om een andere groep samen te stellen en ervan te profiteren om terug met Manu Codjia, die ik een heel groot musicus vind, te werken.

Komt er een cd uit? Zijn er concerten voorzien?

Jazeker. We gaan opnemen op 17 oktober en de cd zou moeten uitkomen in februari of maart 2018.
Momenteel zijn er nog maar weinig concerten gepland. Een in het zuidwesten van Frankrijk (oktober) en enkele in de loop van 2018 (o.a. op 5 april 2018 in Amiens en in mei in de Parijse regio.

De musici:

De anciens:

Sebastien Texier Oupeye 2007 © Christian Deblanc

Sébastien Texier (as, cl, cl alto): Sedert het Azur Quintet met Glenn Ferris en Bojan Z (album Mad Nomad uit 1995). Wij vinden hem dus terug in Strada Sextet, Red Route Quartet, Nord-Sud Quintet, Hope Quartet en Sky Dancers Sextet.

Manu Codjia: de gitarist was al aanwezig op het album Vivre van het Strada Sextet, maar ook het Red Route Quartet en het Nord-Sud Quintet met Francesco Bearzatti (ts).

Vers bloed:

Vincent Lê Quang: soprano en tenor saxofonist, speelde aan de zijde van Daniel Humair (album Seasoning uit de collectie Jazz Legends, lees hier de recensie), Hij kruiste ook de wegen van Jean-Paul Celea (cb) of Jeanne Added (voc). Professeur aan het Conservatoire de Paris sinds 2007 en adept van soundpainting, hij creëerde het project Suite in 2005 met Vincent Peirani (acc) en het Ebène strijkkwartet. Hij  participeerde aan de albums Air Libre van gitarist Jean-Philippe Muvien, met Daniel Humair, Roses and roots van Ricardo Del Fra en Liberi sumus in trio met Henri Texier en Aldo Romano.

Gautier Garrigue: geboren in 1987 en behaalde zijn diploma aan het Conservatoire de Perpignan, verhuist naar Parijs in 2007, werkt samen met Eric Barret (ts), Sébastien Llado (tb), Michel Portal (as, bcl), Roberto Negro (p) en trompettist David Enhco, met wie hij het album Horizons opnam (lees de recensie hier).
Hij speelt een reeks rietinstrumenten met hun divers geluid: alto en tenor sax (Sacrifice), alto en soprano (He was just shining), tenorklarinet (Quand tout s'arrête), sopranoklarinet en alto (Sand Woman), tenorklarinet en alto (Hopi).

Het repertoire van het concert in Le Triton:

Een nieuwe compositie Sand Woman met een mooie samenzang tussen soprano en altoklarinet, de grote thema’s van Sky Dancers Sextet werden hernomen (Navajo Dream als solo, Hopi, Mic Mac, Dakota Mab en He was just shining opgedragen aan Paul Motian), het terug uitvoeren van Sacrifice enregistré in trio, met Sébastien en Tony Rabeson, op het album Remparts d'argile in 2000. tenslotte, de subtiele arrangementen van composities opgenomen in de jaren '70, de solo’s Amir en Quand tout s'arrête (album Amir uit 1976, solo met contrabas, oud, fluit, piano en percussie), Les là-bas (album Varech uit 77, contrabas, oud, fluit, bombarde en percussie), Blues urbain (A cordes et à cris uit 1979, contrabas, bombarde, oud, percussie).
Een suite van onvergetelijke melodieën en solo's.

Interview © Claude Loxhay verscheen origineel in het Frans op jazzaround.

Vertaling Jos Demol
Foto’s © Christian Deblanc

Henri Texier Charleville Mezieres (F) 2001 © Christian Deblanc