Gesprek met de Belgische trombonist Nabou Claerhout

Ter gelegenheid van de Internationale Vrouwendag op 8 maart 2020 slaan Jazz’halo, Jazzaround, London Jazz News en het Franse Citizen Jazz de handen in elkaar. Samen publiceren wij een interview met de Antwerpse trombonist/componiste Nabou Claerhout.

De Belgische trombonist/componiste Nabou Claerhout vierde het einde van 2019 met de release van “Hubert”, de eerste EP van haar groep NΔBOU. Ze bestaan al sedert 2016 en werken nu aan een full album dat in 2021 het daglicht zal zien. In aanloop naar de Internationale Vrouwendag sprak Nabou met Amy Sibley-Allen over haar muzikale invloeden, over haar composities, maar ook over haar positie als een van de weinige vrouwelijke trombonisten.

London Jazz News: Wilde je altijd al muzikante en componiste worden ?

Neen, ik wilde actrice worden, maar mijn leraren vonden mij beter in muziek. Op achtjarige leeftijd startte ik met het bespelen van de trombone. Ik speelde tijdens de lessen, maar eens thuis raakte ik mijn instrument niet meer aan. Maar dan begon ik mij te realiseren dat er slechts weinig trombonisten of componisten zijn voor dit instrument. Daar is het begonnen. Ik voelde dat de mensen hielden van wat ik deed en dit stimuleerde mij om verder te gaan.


London Jazz News: Waarom de trombone ?

Mijn moeder stimuleerde mij om een instrument te bespelen. Ik wou graag harp spelen maar dat was te duur. Dan wilde ik de drums proberen, maar die was te luid. Uiteindelijk belandde ik bij de trombone. Mijn mama droomde altijd van een zoon die trompet zou spelen. Een dochter op trombone kwam dus in de buurt. Aanvankelijk maakte ik de keuze omdat ik het enige meisje zou zijn met een trombone, maar ik hoop echt dat er meer vrouwen en mannen naar de trombone grijpen.


London Jazz News: Je studeerde samen met veertien trombonisten aan Codarts Rotterdam. Was er een mix van vrouwen en mannen?

Naast mij waren er enkele vrouwen: Ebba Åsman, Sonja Beeh en Els Verbruggen. Ze zijn allen uitstekend. Ik voelde me trouwens nooit ‘het meisje’. Ik was gewoon een andere trombonist met dezelfde toonladders om in te studeren. Buiten deze kring van musici op Codarts werd het wel opgemerkt: ‘Oh, jij bent een meisje, dat is bijzonder.’ Mensen vinden mij blijkbaar ‘bijzonder’ omwille van veel redenen – ik speel trombone, ik ben een vrouw en ik ben zwart. Maar ik oefen om een uitstekend trombonist te worden. Ik wil dat de mensen naar me luisteren omdat ik een goede trombonist of goede componiste ben. Ik heb het geluk dat mijn management uit twee vrouwen en een man bestaat. Ik groeide op met alleen mijn moeder, waardoor ik weet dat ik geen man behoef om sterk te zijn. Als vrouwelijke trombonist sta je altijd op de publiciteitsfoto’s. Zo sta ik op de zijkant van een Codarts truck, bijvoorbeeld. Dat is nogal bizar.

London Jazz News: Zijn er vrouwelijke musici, trombonisten of componisten die je hebben beïnvloed?

Niet echt, buiten misschien Erykah Badu en Esperanza Spalding. Het zijn vrouwen, maar dit is niet de reden waarom ik van hun muziek hou. Ik denk dat beiden een goed voorbeeld zijn van vrouwen die geen gebruik maken van hun geslacht. Het is altijd wonderbaarlijk om getalenteerde vrouwen te zien musiceren of componeren. Vrouwelijke dirigenten zijn altijd super cool.


London Jazz News: In een vorig interview vermelde je dat je als kind wilde huwen met jazz en funk trombonist Fred Wesley. Je sound is totaal anders. Vertel eens hoe je een eigen weg vond met de trombone.

Ik zoek een andere weg, zoals iedereen. Recent had ik een gesprek met een gitarist in Londen. Het is moeilijker om een nieuwe sound te vinden op gitaar omdat er je al zoveel spelers zijn voorgegaan. Op trombone is er nog zoveel niet gebeurd. Niet alles wat ik doe is uiteraard nieuw, maar omdat we met minder zijn hebben we op dat vlak meer geluk. Mensen vragen vaak tot welk genre N∆BOU behoort. Ik groeide op met Earth, Wind and Fire, Prince, Maceo Parker, Erykah Badu. Mijn broer luisterde hoofdzakelijk naar klassieke muziek en opera. Ik had dus een rijke muzikale vorming. Die zaken maakten mij Nabou Claerhout nog voordat ik een noot gespeeld of op papier gezet had.


London Jazz News: Je wilt niet dat je muziek in hokjes ondergebracht wordt?

Je kan me in een bepaald hokje plaatsen, maar het verrast me om het te zien. Ik zie mijn vinyl opduiken in de moderne jazz ‘box’ en schrik ervan, want ik was er me niet van bewust dat ik moderne jazz maakte (lacht).


London Jazz News: Proficiat met de recente debuut-ep van je band N∆BOU: “Hubert”. Naast jezelf maken de geweldige muzikanten Mathias Vercammen (drums), Trui Amerlinck (bas) en Roeland Celis (gitaar) er deel van uit. Je bent hier waarschijnlijk erg blij mee?

Bedankt om te luisteren! Het is fijn te horen dat mensen leuk vinden wat ik in mijn kamer componeer. Toen we in 2016 van start gingen was dat hoofdzakelijk met covers van songs van andere jazzmusici. Dan begon ik zelf te schrijven waardoor alles in de band fel veranderde. Ook ik ben erg veranderd – ik was jong, ik ben nog altijd jong (lacht).


London Jazz News: Zijn alle composities op de EP van jouw hand?

Jawel. Eén song, ‘Components’, schreef ik voor mijn tijd aan de Royal Academy of Music (RAM). Al de rest werd gecomponeerd tijdens mijn verblijf in de UK.

London Jazz News: Je tijd in Londen heeft echt je muziek en componeren beïnvloed. Kan je me je manier van schrijven eens uitleggen en ook hoe het evolueerde?

Het is al twee jaar geleden dat ik in Londen studeerde en de muziek die ik vandaag neerpen is zeker anders. Je hoort een “before” en “after”. Ik componeer aan de piano, nooit op trombone. Misschien moet je dit niet vermelden, maar ik hou er niet van om voor trombone te schrijven. Ik focus me liever op andere instrumenten, zoals de gitaar, omdat het me op een andere manier beïnvloed.

Mijn theorielessen aan het RAM boden me een totaal nieuw perspectief. Ik deed onderzoek naar Mark Guiliana’s “D.R.O.P system”, dat staat voor Dynamic, Rate, Orchestration en Phrasing. Het bekijkt hoe je kunt improviseren op een drumset en hoe je flexibeler kan worden met deze vier elementen. Ik componeer nog altijd op de piano maar startte met in mijn eigen composities het D.R.O.P. systeem te gebruiken als een fundamentele bouwsteen.


London Jazz News: Geniet je momenteel van een rustperiode? Wat zijn je toekomstplannen?

Inderdaad, maar er wordt van mij verwacht om nieuwe muziek te schrijven. We plannen een full album uit te brengen in de loop van 2021. N∆BOU is al vier jaar samen en we speelden steeds dezelfde muziek. We zijn dus enthousiast om met nieuwe stukken aan de slag te gaan. We hebben momenteel tussen de 10-15 concerten in het vooruitzicht en we kijken uit naar de zomerfestivals om op te treden.

Ik werk eveneens aan een duo project met Mathias Vercammen, de drummer van N∆BOU. We namen demo’s op, maar beetje bij beetje kijken we wat daar uitkomt. Met twee spelen helpt om als muzikant sterker door te groeien.


London Jazz News: Geen plannen die je in Londen brengen momenteel?

Neen, maar ik zou het super vinden om met N∆BOU in Londen op te treden. Wellicht kan ik er ook spelen met enkele van m’n oude vrienden – in Londen zijn er schitterende muzikanten.

Interview © Amy Sibley-Allen (vertaling Jos Demol)  -  foto's © Petra Beckers

LINKS:

Spotify link hier

https://www.nabouclaerhout.com/