Eve Beuvens – in noten en woorden…

© Erik Bogaerts

Na een aantal verschillende formules te hebben uitgeprobeerd, pakt Eve Beuvens nu het trio-format aan met “Lysis”. Maar niet zomaar een trio... ze verklaart zich nader!

In een interview met ons, iets meer dan tien jaar geleden, zei je dat je het lesgeven nooit zou opgeven. Waarom is dit zo belangrijk voor je?

Eve Beuvens: Misschien is het een kwestie van interactie. Als muzikant weet ik, wanneer ik het podium opga, niet altijd hoe ik overkom. Ik krijg geen directe feedback. Het is heel anders als ik bij mijn studenten ben. Je deelt wat je drijft en ik hou van dat contact. Bovendien is musicus zijn (wat mijn prioriteit blijft) de laatste jaren moeilijker geworden. Concerten zijn er steeds minder en het werven van een eigen publiek is ingewikkelder geworden. Op mijn niveau is lesgeven ook een garantie voor inkomen.

Destijds had je het ook over het overbrengen van je passie voor muziek. Heb je niet het gevoel dat je deze passie ook kunt overbrengen via je eigen muziek: tijdens concerten of op platen?

Eve Beuvens: Ja, natuurlijk. Soms, als ik zelf naar een concert ga kijken, voel ik me de volgende dagen gelukkig...

Je hebt in verschillende formats opgetreden, zowel alleen als in een duo (met saxofonist Mikael Godée): het “Heptatomic” quartet, een iets grotere groep, een solo en nu een trio. Is er een formule waar je je prettiger bij voelt, die meer emoties losweekt?

Eve Beuvens: Er is een tijd voor elke formule... Ook al is dit album uitgebracht als trio, het is meer een weerspiegeling van mijn persoonlijkheid. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik volwassener ben geworden. Ik heb een duidelijker idee van wat ik wil doen, wat ik wil vertellen als muzikant. Met “Lysis” heb ik het gevoel dat de luisteraar me beter leert kennen. Er was natuurlijk de solo, die een kaalslag was, maar hier heeft het triospel me ertoe aangezet om mezelf te verrassen.

We komen natuurlijk terug op dit album... Maar tussen alle formules die we net hebben genoemd, valt ons de afwezigheid op van een klassiek piano/contrabas/drums trio...

Eve Beuvens: Inderdaad, ook al werd "Noordzee", mijn eerste album, min of meer opgenomen als trio, met Joachim Badenhorst als gast op een paar nummers... Ik speelde toen in een trio met Yannick Peeters en Lionel Beuvens. Ik voelde het niet zo toen ik solo speelde, maar als het om het trio gaat, is er die historische last die zo zwaar op een pianist drukt...

Het is interessant dat je de klassieke trio-formule vermijdt en deze kiest... Er zijn er zoveel!

Eve Beuvens: (lacht) Ah, ja, dat is waar!

© Robert Hansenne

Wat me ook is opgevallen is dat je heel zelden als “sidewoman” verschijnt... Je naam staat niet op veel platenhoezen... Is dat omdat je je eerst en vooral op je eigen muziek wilt concentreren?

Eve Beuvens: Een jaar of tien geleden speelde ik meer als “sidewoman". Er was het quintet van Alex Beaurain, Thomas Champagne of het quartet van Cezariusz Gadzina...

Eigenlijk doe ik dat tegenwoordig niet meer. Ik ben koppig en heb een duidelijkere visie op wat ik wil doen. Ook al zou ik me natuurlijk kunnen aanpassen aan een project dat niet van mezelf is. Het feit dat ik vooral als projectleider speel, levert voor mij geen frustratie op. Maar ik vind het heel leuk om samen te werken, zoals met Mikael Godée of met Aurélie Charneux en Marine Horbaczewski met wie ik net een nieuw project ben begonnen en waarbij ieder van hen ideeën en composities inbrengt.

Ik kan me ook voorstellen dat het qua beschikbaarheid niet gemakkelijk is om meerdere projecten op je te nemen als je zelf als leider betrokken bent…

Eve Beuvens: Precies! Een project leiden kost tijd. Sommige muzikanten doen het en hebben een carrière als sideman en leider. Maar het is niet gemakkelijk, omdat podia een bepaalde exclusiviteit verwachten. Dat betekent, paradoxaal genoeg, dat als je te vaak speelt, je uiteindelijk nergens meer speelt met je eigen project...

Laten we een beetje dromen! Dood of levend... Tegen wie zou je 'ja' zeggen als iemand je vroeg om bij zijn/haar band te komen of voor hem/haar op te nemen?

Eve Beuvens: Het zou verleidelijk zijn om in het quartet van de Noorse trompettist Mathias Eick te spelen!

Je nieuwe album onthult je passie voor woorden. De woorden van Amerikaanse dichters. Waarom geen Franse referenties?

Eve Beuvens: Ik heb een beetje een probleem met Franse teksten. Ik vind ze te direct. Ik heb liever lichtere, subtielere teksten... met een zekere afstand. Ik putte uit deze literatuur omdat ik wist dat de muziek bij de woorden etherisch zou zijn... En ik vond het belangrijk dat de teksten heel duidelijk waren, niet te lang, gemakkelijk te begrijpen. Met onsamenhangende teksten zou de plaat een zekere verankering missen.

Het is vreemd... Waarom heb je dan niet gekozen voor een traditionele mannelijke of vrouwelijke zangeres? De teksten worden gebracht met de cryptische stem van Lynn Cassiers...

Eve Beuvens: Ik wilde een vorm van ambiguïteit, van tweeslachtigheid. Ik zou niet gelukkig geweest zijn met het resultaat als ze raadselachtige teksten op een cryptische manier had gezongen. Ik wilde niet dat het te abstract werd. En aan de andere kant, als deze teksten op een traditionele manier waren geïnterpreteerd, zou de muziek diepte hebben gemist.

© Robert Hansenne

Trouwens, toen je dit project voor het eerst lanceerde, noemde je het “Tri(W)o(rds)”. Waarom heb je de naam veranderd?

Eve Beuvens: Ik moet toegeven dat ik de eerste naam een beetje overhaast heb gekozen... Zonder veel overtuiging. Toen was er Angel's Trio, maar dat vond ik te vaag. Het duurde even voordat ik op 'Lysis' uitkwam.

Een woord dat twee betekenissen kan hebben... Wetenschappelijk (het onmerkbaar verdwijnen of samensmelten van cellen) of filosofisch (een titel geassocieerd met Plato's 'Dialogen'). Welke betekenis geef jij er persoonlijk aan?

Eve Beuvens: Wetenschappelijk. Dingen die samen smelten, die kunnen openbarsten. Het is een proces van transformatie. Eigenlijk vind ik het een prachtig woord.

Over versmeltingen gesproken, ik vind dat er op het album een aantal hele mooie dialogen zijn tussen de elektronica en de akoestische instrumenten. Heb je de muziek gecomponeerd met dit in gedachten?

Eve Beuvens: Ja, absoluut! Dat is precies wat ik in gedachten had. Er wordt veel geïmproviseerd en dat is het hoogtepunt van het album. De composities dienen als voorwendsel. Ik wilde ook niet teveel elektronica. In sommige nummers is het geluid van mijn piano bewerkt door Lennart Heyndels...

Ik hou echt van dat geluid! Het is sprankelend en tintelend...

Eve Beuvens: Wanneer Lennart het geluid van de piano bewerkt, is dat om er speciale effecten aan te geven. De geluidsopname door Peter Soldan en de mixage door Renaud Carton zijn echt van ongelooflijke kwaliteit. Ze begrepen allebei de betekenis, de esthetiek en de kleur die we aan dit album wilden geven.

Om wat meer te weten te komen over je passie voor boeken, sturen we je naar een onbewoond eiland. Welke drie neem je mee?

Eve Beuvens: Oei! Ik hou echt van Aki Shimazaki. Zij schrijft hele korte boeken (gegroepeerd in “cycli” - noot van de redactie) die op elkaar reageren. Dan zou ik voor de korte verhalen van Guy de Maupassant gaan. Tot slot, omdat ik van Amerikaanse literatuur hou, zou ik eindigen met ‘The Sweet Hereafter’ van Russel Banks.

Interview © Yves Tassin (vrije vertaling: Jos Demol) 2025  -  foto’s © Robert Hansenne
In samenwerking met JazzMania

Igloo Records
BANDCAMP

lees HIER de recensie

Concerten 2025:
20.03 - Spring Brosella (Brussel)
19.04 - L'An Vert (Liège)