Echt ! met uitroepteken…

© Mayli Sterkendries

De door Brussel geadopteerde band Echt (met uitroepteken...) staat op een belangrijk keerpunt in zijn bestaan. Na een eerste album 'Inwane' dat de deuren opende naar een nationaal publiek, mikt het electro-jazz kwartet nu op internationale faam. Ontmoeting en perspectieven met toetsenist Dorian Dumont.


Het is goed om onze lezers eraan te herinneren dat "Echt" deel uitmaakt van de woordenschat van de ‘Brusseleir’ en "echt" betekent. Kun je ons eraan herinneren waarom je deze naam koos ?

Dorian Dumont : Het is altijd ingewikkeld om een naam voor een band te kiezen. Wat we leuk vonden aan deze was dat we een eerbetoon brachten aan de stad Brussel, die ons allemaal in de armen sloot. Niemand van ons vier komt uit Brussel, maar we voelen ons allemaal 'echte' Brusselaars. Brussel is een label... Veel mensen die er wonen komen oorspronkelijk niet uit Brussel, zoals wij.

Aan de andere kant is het uitgangspunt van de band het naspelen van live-effecten die gewoonlijk op computers worden geproduceerd, maar we doen het met behulp van "echte" muziekinstrumenten.

Tenslotte is er ook een brouwerij hier in Brussel, de Brasserie Illegaal, die een bier produceerde dat Echt heette... Die naam stond ons wel aan.

Dus dat zijn drie goede redenen om onszelf Echt te noemen... (lacht) Maar we waren niet de enigen, dus hebben we het uitroepteken toegevoegd om ons te onderscheiden van de anderen... Deze interpunctie voegt er een beetje schokeffect aan toe.

« Echt » wat de manier van musiceren betreft, maar met echte electro als resultaat...

Dorian Dumont : Ja, dat doen we. Dat is het doel: zo dicht mogelijk bij onze invloeden komen, bij de muziek waar we graag naar luisteren. We hebben alle vier een jazz achtergrond. We hebben elkaar ontmoet op het conservatorium en we hebben elk andere, meer jazzy projecten... Voor Echt! zijn er duidelijk niet echt jazzinvloeden.

© Diego Crutzen

Inderdaad, je zit in een rechttoe rechtaan electro/fusion setting. Geen duidelijke improvisaties. Is het nog steeds jazz ?

Dorian Dumont : Het is niet aan ons om dat te zeggen. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke visie op wat jazz wel of niet is. In werkelijkheid maakt het ons niet zoveel uit. We houden van deze muziek en het maakt niet uit welk genre het is.

In de praktijk componeren we met z'n vieren. Een van ons komt met een basisidee en we improviseren er veel tot we een thema vinden, een geluid dat we mooi vinden. Als ik de namen zie van sommige bands die op de affiche van bepaalde jazzfestivals staan, zoals Alpha Mist bijvoorbeeld, voel ik echt een band met onze muziek. Het is een deel van onze identiteit.

In Vlaanderen is er een band die een beetje dezelfde niche bezet: Stuff. Kennen jullie elkaar ?

Dorian Dumont : Ja, we kennen elkaar. Ik studeerde aan het Conservatorium in dezelfde periode als Lander (Gyselinck, de drummer van Stuff., die momenteel zeer actief is in de scene, met andere projecten - NVDR). We ontmoeten elkaar regelmatig bij Volta in Anderlecht. Toen we Echt! begonnen, was Stuff. een referentie voor ons. We kopiëren hun muziek niet, maar het inspireert ons. We gingen vaak met z'n vieren naar hun concerten, om te zien hoe ze hun platen op het podium uitvoerden.

Jullie heropstanding in 2022 was nogal groots... Wat zijn de wensen voor 2023 ?

Dorian Dumont : We hebben mooie vooruitzichten. De Nuits Botanique (op 5 mei NVDR), daarna enkele grote festivals (zie aan het eind van het artikel NVDR). Het doel is om te blijven groeien. Ik wens dat we zo ver mogelijk komen. We zien elkaar vaak, we voelen ons goed in Echt! Het is een heel ander project dan de projecten die ik eerder heb gedaan. Het feit dat we met z'n vieren op een democratische manier componeren en samenwerken geeft de band een geweldige dynamiek. Ik hoop dat we altijd even enthousiast zullen blijven over het samenwerken.

© Diego Crutzen

Ik zie dat er nogal wat concerten gepland staan, vooral in het buitenland. Is het een constante voor je om uit je cocon te komen... om te gaan kijken hoe het er elders aan toegaat ? Eerst in Brussel en nu in het buitenland ?

Dorian Dumont : Ja, dat is ons plan. Om als groep te groeien en dan over de grenzen te trekken. Je kunt de interesse voor ons voelen. We kunnen ambitieus zijn, ook al kost het tijd. We hebben ook een geweldig team dat ons steunt, wat belangrijk is voor de toekomst. We hadden het eerder moeten doen, maar de pandemie verhinderde dat.

In tegenstelling tot de Vlaamse bands die ook deel uitmaken van de Sdban of W.E.R.F.-stal of elders in Vlaanderen, heb je het voordeel dat je aan beide zijden van de taalgrens speelt...

Dorian Dumont : Duidelijk! Misschien is het omdat we geen teksten hebben, geen zanger. Dat helpt ons ongetwijfeld...

Er zijn ook geen teksten bij Black Flower, Dans Dans en vele anderen... Maar ze spelen weinig in Wallonië en Brussel.

Dorian Dumont : Wat mij opvalt is dat er in Vlaanderen veel meer plaatsen zijn waar deze muziek te horen is. In Wallonië heerst niet dezelfde cultuur. Zelf spelen we er niet zo vaak... We hebben niet het gevoel dat we bij de ene of de andere gemeenschap horen. Maar ja, we hebben het geluk dat we op een Vlaams label kunnen uitgeven.

Laten we teruggaan naar je nieuwe album "Sink-Along" wat ik zou vertalen als "samenvloeiend"... met een woordspeling...

Dorian Dumont : Ja, fonetisch ligt het dicht bij "Sing Along", "zingen in koor" of "zing met ons". Het is een verwijzing naar het feit dat onze muziek geen muziek voor zangers is. In de begindagen van Echt! werd ons vaak gevraagd: "Waarom spelen jullie zonder zanger of rapper ?” Wat ons betreft moet onze muziek instrumentaal blijven, centraal staan. Dit zal ons er waarschijnlijk niet van weerhouden om in de toekomst een beroep te doen op "featuring...".

Jullie eerste album heette "Inwane", wat vertaald zou kunnen worden als "naar het verval"... Het is zeker niet erg optimistisch !

Dorian Dumont : (lacht) Onze muziek kan inderdaad vrij donker zijn... Ook al zijn er hier en daar lichtflitsen (lacht). Het is een reflectie van een periode. We hebben niet bewust besloten om donkere muziek te spelen. Maar wanneer iemand in de band met een idee komt dat ons allen inspireert, is het vaak donker... En dat is het idee dat blijft hangen. Het eerste album werd opgenomen midden een pandemie. Ik denk dat de nieuwe plaat een mooie evolutie van de band laat zien. We zijn volwassener geworden.

In het begin brachten we covers... Als je muziek mooi vindt, leer je zo de codes, het vocabulaire. Pas dan kun je beginnen met je eigen repertoire. Als je een saxofonist bent en je wilt bebop spelen, raad ik je aan urenlang naar Charlie Parker te luisteren, totdat zijn muziek deel wordt van je vocabulaire. Het toeval wil dat de bands waar wij van houden niet bijzonder helder zijn... De manier waarop wij nu werken is volwassener dan ten tijde van 'Inwane', maar ik zeg niet dat het ene album beter is dan het andere.

Er is nog iets bijzonder in jullie muziek: de instrumenten lopen door elkaar. Soms kun je de bas of de gitaar niet onderscheiden, die gaan op in de keyboards. Hetzelfde geldt voor de drums, die klinken als een drummachine...

Dorian Dumont : Dat is inderdaad iets wat we graag doen: de instrumenten niet op een traditionele manier gebruiken. We proberen eigenlijk zo dicht mogelijk bij de muziek te komen waar we van houden, electro, clubmuziek. Maar met echte muziekinstrumenten, degene die we hebben. De drums zijn akoestisch, maar Martin (Néreau, de drummer... NDLR) voegt er veel effecten aan toe, waardoor ze dit specifieke geluid krijgen. Hetzelfde geldt voor de bas of de gitaar. Ik denk dat het een vrij originele en bijna ongehoorde manier van muziek maken is. We spelen zo dicht mogelijk bij de machines, op een robotachtige manier. Mensen die ons live komen zien zijn verbaasd. Je hoort een dj-set, maar het is een band die speelt, met echte instrumenten. Net als een jazzspeler proberen we op deze manier de trance te bereiken, met dezelfde energie. Door machines en mensen te mengen. We zijn nog niet klaar met het verkennen van dit concept... Maar we boeken vooruitgang !

© Mayli Sterkendries

Uiteindelijk brengen jullie muziek om op te dansen…

Dorian Dumont : Ja, dat is zeker. Het maakt deel uit van onze opdracht: uit het jazzcircuit stappen en iets doen waarop gedanst kan worden. Zelfs op de jazzfestivals waaraan we deelnemen, slagen we erin het publiek mee te voeren in die feestelijke sfeer.

Je hebt de vraag al enigszins beantwoord... Echt! in concert: wat kunnen we verwachten ?

Dorian Dumont : Allereerst wensen wij de toeschouwer mee te nemen op een reis. Het is alsof je in een club bent waar een DJ muziek mixt, met tracks die elkaar op een verbazingwekkende manier opvolgen. Ik herinner me een set van LeFtO. Hij mixte salsa met pure techno, en het werkte ! We vroegen ons af hoe we dit resultaat konden bereiken met ons repertoire. Op het podium werken we dienovereenkomstig aan de arrangementen en de sequenties. We brengen het allemaal samen ook al is het niet de oorspronkelijke bedoeling geweest. De muziek stopt niet, alles vloeit samen tot je een bepaald soort trance bereikt, zoals in een jazzconcert... Dat is wat een concert van Echt! eruitziet !

Tekst © Yves Tassin (vrije vertaling: Jos Demol) -  foto’s © Diego Crutzen / Mayli Sterkendries
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo

Echt ! - Sink-Along
Sdban / N.E.W.S.

RECENSIE JazzMania


Echt ! in concert 2023 :

05.05 - Les Nuits Botanique Brussel
26.05 - Festival Jazz à Liège
23.06 - Festival Couleur Café Brussel
14.07 - Boomtown Festival Gent
05.08 - Campo Solar Festival Damme