Echoes of Zoo : In de leeuwenkooi

© Annie Boedt

Dit fait divers gaat zo’n drie jaar terug : Muizen (bij Mechelen), de zoo van Planckendael. In plaats van weg te kwijnen op de bodem van een trieste kooi, ontsnapte een leeuwin om in de buurt wat rond te wandelen … vooraleer ze koudweg neergeknald werd door de politie.

Het quartet Echoes of Zoo heeft er een lied over geschreven, “Dance Around Bullets”, maar ook een concept: de verdediging van de meest kwetsbaren. Bandleader Nathan Daems (trouwens ook saxofonist bij Black Flower) geeft meer uitleg…


In principe is in een zoo alles onder controle,… terwijl het er in de jungle veel onvoorspelbaarder aan toe gaat. Waarom hebben jullie dan niet de naam “Echoes Of Jungle” aangenomen?

Nathan Daems (hij lacht): Dat klopt! Als kind woonde ik niet zo ver van een zoo. Ik hoorde er constant de geluiden van de diverse dieren. Als de wind goed stond hoorde ik het gebrul van de leeuwen. Dat maakte veel indruk en deed me nadenken. Het is blijven hangen.

Inderdaad, jullie titels verwijzen vaak naar dieren… Op de cover van jullie eerste EP gaf je het volgende al aan: “Zonder dieren zou geen enkel menselijk wezen bestaan”.

Nathan Daems: Zonder dat ik begrijp waarom, hebben dieren mij altijd al gefascineerd. Nu weet ik wel al beter waarom. Wij mogen de intelligentie van het dierenrijk niet onderschatten. Wij kunnen er enorm veel van leren.

© Annie Boedt

Is er buiten de energie die je in je werk ontplooit een concept? Wat is het concept van Echoes of Zoo ?

Nathan Daems: Ja, inderdaad. Er zit een rauwe kant in onze muziek, die energie. Maar dit gaat ook gepaard met een zekere elegantie…  Een beetje zoals de leeuw in feite!

Ik denk hierbij ook aan de punk-filosofie die je aanneemt. Zoals bij de titel van jullie eerste EP: “First Provocations”.

Nathan Daems: Niet helemaal… Wij inspireren ons op dieren die nu of op een dag zullen revolteren. Het is daarover dat het gaat op “First Provocations". Het gaat er niet om op een agressieve manier te provoceren, maar wel om een reactie uit te lokken, een bewustwording bij zij die onze muziek beluisteren. We proberen het niet explicieter te stellen dan dat. Ik ga mijn tijd niet verspillen pet de mensen uit te leggen waarom ik geen vlees eet. Dat interesseert hen niet… Aan iedereen de keuze om zijn eigen reflectie te beleven.

Het lijkt me belangrijk voor jullie, om het woord te geven aan de meest kwetsbaren. Is dit een manier waarop je oppositie voert tegen de huidige politieke crisis in Vlaanderen? Waar de mensen lijken individualistischer te worden?

Nathan Daems: Jawel, dit is de bedoeling. Maar we brengen instrumentale muziek. De boodschap kan je dus alleen kenbaar maken door middel van de keuze van de titels of de hoesillustraties. Wij kozen het thema van de dieren voor de kant van de ‘underdog’ van het concept. Om terug te komen op het aspect van de politiek, ik geloof dat alles moet samenkomen. Links en rechts zijn twee ideologieën die elkaar nodig hebben om te kunnen functioneren. Je krijgt geen solidariteit zonder veiligheid, en vice-versa… Er bestaan ongetwijfeld redenen waarom mensen op uiterst-rechts stemmen. Veel meer dan kritiek te uiten, zou het veel efficiënter zijn om proberen te begrijpen waarom ze deze keuze maken.

© Annie Boedt

Ik las in je biografie dat je ontevreden bent over de opleiding die men geeft in de Belgische conservatoria. Is het daarom dat je elders muziek bent gaan studeren?

Nathan Daems: Ik pretendeer zeker niet dat er elders betere muziekprofessoren zijn… Ik heb uitstekende professoren gekend die les gaven aan Belgische conservatoria. Het is daarentegen waar dat mijn allereerste saxofoonleraar erg conservatief was. Vandaar dat ik de saxofoon inruilde voor de gitaar. Ik nam de saxofoon pas veel later terug op. Neen, ik ben sommige onder hen enorm dankbaar.

Als ik de nieuwe generatie Vlaamse musici hoor, lijkt het mij dat er een zeer sterke geest van openheid bestaat…

Nathan Daems: Op conservatorium zijn we allen gestart bij de roots: be-bop, enz. … Maar je moet ergens mee beginnen… Ik had veel professoren die mij beetje bij beetje lieten evolueren naar andere stijlen, die mij aanmoedigden… Dat bewijst dat mijn leraren mij een basis wilden meegeven en mijn eigen weg aanmoedigden. Het muziekonderwijs is enorm veel verbeterd in België. Dat merk ik aan al die jonge musici die aankomen.

Je maakt ook deel uit van Black Flower, een van die groepen die deze nieuwe generatie inspireert…

Nathan Daems: Wij hadden nooit verwacht deze status te genieten. Wij spelen gewoon de muziek waar wij van houden.

We kunnen stellen dat je samen met o.m. Nordmann, Dans Dans, Stuff., e.v.a. de grenzen van de jazz hebt verlegd. Je bracht de energie en het exotische mee.

Nathan Daems: Eerlijk gezegd, is dat iets van alle tijden. Neem nu Miles Davis of John Coltrane, een hele tijd geleden hebben ook zij de codes gewijzigd. Terwijl zij ook hun eigen jazzidolen hadden. Het zit in de natuur der dingen en tegelijkertijd is het toch een contrast: om de muziek in leven te houden, moet je ze doen evolueren, de codes aanpassen. Het geeft geen meerwaarde om de traditie almaar te kopiëren. Zo dood je haar.

Er zit drie jaar tussen de release van de eerste EP “First Provocations” en het album “Breakout”. Had je geen schrik dat men jullie ondertussen zou vergeten zijn?

Nathan Daems: (al lachend) Neen… Dat is de zaak van onze manager. Wij evolueren op ons eigen tempo. Maar drie jaar?! Dat verwondert me… Maar dit gezegd zijnde had ik niet de indruk van niets te hebben gedaan… Daarnaast hebben we allen verschillende lopende projecten.

Juist: komt het voor, wanneer je componeert, dat je je afvraagt welke weg nummer zal nemen ? Echoes of Zoo of Black Flower ?

Nathan Daems: Dat is een goede vraag ! Soms stel ik ze ook… Maar als ik in het repetitielokaal aankom, bestaat daar geen twijfel meer over… Eigenlijk componeer ik dikwijls in functie van de musici, van de samenstelling van de band.

Men zou kunnen denken dat de hardere nummers naar Echoes Of Zoo gaan, een meer energiek concept en minder gesofisticeerd dan Black Flower...

Nathan Daems: Ik begrijp wat je bedoelt… Maar neen, ik denk niet echt in deze termen… Met Black Flower spelen we in quintet. Er zijn klavieren, twee blazers, wat me toelaat andere kleuren te gebruiken. Soms heeft een compositie nood aan zo’n line-up… Dat laat me toe een beslissing te nemen. Met Echoes of Zoo spelen we bij voorkeur met obscure ritmes, bijna voodoo. Onze drummer Falk Schrauwen interesseert zich in Afrikaanse muziek, uit Bénin, uit Senegal… Het is interessant te componeren volgens ieders eigenschappen. Daardoor verwezenlijk je met gemak een zekere hechtheid…

In beide gevallen heb je “groove” nodig…

Nathan Daems: Klopt, maar het zou kunnen zonder tempo zijn. Voor Black Flower kan dat op in een volledig nummer gebeuren , terwijl voor Echoes Of Zoo, het slechts op een korte sequentie voorkomt. Ik startte trouwens met Echoes Of Zoo omdat ik nood had aan deze energie. Je vermelde daarnet “punk” en daar kan ik het mee eens zijn. We voelen ons betrokken bij de wereld.

Ik vergis mij waarschijnlijk niet door te stellen dat jullie een podiumband zijn ? Dat jullie nog meer dan anderen, ongeduldig wacht op het heropstarten van de concerten ?

Nathan Daems: Neen, helemaal ! Wij missen de concerten enorm ! Ondertussen namen we onze plaat op, dat was het beste wat we konden doen. Er zijn een aantal data voorzien, maar het is nog niet echt zeker. Er zijn opties… Maar ik heb er alle vertrouwen in: het zal heropstarten en geloof me vrij dat het een feest wordt !

Interview © Yves « JB » Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)
Foto’s © Annie Boedt / Geert Vandepoele
Een samenwerking JazzAround/Jazz’halo

Echoes of Zoo : « Breakout » (W.E.R.F.)
recensie Jazz’halo vind je HIER