De muzikale metamorfosen van Marie-Anne Standaert

© Robert Hansenne

Drukke decemberdagen in het verschiet voor trompettist, bandleider en dirigent Marie-Anne Standaert, want volgens haar afsprakenkalender voor die maand staat ze op meerdere locaties in Vlaanderen, met verschillende van haar formaties. Omdat ze ondanks die komende hectische weken toestemde met een kort interview, snoeiden we uit respect in ons vragenarsenaal en informeerden – geïntrigeerd door de naam - in hoofdzaak naar Misstriohso.

© Joseph Castelein

Niet enkel ben je in verschillende vaste groepen en lossere verbanden actief - zelf zag ik je vorig jaar een bigband dirigeren - je bedrijft ook meerdere genres: de honger om muziek te spelen is nauwelijks te stillen?

Marie-Anne: ‘Mja, een klassieke uitspraak is: “Er bestaat geen goede en slechte muziek hé, ‘t is de manier waarop ze gebracht en beleefd wordt die telt.“ Ja, ik hou van heel veel verschillende soorten muziek, dat is waar. Ik vind het enorm tof en leerrijk om me in verschillende genres en stijlen te bewegen… de meeste zijn natuurlijk wel jazz gerelateerd, maar jazz op zich is al zo een ruim genre … Ik wil me niet echt toeleggen op één specifieke stijl… ik hou van afwisseling, ook van de diversiteit van mensen die je daardoor ontmoeten kan (zowel medemuzikanten als organisatoren als publiek).’

Misstriohso: de naam van de groep roept bij mij terstond associaties op met Thelonious Monk. Of is dat een nogal simpele gedachtegang?

Marie-Anne: ‘Wel ja, het is inderdaad één van de composities van Thelonious, maar in feite heeft het er  totaal niets mee te maken: we hebben dat nummer nog nooit gespeeld en met deze groep hebben we trouwens nog geen enkel Monk-nummer gespeeld. Het is eerder een woordenspel, met verschillende elementen er in. Miss: de band wordt geleid door mij  (“Miss” Marie - Anne ); Trio: het is een trio; Oh?: we kunnen wel eens verrassend uit de hoek komen; So!: soort bevestigend woord, soort energetisch stopwoordje…’

Geen stukken van Monk, dus. Bestaat het repertoire van dat trio dan hoofdzakelijk uit eigen composities?

Marie-Anne: ‘We spelen (tot nu toe) geen enkel stuk van Monk, maar brengen meestal 2 sets met eigen muziek, zowel van mezelf als van Bram en Janos, en meestal spelen we in elke set ook wel één standard. Deze verandert dan wel van optreden naar optreden…’

Janos Bruneel en Bram Weijters zijn in dit trio inderdaad jouw kompanen: waarom koos je die muzikanten?

Marie-Anne: ‘Ik heb er lang over nagedacht met wie ik dit soort trio zou vormen… Ik wil uiteraard spelen met keigoede muzikanten, maar ik wil vooral spelen met mensen bij wie ik me goed in mijn vel voel, dat is in feite het allerbelangrijkste, en bij Janos en Bram is dat het geval!’

Een trio zonder drummer: wat is voor jou het attractieve/ het voordeel?

Marie-Anne: ‘In bijna alle projecten die ik al gedaan heb waren er steeds drummers, en daar hou ik enorm van, maar ik wou een eigen trio zonder drum. Dat heeft niet speciaal voordelen denk ik, maar het creëert gewoon een andere sound. Ik ben bijvoorbeeld heel veel live gaan kijken naar het trio van trompettist Claudio Roditi (met JL Rassinfosse op bas en Klaus Ignatzek op piano ), en dat vond ik telkens geweldig. Ook trompettisten als Chet Baker of Tom Harrel speelden vaak in trio formule. Oscar Peterson speelde ook vaak met trompettisten, vaak in duo zelfs.’

Amper enkele dagen voor jullie concerten (Post X Merelbeke, Merelbeke; The Black Cat, Torhout) treed je op met New Special Quintet: maak je makkelijk die overstap?

Marie-Anne: ‘Dat ligt in de lijn van de diversiteit waar ik het al over had hé… Ik heb mijn concertreeks met mijn trio wel wat proberen te bundelen in deze najaarsperiode (er volgt nog een optreden in januari ook, in GC de Felix, in Hoeilaart ), maar plots krijgen we een aanvraag voor het New Special Quintet, en dat valt dan toevallig in dezelfde week… No problem hé, integendeel: wijs !!! In diezelfde week heb ik trouwens ook nog een optreden met mijn bigband ‘t Mouvement. Alles is combineerbaar. Twee weekends later speel ik met mijn andere eigen project The Hop Sh Bam Connection 2 avonden in Brussel. Ik hou er van om te spelen, te performen, onder de mensen te zijn, diversiteit, … that’s the spirit!.

Concertdata van de vermelde formaties:  http://www.marieannestandaert.be/agenda/

Paul Godderis

© Sissel Steyaert

Op 3 december e.k. is Marie-Anne met haar NEW SPECIAL QUINTET te gast in de GL Jazzclub in Lendelede. Het New Special Quintet is het logische vervolg op een eerdere groep : het in 2004 door Richard Rousselet opgerichte Special Quintet. Het was bedoeld als ode aan de rijke cultuur van de jazz in de jaren 50-60: de hardbop periode. Hiervoor koos hij een niet voor de hand liggende bezetting met 2 trompetten, en werd het zowat een ode aan de jazztrompettisten uit dezelfde periode. In 2007 brachten ze de cd "Live At La Laiterie" uit.

Na 8 productieve speeljaren met deze band namen ze in 2011 een break, maar nu is de tijd meer dan rijp voor een vervolg, binnen hetzelfde idioom, met een vernieuwde ritmesectie en een vernieuwd repertoire. Het quintet exploreert met de verschillende kleurcombinaties die trompetten kunnen brengen , o.a. door gebruik van verschillende mutes en ook van de bugel Ze spelen hard swingende, groovy, happy music, terug geworteld in de traditie van de jaren 50-60, de mooie “blue note“ era …

Af en toe worden ook eigen composities in deze stijl gespeeld. Speciaal voor deze gelegenheid stelt Richard Rousselet, een “tribute to Miles Davis“ repertoire samen.

© Sissel Steyaert

Richard Rousselet, bugel/trompet
Marie – Anne Standaert, trompet/bugel
Raphaël Debacker, piano
Jean Van Lint, contrabas/zang
Toon Van Dionant, drums