De kruisende wegen van Amaury Faye en Igor Gehenot

© Katiuska Landaeta

Op een dinsdagmiddag ontmoet ik in het auditorium van Piano’s Maene, Igor Gehenot en Amaury Faye. Ze hebben net een spannend pianoduo uitgebracht op Hypnote Records en leggen nu de laatste hand aan het repertoire voor hun concert tijdens het Mithra Jazz Festival in Luik, in de Cité Miroir op 12 mei 2022. Een interview.


Opnames van een pianoduo zijn eerder zeldzaam : we denken uiteraard onmiddellijk aan Hancock/Corea en Hank Jones/Tommy Flanagan.

Amaury Faye : Amerikaanse duo’s zijn een belangrijke inspiratiebron voor mij. We zijn veel gaan putten uit wat op internet te vinden is van het duo Kenny Barron/Brad Mehldau. Er is een zekere traditie, ook bij Mulgrew Miller, maar het klopt dat het vrij zeldzaam is. Toen we het idee hadden om het aan te pakken, was het lang geleden dat iemand het in Europa had gedaan.

Aan de Europese kant, doet Baptiste Trotignon het ook niet slecht…

Amaury Faye : Ja, inderdaad, maar het is meer een uitnodiging voor festivals, in Parijs bijvoorbeeld, maar ik denk niet dat hij een album gepland heeft. Wat Igor en mijzelf betreft, we doen veel dingen samen en we zijn erg goede vrienden. Vaak vinden we elkaars projecten, maar we hebben nog nooit samen gespeeld. Het ging heel snel: Igor had een plan met een concertzaal in Luik, en het ging vanzelf, we gingen aan de slag. We beleefden er beiden veel plezier aan.

Igor Gehenot : Het project heeft vier jaar gerijpt. De bedoeling was om in juli 2021 op te nemen in Luik, mijn geboorteplaats, maar de dramatische overstromingen hebben het project stopgezet. Toen we op de geplande dag in Luik aankwamen, stond de inchecklocatie onder water. We besloten toen om met het hele team, Giuseppe en Jonas Verrijdt, in Toulouse (de geboorteplaats van Amaury) op te nemen.

Er staan aardig wat latin getinte stukken op het album met composities van o.a. Chico Buarque, João Bosco...

Igor Gehenot : Het is waar dat Braziliaanse muziek erg leuk is om ritmisch met de linkerhand te spelen, en het past goed bij onze twee speelwijzen. Het is een prettig repertoire, met composities die ons goed liggen. Daarnaast vertolken we ook nog enkele eigen stukken.

Amaury Faye : Het is ook leuk om het publiek thema's te laten ontdekken die niet vaak gespeeld worden. Het zijn werkelijk juweeltjes uit de Braziliaanse muziek. Harmonisch gezien bevatten ze eigenschappen uit de westerse klassieke muziek, het is dus een heel gelukkig huwelijk voor ons. Er werden nogal wat pogingen ondernomen om klassieke en jazzmuziek te vermengen. Meestal was dit echter een zeer kitscherig gedoe. Daar hebben de Braziliaanse muzikanten iets aparts voor gevonden.

Amaury schreef een hommage aan Egberto Gismonti : dacht hij hierbij aan hem als pianist of aan de gitarist ?

Amaury Faye : Hij is pianist, maar zijn spel lijkt erg op dat van een gitarist. Het was Joanne Brackeen, toen ik aan Berklee studeerde, die zijn muziek bij mij introduceerde. Ze liet me naar een paar nummers luisteren en ik sliep de hele nacht niet. Luister naar "Lôro", een soloversie, en je hoort precies Keith Jarrett en Brad Mehldau... Het zit er allemaal in, er is contrapunt die hij met een verbluffende snelheid brengt, met prachtige frases die zijn uniek toucher tot uiting brengt. De volgende dag vertelt Joanne me dat hij een geschoolde gitarist is. Er is nog een andere reden voor dit eerbetoon aan Gismonti. Igor wilde graag een choro te spelen. Hij had een heel bekend stuk van Lyle Mays in gedachten, “Chorinho”. Toen ik de partituur zag, was het duidelijk dat het ingewikkeld zou worden om het in korte tijd te klaren. Daarom vonden we het makkelijker om zelf een ‘choro’ te componeren, want als je componeert, heb je al driekwart van het stuk ingestudeerd.

Igor Gehenot : Amaury is erg sterk, ik denk dat hij niet eens op de piano componeerde, hij schudde het gewoon uit zijn mouw. Toen ik dat hoorde, vond ik het ongelooflijk. Ik componeer altijd op de piano. Hier schrijft hij een complex thema dat heel snel gaat en heel veeleisend is. Ik was werkelijk verbaasd.

Amaury Faye : Het is een bagage die ik meedraag vanuit de ragtime, het lijkt mij volkomen natuurlijk. Aan de andere kant ben ik vaak angstig voor de thema's van Igor omdat je moet weten hoe je ze moet laten klinken.

Igor, er staan drie van je composities op die je, denk ik, niet eerder opnam…

Igor Gehenot : Inderdaad, ‘Magic Ball’, dat ik in trio met Sam Gerstmans en Antoine Pierre tien jaar geleden in Dinant speelde, met als special guest Greg.

Amaury Faye : We vinden alle stukken even mooi, maar bij deze hebben we de indruk minder beperkt te zijn: we laten het thema los en dan gaan we improviseren. We spelen het als eerste nummer omdat het ons direct in het concert binnenloodst.

Jullie namen op in Toulouse...

Amaury Faye : Het is daar een geweldig team, een team dat de grote festivals in Zuid-Frankrijk bevoorraadt, ze zijn zowel veeleisend als vriendelijk.

Hoe is het om met Giuseppe Millacci samen te werken ?

Igor Gehenot : Het is heel gezond om bij dit recent opgericht Belgisch label te zitten. Petje af voor het werk van Giuseppe.

Amaury Faye : Hij is iemand die niet veel zegt, hij handelt, maar hij heeft geen grootsheidswaan. Tegelijkertijd slaagt hij erin zijn tijd zo in te delen dat hij voor zijn kunst kan gaan.

Igor Gehenot : Hij is artistiek leider van dit project, het is zeer comfortabel om iemand te hebben die de muziek kent, die de codes van deze muziek kent, die het oor heeft om de beste take uit te kiezen. Iemand hebben die wat we spelen vanop een afstand volgt, is een grote troef voor ons.

Amaury, hoever staat het met het trio-opnameproject in verschillende Europese hoofdsteden ?

Amaury Faye : Het project staat on hold vanwege covid. We hebben nu een opnamemogelijkheid in Tokio. We willen het idee van concerten in Europese hoofdsteden behouden, maar hier hebben we een kans om buiten de Europese grenzen te werken. Het is nog altijd in planning en wat er ook gebeurt, ik zal die vijf "live" concerten doen. Ik heb de neiging om altijd af te maken waar ik aan begonnen ben. Maar er zijn ook veel lopende projecten, directe opdrachten. Met het trio ga ik opnemen met een Amerikaanse sax en een strijkkwartet…

Hypnote Records
Lees de recensie van Claude Loxhay

Giuseppe Millaci, over de opname:

"Bij Hypnote is het Jonas Verrijdt die voor het mixen zorgt, maar aangezien we niet vaak in de studio opnemen, maar bijvoorbeeld hier in de Parisot winkel in Toulouse, is de mastering erg belangrijk. Daarom wendde ik me tot Dave Darlington in de Verenigde Staten, een echte pro die samenwerkte met Ambrose Akinmusire, Whitney Houston, George Benson, Wayne Shorter en vele anderen... Hij was ook degene die het album masterde, opgenomen in trio met Manu Codja met wie we op dezelfde manier werkten, dat wil zeggen buiten de studio opnemen en dan masteren."

Interview © Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling: Jos Demol) in het auditorium van Pianos Maene in Brussel
Foto's © Robert Hansenne / Katiuska Landaeta
Een samenwerking JazzMania / Jazz'halo