Crossing Dimensions - RVB Quartet

Op het label Solidude Records verschijnt in januari 2018 ‘Crossing Dimensions’, het debuutalbum van RVB Quartet, de groep rond gitariste Rebekka Van Bockstal. Met aan haar zijde bassist Kobe Boon (ook bekend van Steiger), saxofonist Ambroos De Schepper en drummer Marius Couvreur (beiden ook actief bij Kosmo Sound), brengt deze gitariste op haar eerste release uitsluitend eigen composities.

Vanwaar de voorkeur, de liefde voor de gitaar?

Rebekka Van Bockstal: ‘Eigenlijk is dat niet echt een bewuste keuze geweest, het had net zo goed een ander instrument kunnen geworden zijn. Het was zelfs niet per se een jazz-gerelateerde keuze. Alles is gewoonweg begonnen met een leraar gitaar te zien spelen, dat verwonderde me als kind. Veel later pas ben ik in aanraking gekomen met jazz, muziek waartoe ik mij aangetrokken voelde. Met als favoriete gitaristen muzikanten als Jesse van Ruller, Kurt Rosenwinkel, John Scofield… In de beginfase ging mijn interesse uit naar aanstekelijk geluid en toegankelijk spel, en dat heeft mij dan geleid tot andere, minder toegankelijke paden.’

Een van mijn absoluut favoriete composities in het “Belgische” jazzrepertoire, is ‘Still’ van Hans van Oost: jij hebt les van hem gehad.

Rebekka: ‘Inderdaad ik heb bij Hans mijn bachelor gevolgd. Hij was een super pedagoog en heeft mij door zijn grondige kennis van en algemene visie op muziek enorm geïnspireerd. Tevens bezit hij een eerlijke, warme menselijkheid: hij heeft mij helpen doorzetten en is mij bovendien ook buiten de muziek blijven stimuleren. Op muzikaal vlak is zijn invloed op mij dan weer niet echt merkbaar. Om het plaatje volledig te schetsen: tijdens mijn daaropvolgende masteropleiding was mijn lesgever Peter Hertmans.’

Hoe heb je de muzikanten voor RVB Quartet “gerekruteerd”: op basis van vriendschapsband, persoonlijkheid, specifieke klankkleur…?

Rebekka: ‘Een combinatie van dat alles. Eerst en vooral hebben we alle vier in Gent gestudeerd, waardoor we elkaar goed hebben leren kennen. Aan het einde van de bacheloropleiding hebben we beslist samen een groep op te richten, meteen mijn eerste eigen project waarin ik door mijzelf geschreven composities breng. Ook medebepalend voor mijn keuze: het moesten muzikanten zijn voor wie ik heel veel respect heb en die qua smaak aanleunen bij wat ik wil vertellen. Een groep vormen met mensen die een te uitgesproken ego of een te harde persoonlijkheid hebben, zou mij onmogelijk lukken. Met Ambroos, Kobe en Marius kan dat wèl: niet enkel zijn het aangename, rustige jongens, het zijn ook voortreffelijke muzikanten. En eveneens zeer belangrijk bij het samenstellen van RVB Quartet: mijn groepsleden moesten mensen zijn die ik kan vertrouwen, want dat is echt wel nodig om een cd te kunnen opnemen.’

Hoe zou je zelf de sfeer en klankkleur van ‘Crossing Dimensions’ omschrijven?

Rebekka: ‘Mijn bedoeling was dat de cd één geheel zou vormen, dat het resultaat een conceptplaat zou zijn. Het grote thema ervan is communicatie en interactie met elkaar. Geheel in die filosofie hebben we tijdens het creatieve proces geëxperimenteerd met kleinere groepen binnen het kwartet: duo’s die in interactie gingen, bijvoorbeeld. Graag wil ik benadrukken dat de uitbreiding naar het live-gegeven voor ons zeer belangrijk is: ik heb de stukken zodanig geschreven dat de live-uitvoeringen ervan een meerwaarde kunnen brengen. Voor het antwoord op je vraag naar de klankkleur, zou ik verwijzen naar het begin van het gesprek: aanstekelijk en toegankelijk… Modern, niet per se vernieuwend, maar een heel eigen en herkenbaar groepsgeluid dat het resultaat is van onze vier klankkleuren samen. Waarbij onze experimentele kant eerder aan bod komt in minder strak gecomponeerde stukken.’

Al die composities zijn van jouw hand. Gaat dat jou gemakkelijk af of is het een lang schrijfproces geworden?

Rebekka: ‘Ik componeer enorm graag, stukken schrijven is voor mij het uitgangspunt! Dat is een liefde die is gegroeid. Ik heb heel veel ideeën, en die in muziekschrift vertalen lukt  behoorlijk makkelijk en aan een snel tempo. De realiteit is dat het selecteren van de composities voor de cd en het eindresultaat voor mekaar krijgen, veel meer tijd en aandacht hebben gevergd dan het schrijfproces. Hoe die stukken uiteindelijk klinken, is dan ook het resultaat van samenwerken en sleutelen met ons gevieren. En met het resultaat van die oefening ben ik echt tevreden.’

Je componeert zowel zeer energieke als erg lyrische stukken. In die laatste categorie, bv. ‘Fietsenmaker’, voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten.

Rebekka: ‘Die stukken komen tot stand zonder dat daar een welomlijnd plan achter steekt: het is niet zo dat ik mij neerzet met de gedachte “nu ga ik een rustig nummer schrijven”. Integendeel groeit alles op het moment zelf van het componeren; maar het kan best dat het stuk live nogal anders gaat klinken. Naar mijn aanvoelen klopt op onze cd de balans tussen “rustige” en meer uptempo composities. Dit gezegd zijnde: uiteraard moet ik bij het componeren ook uitgaan van muzikale parameters.’

Wat mij in jouw gitaarspel opvalt: ik hoor nauwelijks of geen gebruik van echo’s, loops of andere “speciale effecten”. Jij gaat voor de “zuivere klank” van de gitaar?

Rebekka: ‘Normaal gezien gebruik ik wel een paar effecten, maar op de cd is dat minder het geval. Ik ben voorstander dat het zuivere en het pure van de gitaarklank zeker mag behouden blijven: als ik pedalen of effecten gebruik, moet dat voor mij zijn om iets op te waarderen. Want soms gebruikt men die hulpmiddelen om onzuiverheden te verdoezelen. Als ik mij van effecten bedien, doe ik dat op een mooie en meerwaarde biedende manier en streef ik ernaar dat gebruik ook in de sound te integreren. Als jij bij het beluisteren van ‘Crossing Dimensions’ vaststelt geen effecten te horen, ben ik in mijn opzet geslaagd en beschouw ik jouw constatering als een compliment.’

Ik vind jou niet enkel als soliste sterk, maar ook in een begeleidende rol bij solo’s van de medemuzikanten.

Rebekka: ‘De functie van een gitarist zie ik in de eerste plaats als die van begeleider, maar zelf speel ik toch ook wel veel thema’s op deze cd. Improviseren gebeurt overigens niet enkel tijdens een solo, maar de gehele duur van een stuk: het is voor mij dus zaak de oren voortdurend open te houden, ook tijdens het verhaal dat een andere muzikant brengt, met als doel zijn hoofdstuk nog mooier te maken. Dat is net de interactie en communicatie waar ik naar zoek en dat het verhaal van dit album vormt.’

Componeren gaat behoorlijk makkelijk en snel, zei je zo-even: betekent dit dus dat je reeds nieuwe nummers klaar hebt, dat er misschien al plannen zijn voor een tweede cd?

Rebekka: ‘Ik ben inderdaad al nieuwe stukken aan het schrijven, maar we zijn ze als groep nog niet aan het uitwerken. En het klopt dat we graag een nieuwe cd zouden opnemen, maar we willen ons nu eerst concentreren op ons debuut dat we trouwens dankzij crowdfunding hebben kunnen releasen: er is de uitdaging om via live-uitvoeringen nog extra’s uit deze composities te halen; tevens is het afwachten wat het effect van het uitbrengen van ‘Crossing Dimensions’ is op de luisteraar èn op de groep. Ook is voor een nieuwe release noodzakelijk dat de ganse groep mee is met het verhaal en met de toekomstplannen.’

Hoe schat je het effect van het uitbrengen van een cd zelf in?

Rebekka: ‘Op financieel vlak zal dat weinig voelbaar zijn, maar we verkeren in de luxepositie dat we door de reeds vermelde crowdfunding wat hebben kunnen opzijzetten voor een volgend project. Als groep zullen wij het effect van die release wèl merken: die cd is ons visitekaartje om speelgelegenheden te creëren. Wat de uitwerking op het publiek zal zijn, dat weet ik echt niet, dat wordt afwachten…’

Wil je over ‘Crossing Dimensions’ nog iets kwijt, dat ik naliet te vragen?

Rebekka: ‘Graag vestig ik ook de aandacht op het artwork van Katrien La Grange. Zij is heel creatief omgegaan met het verhaal dat ik wou vertellen en dat gebaseerd is op ‘Flatland: A Romance of Many Dimensions’ van Edwin A. Abbott. Katrien heeft het verhaal dat ik in muziek wou omzetten perfect begrepen en is er dan ook schitterend in geslaagd dat op haar beurt in beelden vertalen.’

Tot slot: als trouw bezoeker van The Black Cat in Torhout weet ik dat RVB Quartet daar in maart optreedt. Mag ik jullie toewensen nog meer optredens in het vooruitzicht te hebben?

Rebekka: ‘Ik kan met genoegen meedelen dat wij in de periode januari – juni 2018 inderdaad een fraaie reeks speeldata hebben vastliggen: we beginnen met het concert op 21 januari in Afsnis in Gent, meteen de officiële release van ‘Crossing Dimensions’. Het volledige overzicht van de tournee vind je op de Facebookpagina van de band: www.facebook.com/RVBQuartet.’

Tekst © Paul Godderis, 26 december 2017
Foto's © Trui Amerlinck

RVB Quartet:

Rebekka Van Bockstal (gitaar)
Marius Couvreur (drums)
Ambroos De Schepper (sax)
Kobe Boon (contrabas)

Concertdata 2018:

21/01 Afsnis (Gent)
25/01 De knoet (Aarschot)
28/01 Archiduc (Brussel)
09/02 Jazzzolder (Mechelen)
17/02 ‘t Goed Voorbeeld (Lier)
22/02 Huis Van Alijn (Gent)
24/02 Haekem (Brussel)
06/03  The Black Cat (Torhout)
24/03 Lebowski’s (Antwerpen)
19/05 Appeltuin (Leuven)
15/06 jazzstation (Brussel)