Azmari : In de maalstroom…








Na 'Samaï', gewijd aan het woestijnzand, is het Brusselse quintet terug met een aquatisch album: 'Maelström'. Ze praten met ons in Le Botanique, aan het einde van hun tournee.


Misschien heb ik dat gemist, maar ik las hierover geen specifieke informatie in de persmap: spelen jullie in andere bands, zoals veel Brusselse muzikanten schijnen te doen? Of concentreren jullie je enkel op het Azmari project?

Basile Bourtembourg (klavieren) : Drie van ons zijn ook lid van de groep M. Chuzi (Sdban bracht vorig jaar een album uit - NVDR). Ambroos De Schepper, onze saxofonist, speelt in een aantal andere bands: Bandler Ching, Kosmo Sound, Whoman, ... en anderen waarvan we waarschijnlijk niet eens weten dat ze bestaan (lacht).

Arthur Ancion (drums) : Hij stopt nooit! Zozeer zelfs dat we ook een vierdelige line-up hebben gepland voor repetities, voor het geval hij een concert moet missen.

  
Arthur Ancion & Basile Bourtembourg © Didier Wagner


Beschouwen jullie jezelf trouwens als een Brusselse band?

Mattéo Badet (sax) : We zijn een Brusselse band, met een identiteit die uniek is zoals voor veel Brusselse bands. We spelen muziek die overal vandaan komt. De globalisering van muziek...

Arthur Ancion : We zijn een Brusselse band in de zin dat onze muziek vol internationale invloeden zit. Brussel is een zeer kosmopolitische stad.

Mattéo Badet : Mensen zeggen vaak dat we ethiojazz spelen. Ik denk dat dat steeds minder het geval is. We hebben Franse groepen ontmoet die vasthielden aan deze stijl, zonder zich open te stellen voor andere muziek. Dat is bij ons niet het geval.

Er is een beetje een 'Ethiojazz'-rage geweest, vooral in Frankrijk met het succes van de 'Ethiopiques'-serie...

Mattéo Badet : Ja, dat klopt. Maar we proberen wat meer te diversifiëren.

Altijd met de groove, die moet er zijn... Dub, klezmermuziek...

Arthur Ancion : Ja, de groove is essentieel.

Waar komt de dub vandaan?

Arthur Ancion : Dat komt door de platen waar we naar luisteren. We willen ons publiek graag aan het dansen krijgen. Ik luister naar veel reggae...

Welk type reggae?

Arthur Ancion : Roots, natuurlijk! Reggae uit de jaren zeventig. Ik ben bang dat we die sound nooit meer terug zullen vinden... Ik hou niet zo van de reggae van tegenwoordig.


Ambroos De Schepper © Didier Wagner


Moet je de muziek die je maakt ter plaatse hebben beleeft om het te kunnen assimileren of verteren? Als ik het me goed herinner, hebben jullie voor de opnames van "Samaï", jullie vorige album, enige tijd in Turkije doorgebracht…

Basile Bourtembourg : Dat klopt. We wilden erheen. We hebben er veel platen gekocht... en er heel veel ontdekt! In Ethiopië daarentegen zijn we nog nooit geweest.

Mattéo Badet : Als band moet je jezelf definiëren, dat is de regel. In eerste instantie kozen we voor het label « Ethiojazz ».

De titel van het tweede album, 'Samai', verwijst hier duidelijk naar... (het equivalent van onze barden in het Amhaars - NVDR)...

Basile Bourtembourg : Absoluut. Maar je moet het zien als een invloed. Wij maken geen muziek zoals Ethiopische muzikanten dat doen.

Mattéo Badet : De droom zou zijn om al die landen te kunnen bezoeken waarvan we houden. De landen die ons inspireren. Zoals we deden met Turkije.

Kingston ?

Arthur Ancion : Oh ja ! (lacht)

Kun je jullie muziek vandaag de dag omschrijven?

Arthur Ancion : Neen, dit is onmogelijk. Een beetje rock, wereldmuziek ?

Mattéo Badet : Sommige bands kunnen duidelijk in één stijl worden ingedeeld: punkrock, reggae, etc. Er zijn zoveel invloeden in onze muziek!

Arthur Ancion : Altijd met die groove…

Mattéo Badet : Ik stel me graag voor dat mensen die naar een concert van Azmari komen, hun ogen sluiten en zich laten meevoeren op hun eigen gevoel. Uiteindelijk maakt het niet uit hoe ze de muziek noemen.

Arthur Ancion : Funk, jazz en dub, Ik vind het leuk.

Basile Bourtembourg : Het is ingewikkeld, nietwaar? Programmamakers die een publiek willen aantrekken zijn verplicht het te beschrijven, het een naam te geven.

Mattéo Badet : Ja, maar het is tweesnijdend... Stel je voor dat ze het 'Ethio-jazz' noemen... en een Ethiopiër kwam naar dit concert kijken... Ik weet niet zeker of hij het zou waarderen! In feite betekent jezelf definiëren in één stijl dat je de andere afwijst... En daar ben ik niet zo blij mee. We componeren niet vanuit die idee...


Matteo Badet © Didier Wagner


Elke fusie is een goede...

Arthur Ancion : Ik hou niet van dat woord ! (lacht)

Wat zijn jullie sterkste gemeenschappelijke inspiratiebronnen?

Arthur Ancion : Praktisch gezien brengen we veel tijd door in de auto. Iedereen brengt afspeellijsten van muziek die ze net ontdekt hebben mee of die ze willen delen. Op zulke momenten kun je meteen zien waar de anderen het meest ontvankelijk voor zijn... Indirect helpt het ons bij het componeren. Buiten de auto delen we veel muziek in de vorm van bestanden en gaan we samen naar concerten…

“Maelström” is jullie tweede album. Dat heeft niet veel gemeen met “Ekera”, jullie debuut, dat voor mij de lengte en intensiteit van een echt album heeft...

Arthur Ancion : Je hebt gelijk, het is duidelijk ons eerste album. Om marketingredenen wilde ons label dat we het als een EP zouden behandelen. Want, zoals ze zeggen, een band moet zijn discografie altijd beginnen met een EP…

Mattéo Badet : Wij beschouwen het als even belangrijk als de anderen …

Waarom komt de naam "Maelström", die de naam is van een Noorse luchtstroom (in feite een krachtige draaikolk die ook voorkomt in de Noorse mythologie, deze draaikolk die schepen en de bemanning naar de bodem van de zee laat zinken - nvdr)?

Basile Bourtembourg : Daar ben ik verantwoordelijk voor... Toen we het album af hadden, vonden we dat het een aquatische sfeer had. In tegenstelling tot het vorige album, "Samai", dat meer woestijnachtig was en geassocieerd werd met zand. Dus ik was geïnteresseerd in oceaanstromingen. Ik hield van het idee om wetenschap en mythologie te mengen.

Mattéo Badet : Precies, het vorige album deed ons denken aan zand. Omdat we geen teksten hebben, kozen we titels die verwijzen naar de onderwaterwereld.

Nu je een verhalenverteller hebt, moeten jullie nadenken over teksten... (die ochtend had Azmari een opzwepend optreden gegeven met een verhalenverteller, een optreden gericht op kinderen als onderdeel van het "Bota Kids"-project - nvdr)...

Basile Bourtembourg : Het gaat beginnen! We hadden een thema bedacht voor de voorstelling van vanochtend. Volgens de krantenkoppen verlieten we de stranden en gingen we naar de zeebodem…


Niels D'Haegeleer © Didier Wagner


"Samaï" werd uitgebracht op het hoogtepunt van de pandemie. Was je in staat om het album live op het podium te verdedigen?

Mattéo Badet : Absoluut niet! Maar we hadden het geluk dat we het een paar weken voor de lockdown konden opnemen en mixen. We hebben de release zo lang mogelijk uitgesteld. Toen moesten we het laten gaan en verder gaan met iets anders.

Arthur Ancion : We waren helemaal niet bezig met streaming. We deden er één, en het stelde niet veel voor... Toen gingen we verder met de nieuwe nummers.

Is jullie perceptie van muziek sindsdien veranderd? Is deze verschuiving van zand naar zeebodem te danken aan COVID?

Mattéo Badet : Ik denk het niet. Het zijn de composities die onze muziek kleur en sfeer geven.

Arthur Ancion : We waren net aan het opstarten voordat de pandemie toesloeg. We hadden een verplichte pauze van ongeveer zes maanden, waarin we ons verdiepten in andere muziek.


Staan er nog concerten op stapel?

Arthur Ancion : We komen eruit! (lacht) We hebben net een dertiendaagse tournee gedaan die we vanavond afronden (Le Botanique op 26 november 2023 - zie het verslag van Didier Wagner HIER - nvdr).

Basile Bourtembourg : In maart spelen we weer in Luik. We hebben nog niet in Wallonië gespeeld, hoewel onze tournee Frankrijk, Italië, Zwitserland en Nederland heeft aangedaan…

Arthur Ancion : Nu nemen we een korte winterpauze, zoals we elk jaar doen. Voordat we in februari verdergaan.

Interview © Yves Tassin (vrije vertaling : Jos Demol) – foto’s © Didier Wagner
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo



Azmari – Maelström
Sdban / N.E.W.S.

Lees de recensie in JazzMania (F)

In concert :
KulturA, Liège, 23 maart 2024


In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet




our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst