Avishai Cohen : een geïnspireerd kwartet

Enkele weken voor zijn duoconcert met Fred Hersch tijdens Leuven Jazz op 13 maart 2022, praat Avishai Cohen over zijn nieuw album « Naked Truth » dat baadt in een zeer meditatieve sfeer.


Kun je uitleggen hoe het project "Naked Truth" is ontstaan ?

Toen de covidpandemie begon, en alles stopte, schreef ik het eerste motief van het album, deze acht noten (hij speelt het motief op de piano). Deze paar noten markeerden me, ik zou zelfs zeggen dat ze me begeesterden en me achtervolgden tot het punt dat alles wat ik op de piano speelde, op deze noten was gebaseerd. En op "Departure" voelde ik dat ik er veel mee kon aanvangen. Ik kon veel melodieën rond dit motief ontwikkelen. Slechts een paar van deze melodieën kwamen op het album voor deze suite. Op die paar noten werk ik de motieven uit. Het is de basis van wat er op het album staat.


Ik dacht dat het laatste gedicht misschien de basis van dit album was…

Dit nummer was niet bedoeld voor het album, maar het was het eerste dat ik klaar had. Dit is een nummer dat ik al lang voor de covid speelde. Maar ik voelde dat het beter zou passen op de volgende plaat van het kwintet. Het is niet geschreven voor de suite, maar het is waar dat dit nummer goed bleef hangen en een perfecte manier was om het album mee af te sluiten. In zekere zin was het erbij en paste het bij de sfeer van het album.


Laat je je bij het componeren door teksten inspireren ?

Niet noodzakelijk. Maar ik lees veel, ik word geïnspireerd door veel dingen die ik lees: het kunnen uittreksels zijn, citaten, gesprekken met vrienden, dingen die je dagelijks inspireren. Schrijven is ook iets belangrijk voor mij, ik schrijf ook gedichten. Maar ik heb nog nooit opgenomen terwijl ik deze teksten zing.

De eerste keer dat ik naar het album luisterde, dacht ik aan "Ascenseur pour l'Echafaud" van Miles Davis omdat het een beetje in dezelfde geest baadt; je ritmesectie creëert sferen door de akkoorden van de piano, het gebruik van brushes, het wrijven op de cimbalen, het gebruik van toms, de herhaalde noten van de contrabas...

Ik hou van Miles Davis. Dit album ken ik niet zo goed, maar je bent niet de eerste die ernaar verwijst. Ik denk niet echt na over een concept, wat de ritmesectie zou moeten doen, maar we praten veel samen over de spirit die we moeten hebben om deze muziek te spelen. We moeten als de wind zijn, aanwezig en er tegelijkertijd toch niet zijn. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen: er zijn en er niet tegelijkertijd zijn, jezelf tussen twee werelden bevinden, waar wat je speelt verder gaat dan de noten, het is gewoon een staat van zijn, één ding dat we goed bespreken voor de opname is: hoe ons voorbereiden, maar het gaat hier niet om een voorbereiding die om de muziek gaat.


Waren er veel takes ?

We doen niet veel takes, meestal toch niet. In twee dagen hadden we de "masters" klaar, het mixen en masteren. Alles was klaar: de volgorde van de nummers, de lengte van het album... Dit is erg snel, maar de voorbereiding duurde twee jaar.


Je nam je laatste drie albums op in studio La Buissonne…

Het is de vierde plaat die ik daar opnam, drie met het quartet en de cd “Big Vicious”. Ik hou van de omgeving. Veel ECM musici nemen erop en Manfred Eicher voelt er zich goed. Je wordt er super goed ontvangen en alles staat klaar in de studio omdat ze je kennen. Ze kenneb Manfred en je voelt er je als het ware bij familie. Dat is erg belangrijk.


Wat gaat er door de geest van een muzikant die van "Big Vicious" naar "Naked Truth" gaat ?

Ten eerste is de keuze en configuratie van de instrumenten anders, en dat geeft natuurlijk andere vibraties. Maar op zich is het niet totaal anders, het is geen ommekeer van 180 graden, het is dus niet het tegenovergestelde. Er is iets in de essentie van de muziek, in de manier van spelen, de houding, de focus die je vasthoudt. Het is duidelijk dat als ik voor het quartet of voor "Big Vicious" schrijf, de nummers duidelijk voor het een of het ander zijn. Neem het gedicht dat aan het einde van het album van het quartet staat, ook al deed ik het op het podium met "Big Vicious", het is iets dat bij het quartet hoort. Al deze muziek maakt deel uit van dezelfde reis waarbij je soms akoestisch of elektrisch speelt.


In Part VII, hoor ik een referentie naar The Beatles: een van je inspiratiebronnen ?

Neen, niet bewust. Maar ik hou wel van The Beatles.


Tijdens de lockdown beluisterde je veel muziek. Welke in het bijzonder ?

Klopt. Ik beluisterde veel muziek. Vooral klassieke muziek. Veel Franse componisten, Ravel… Recenter luisterde ik naar Fauré, het Requiem”, een ongelooflijk werk. Eigenlijk heb ik veel requiems ontdekt.

Ik verneem dat je binnenkort in België (Leuven Jazz) speelt in duo met Fred Hersch. Speelden jullie geregeld samen in het verleden ?

De jaren dat ik in New York verbleef ontmoetten we elkaar geregeld. We speelden samen in verschillende contexten, o.a. met het “Pocket Orchestra”, en andere projecten, duo’s op zijn appartement. Hij is een schitterend pianist, zeer melodisch. Een paar maanden geleden had ik het plezier om mijn goede vriend Enrico Rava te vervangen. Fred vroeg om voor hem bij een paar concerten in te vallen.

Volgens Fred ben je de trompettist waarmee hij heel natuurlijke band aanvoelt…

Ik ben echt blij dit te horen. We hebben inderdaad een heel natuurlijke connectie. Het is niet nodig om er veel over na te denken als we samen spelen.


Hebben jullie al besproken wat jullie gaan spelen ?

Neen, maar het worden ongetwijfeld standards.


We hadden het eerder over het belang van woorden en Fred vertelde me onlangs dat hij geen liedjes kan spelen waarvan hij de teksten niet leuk vindt…

Ik denk ook aan de teksten, ik leer ze ook. Maar soms hebben liedjes zo'n mooie melodie dat ik ze, zelfs met idiote teksten, toch speel. Ik heb niet hetzelfde probleem als Fred, maar ik begrijp heel goed wat hij bedoelt.

Tekst © Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol) -  foto’s © Geert Vandepoele (De Bijloke, oktober 2018)

« Naked Truth » met Yonathan Avishai (piano), Barak Mori (contrabas)
en Ziv Ravitz (drums)

ECM

Avishai Cohen staat op 13 maart 2022 op Leuven Jazz in duo met Fred Hersch.
In het eerste deel speelt Fred Hersch met Bram De Looze.
Meer info: www.leuvenjazz.be/nl/programma

Op 17 juni 2022 in CC Leuven, The 3Cohens (Anat, Avishai, Yuval)