Anke Verslype

“Ik vertrek vanuit gevoel en emotie, op zoek naar een melodie”

Anke Verslype (30) speelde zich al meteen in de kijker met haar afstudeerproject in 2020 aan het Conservatorium in Antwerpen. Els Smedts, opleidingshoofd van de jazzafdeling van AP School of Arts, stelde Anke Verslype voor als aanstormend talent op Jazz Middelheim 2020. Dat werd de première van de band aki en de tweede ep ‘Niobe’ (2021) met gitarist Willem Heylen, basgitarist Ruben De Maesschalck en harpiste Marjolein Vernimmen.  Ze werden lovend onthaald door het publiek.

Radio Klara omschreef hun release als “verhalende, instrumentale muziek met een kenmerkende sound die je meevoert ‘op een stroom van warmte en melancholie”.

Daarop ging de bal aan het rollen en aki in zijn nieuwe bezetting met klarinettist Joachim Badenhorst, werd opgepikt voor het debuutalbum ‘nader’ (2022) bij het vooraanstaande label W.E.R.F. Vervolgens kreeg aki in het najaar van 2022 een JazzLab tournee aangeboden.

In december 2022 kort voor het einde van de aki tournee hielden we dit openhartig gesprek met Anke rond ‘Internationale Vrouwendag 2023’.

Anke Verslype, geboren in Ieper, wist al van jongs af dat ze wilde drummen. Ze trok naar de muziekschool en volgde daarnaast ook Woordkunst/Drama. Ze koos uiteindelijk om zich verder helemaal te richten op muziek en het bespelen van drums. Ze studeerde zowel aan de pop- als jazzafdeling van de JazzStudio in Antwerpen. Daar kreeg ze les van Herman Pardon en groeide haar interesse voor jazz. Ze was 23 toen ze voor drums ging studeren op de jazzafdeling van het conservatorium van Antwerpen met als docenten Jan de Haas en Teun Verbruggen.

Anke Verslype: Ja, inderdaad, er waren niet veel andere vrouwelijke muzikanten, buiten twee vrouwen op saxofoon en dan de zangeressen bij zang, en voor drums is dat al helemaal uitzonderlijk. Meestal valt de naam van Isolde Lasoen en recent kwam Karen Willems op de voorgrond met een JazzLab tournee. Het zou mooi zijn mochten er meer vrouwelijke rolmodellen bestaan voor drums. In Diest en Aarschot waar ik les geef, vinden de meisjes waaraan ik les geef het heel fijn om een vrouwelijke leerkracht voor drums te hebben.

Je bent middenin de pandemieperiode afgestudeerd…had je vragen naar de toekomst toe als muzikant, hoe ging je daar mee om ?

Anke Verslype: Ik gaf al les toen ik nog studeerde. Optreden werd wel door de pandemie minder en viel door de lockdown plots helemaal weg. Maar ik zorgde er toen al voor dat ik me zelf financierde. Ik had geluk, omdat het lesgeven niet stopte en ik online verder kon. Een vriendin in het theater moest stoppen, die heeft een maand bij de Post gewerkt. Ik kon verder omdat ik betaald werd voor het lesgeven. Ik kon van thuis uit werken. Het was dan ook nog mooi weer en dus heb ik in mijn tuin veel kunnen lezen. Dat leverde heel wat inspiratie op. Het speelde in mijn voordeel, want het heeft er voor gezorgd dat ik al die muziek heb kunnen schrijven. Hoewel corona me eigenlijk niet echt geïnspireerd heeft of op ideeën gebracht.

Wie zie je als muzikale voorbeelden ?

Anke Verslype: In het begin toen ik naar jazz ging luisteren, was ik fan van Keith Jarrett en de drummer van zijn trio: Jack deJohnette. In het conservatorium leerde ik Paul Motian kennen en werd geboeid door Joey Baron en Brian Blade.

Hoe zou je je stijl van drummen omschrijven?

Anke Verslype: Ik ben misschien minder technisch gericht, ik benader het drumstel op een muzikale manier, voor mij gaat het niet om power of indruk maken. Wat me aanspreekt in het instrument staat los van de snelheid of techniek. Dat gevoel vind ik bijvoorbeeld terug bij Paul Motion.

Ik ben als songwriter begonnen vanuit de opleiding kleinkunst. Het componeren, nu vooral instrumentaal, doe ik aan de piano. Ik zoek vooral melodieën die me inspireren, raken. Ik volgde les arrangement en compositie bij Dree Peremans en Bert Joris. Eerst durfde ik niet zo direct jazz componeren, het is toch heel verschillend. Ik doe het nu gewoon en kijk wat er uitkomt.

Ik wil verder op zoek gaan naar de klank en het verkennen van de techniek. Ik heb veel geleerd van de Amerikaanse drummer Steve Clover die in Berchem verbleef. Bij hem draait het ook om het gevoel. En van Stijn Cools stak ik ook veel op, al zijn die lessen door corona onderbroken.

Je band aki kent een ongewone bezetting, hoe heb je die gevormd ?

Anke Verslype: Ik zoek vooral persoonlijkheden, muzikanten die ik graag hoor en die me aanspreken, waar ik een goede klik mee heb. Die zich ook niet 'ego' opstellen. Iedereen is er voor elkaar, we zijn echt vrienden, passen muzikaal en als mens bij elkaar. Ik zie mijn band bewust als een groep, daarom de groepsnaam aki.

Marjolein Vernimmen op harp is een buitenbeentje. Ze volgde klassiek aan het Antwerps conservatorium, waar ik haar ook leerde kennen. Gitarist Willem Heylen en basgitarist Ruben De Maesschalck waren studenten aan de jazzafdeling. Ik wou met al die snaren een bijzonder geheel van klanken bereiken. Willem is super muzikaal en een zachte persoonlijkheid. de Ruben is heel lief, maar ook de jolige van de band. Als contrast met Willem en om mee de soli te bepalen, wilde ik er nog een blaasinstrument bij. Dan wel geen saxofoon, eerder klarinet of fluit, omdat dat beter met de harp een mooie combinatie vormt. Joachim Badenhorst volgde ik al een tijd en ik hoorde hem spelen met Ruben Machtelinckx, zeer melodisch, maar ook wel heel vrij, die kan alle richtingen uit, is zeer veelzijdig.

Zang blijkt ook een element ?

Anke Verslype: Ik ben niet direct zelf van plan te gaan zingen. Ik voel me wel veilig achter mijn instrument als ik een micro voor me heb en eventueel wil zingen, kan dat misschien in de toekomst nog gebeuren, dat heb ik vroeger wel meer gedaan. Nu focus ik me liever op het spelen zelf. De melodieën zing ik graag mee tijdens het componeren. Maar op de plaat is het Joachim Badenhorst die met een speciale stem en met voices door zijn klarinet zingt. Op een enkele track zingen we samen, ik wou graag zo’n koortje verwerken bij dat specifieke stuk.

Wat inspireert je ?

Anke Verslype: Ik vertrek vanuit gevoel en emotie. Als ik vroeg in de ochtend de zon ontwaar, dan geeft me dat een gevoel wat ik in muziek wil overbrengen. Ook literatuur kan me inspireren, zo kwam ik op ideeën bij het lezen van Haruki Murakami.

Ik ga bij het componeren altijd op zoek naar een melodie, die leg ik vast en de chorus errond, de structuur. De rest van het stuk laat ik tamelijk vrij, ga ik verder uitdiepen met mijn muzikanten. Als ik iets schrijf en mijn medespelers vinden het niet goed dan doen we daar verder niets mee. Het moet klikken in het geheel.

Die melodie kan zowel aan het begin, in het midden of aan het eind opduiken, als die er maar in verweven zit. Ik wil muziek maken waar ik zelf graag naar zou luisteren. En dan ben ik superblij als mensen dat ook graag horen. De verhalen moeten ze er zelf bij bedenken.

Je gebruikt opvallend Nederlandstalige titels…

Anke Verslype: Als me wat invalt als titel, dan denk ik in mijn moedertaal en vind ik het eerlijk tegenover mezelf om dat niet te gaan vertalen naar het Engels omdat het internationaal zou klinken. Die titels zijn iets wat dicht bij me staat en wat spontaan in me opkomt. Als iemand er een tekst bij wil bedenken, dan vind ik dat zeker leuk.

Je bent muzikaal breed georiënteerd en bij vele projecten betrokken…

Anke Verslype: aki blijft natuurlijk mijn basis maar ik wil niet alleen maar in die cocon blijven. Ik wil breed denken en open staan voor muzikanten waarbij ik wat kan inbrengen.

Zo mocht ik bij de Sound In Motion-sessies me drie dagen uitleven en ontdekken wat ik nog meer met drums kan doen…

Ik speelde er in december 2021 met onder meer Karen Willems en in oktober 2022 met gitarist Joe Morris, saxofonist Will Greene, en violiste Elisabeth Klinck. Een heel bijzondere ervaring, spelen met muzikanten die ik anders niet zo direct zou ontmoeten, in verschillende bezetting, echt een ontdekking. Wat ik ook waardeer bij Sound In Motion is de mooie balans tussen vrouwelijke en mannelijke muzikanten. Dat voelt helemaal anders om te spelen dan als enige vrouw in een mannengroep.

Met zangeres Fien Desmet speel ik af en toe mee. Bij haar muziek sta ik mee in voor de drumpartijen. Met Chantal Acda heb ik een paar nummers opgenomen voor Isbells. Voor theater werk ik mee met Theater FroeFroe. Ik ben ook al eens betrokken bij de veelzijdige muzikant Jan Verstraeten.

In het laatste jaar conservatorium werkte ik aan een project met Adia Vanheerentals en haar muziek, opgenomen in de studio van Nicolas Rombouts, maar nog niet uitgebracht. Als ik mijn creativiteit in een project mag inzetten, dan sta ik daar helemaal achter, dat wil ik graag met anderen delen.

Ik mocht ook nog samenwerken met Jakob Bro via het conservatorium. Een andere ervaring was een bigbandarrangement dat ik schreef en uitvoerde met het Antwerp Jazz Orchestra onder leiding van Bert Joris en als solist Chris Potter.

Vorig jaar volgde ik in avondonderwijs ook filmcompositie. Het boeit me wat filmcomponisten, zoals Max Richter bijvoorbeeld, maken, dat zou ik zeker nog willen doen. Als ik ooit de vraag krijg, ga ik er zeker op in.

Het jongste project is als ‘artist in residence’ bij Rataplan in Antwerpen. Ik speel in duo met gitarist Bert Dockx, deels muziek die we samen hebben vastgelegd en deels helemaal geïmproviseerd en daar heb ik nog voor de harmonische insteek basgitarist Ruben De Maesschalck bij gevraagd. Het volgend project in residentie wordt nog iets groter met onder meer Jozef Dumoulin, Lynn Cassiers, Frans Van Isacker, Yannick Peeters en Willem Heylen. Daar kijk ik erg naar uit. Ik speel ook nog drums in voor de nieuwe muziek van Anna Muchin (artiestennaam: Scarlett O'Hanna).

Wat wordt de volgende uitdaging ?

Anke Verslype: Mijn ambitie is dat ik ooit van mijn muziek kan leven. Componeren en de mensen blijven boeien, dat is de uitdaging. Na de ep’s en cd ga ik me in 2023 toeleggen op de volgende plaat met aki die uitkomt in 2024. Daarbij wil ik mijn eigen herkenbare sound verder ontwikkelen, nieuwe ideeën uitwerken.

We gaan proberen te experimenteren met een kleine harp, een folkharp, die Marjolein Vernimmen bespeelt. Het geheel zou ik iets meer akoestisch willen benaderen, wat minder effecten, al gebruiken mijn muzikanten wel pedaaltjes, zo sluipt er altijd elektronica in. Joachim Badenhorst zal er opnieuw bij zijn. En ik wil als nieuwe gast euphoniumspeler Niels Van Heertum vragen.

Ik luister momenteel ook veel naar klassieke muziek. Vorig jaar woonde ik nog een opera bij. En ik heb ook Puccini ontdekt, daar gaat voor mij een hele wereld bij open.

© Bernard Lefèvre (Jazz’halo), December 2022 – foto’s © Hugo Lefèvre

WEBSITE

BANDCAMP ANKE VERSLYPE
BANDCAMP AKI

"Now's The Time" is een samenwerking van:

#Womentothefore
#IWD2023