Alexandre Herer : De twaalf slagen van Onze Heures Onze

In Parijs, in de Studio de l'Hermitage, waar zijn Oxyd gang de release van hun nieuwe album 'Lapse' vierden, ontmoetten we Alexandre Herer, medeoprichter van het collectief en label Onze Heures Onze. Twee vliegen in één klap!


Je bent een van de oprichters van het collectief Onze Heures Onze, dat al bijna vijftien jaar bestaat... Wat zijn de doelstellingen?

Alexandre Herer : Eerst en vooral waren we een groep muzikanten. We moesten onszelf structureren om te kunnen overleven, deze fase doorlopen om professioneel te worden en overheidsfinanciering te krijgen... We kwamen net van het conservatorium en werkten met andere muzikanten die toen onze leraren waren. Jonge docenten die ons kennis lieten maken met andere soorten jazz. Zij waren onze mentoren en we gingen vaak naar hun concerten. Er was Stéphane Payen, Richard Comte (die op een geprepareerde gitaar speelde), Gilles Coronado en Julien Pontvianne. Ik kwam net uit een bebop periode en speelde standards.

Moest je dapper of naïef zijn om aan zo'n avontuur te beginnen?

Alexandre Herer : Compleet naïef, ja! We hadden geen doel voor ogen. We wisten alleen dat we subsidies moesten aanvragen en onze muziek moesten opnemen. Dankzij al die muzikanten die ik noemde, raakte ik geïnteresseerd in verschillende soorten muziek. Ik zweer de hardbop niet af en ik speel nog steeds graag standards, maar op het podium of op plaat laat ik ze door andere muzikanten spelen die het veel beter doen dan ik.

Ik wist dat we niet konden overleven van de platenverkoop. Maar het was nog steeds belangrijk om platen te produceren om onze identiteit te definiëren.

Ik kan me voorstellen dat er een rode draad loopt door de sound van het label...

Alexandre Herer : Ja, we spelen en publiceren wat ik 'creatieve jazz' zou willen noemen. We namen al snel twee of drie albums in die geest op en ontwierpen zelf de hoezen. We moesten de feiten onder ogen zien: Onze Heures Onze was een label geworden, niet alleen een collectief... Er was ook een verlangen onder ons om elkaar te helpen, een idee van een gemeenschappelijke esthetiek. Ook al spelen we gelukkig allemaal verschillende soorten muziek, soms in verschillende groepen tegelijk. Dus reageerden we op verzoeken van muzikanten buiten het collectief. De eerste die we opnamen was drummer Guilhem Flouzat ('One Way' met Ben Wendel, Tigran Hamasyan, etc.).

Anderen kwamen langs om ons een handje te helpen of om hun eigen muziek op te nemen. Inclusief degenen die onze leraren waren: Benoît Delbecq, Denis Guivarc'h, etc. Een belangrijke ontmoeting was die met Magic Malik, die ons ook een handje hielp en albums opnam voor het label (met Fanfare XP - NVDR). We waren in staat om een brug te slaan tussen de oudere generatie en de onze. En dat alles met behoud van onze doelstelling om creatieve jazz te produceren. Vandaag zijn het de nieuwe generaties muzikanten die een beroep op ons doen... Ook hier zijn er bruggen te bouwen.

Het label heeft nu vijftig titels. Over het algemeen weten jazz fans hoe de muziek zal klinken als ze een album van het label Onze Heures Onze tegenkomen... Heel vaak toch.

Is er in Frankrijk nog financiële steun voor een collectief als dat van jullie?

Alexandre Herer : Ja, er is nog steeds financiering. Niet zoveel als toen we begonnen. Het is ook waar dat er toen minder platenmaatschappijen en minder muzikanten waren. Het was het Centre National de la Musique dat de financiering centraliseerde. Helaas hebben we de gouden eeuw, toen platen goed verkochten, niet meegemaakt... Ik moet toegeven dat we zonder subsidies niet zouden kunnen overleven.

Het is ook waar dat we campagne voeren voor een eerlijke verloning voor het werk dat we doen. Of het nu gaat om het betalen van de sessies van de muzikanten, een geluidstechnicus, de persvoorlichter, enzovoort, het maakt allemaal deel uit van een eerlijk loon…  

We weten dat jazz zich voedt met andere genres, zoals rock, hiphop... Hoe zou je als hoofd van een label de toekomst ervan definiëren?

Alexandre Herer : Ik denk dat er in de jazz een kruisbestuiving zal blijven bestaan. Er is ook de fusie met wereldmuziek die je niet vermelde... Er is ook een nieuwe trend in electro jazz. Het is niet gemakkelijk om jezelf opnieuw uit te vinden... Sommige muziek zal terugkomen, andere zal vervagen.

Je kunt het zien bij de nieuwe generaties muzikanten. Ze zijn ijzersterk als het gaat om hun instrumenten, maar ze hebben ook een indrukwekkende muzikale achtergrond en muziekcultuur. En ze weten waar ze naartoe willen. Ik maak me niet al te veel zorgen over hen. Ik denk niet dat we klaar zijn om geïmproviseerde muziek te maken met behulp van Kunstmatige Intelligentie. Zij zijn misschien wel de laatsten die eraan ontsnappen... In tegenstelling tot popmuziek, bijvoorbeeld…

OXYD © France Paquay

Laten we het eens hebben over Oxyd, een quintet dat je leidt. Je houdt vooral van de concepten...

Alexandre Herer : Ja! (lacht) Het is bijzonder omdat het concept vaak pas ontstaat als de muziek is opgenomen. Ik ben niet meer de enige componist, zoals toen we begonnen. We zijn op zoek naar een Oxyd geluid. Iedereen levert een bijdrage, van kleine stukjes tot grotere stukken. We plakken het allemaal aan elkaar en dat vormt het album.

De waarheid is dat ik absoluut hopeloos ben in het benoemen van nummers. Ik beloof mezelf elke keer dat ik dit probleem voor zal zijn, maar het is altijd wanneer de geluidstechnicus me vraagt: “Wat is de titel?” dat ik me realiseer dat er geen is...

En toch zijn zij het die jullie beroemde concepten zullen voortbrengen...

Alexandre Herer : Ja, er was Kurt Cobain ('Long Now', 2016), uitgestorven diersoorten ('The Lost Animals', 2019).

Je bent zeker geïnspireerd door wat verdwijnt!

Alexandre Herer : (lacht) Ja, er is een grote verdwijning deze keer met 'Lapse': het einde van de mensheid!

Hoe kun je een concept creëren zonder te weten wat het is voordat je de muziek opneemt?

Alexandre Herer : Laten we zeggen dat de muziek die voortkomt uit het schrijfproces vaak donker en melancholisch is. En dat gezegd hebbende, staat het in schril contrast met het plezier dat we beleven aan het opnemen en samen spelen.

Vertel ons over het concept « Lapse »...

Alexandre Herer : Daar ben ik naar op zoek gegaan... Het is een logisch vervolg op 'Lost Animals'. Tijdens het schrijven was er een kilte die kwam van de Fender Rhodes en de delay. Ik stelde mezelf de vraag: “Wat is het concept?"

De titels waren waarschijnlijk gemakkelijker te vinden voor 'Lost Animals'…

Alexandre Herer : Ja, een beetje Wikipedia, een heel interessant boek lezen dat over dit onderwerp ging... Acht titels, acht dieren met namen die goed klonken. Voor deze wilde ik iets extreems... Wat kan er extremer zijn dan het einde van onze wereld? Vraag me niet wat de volgende zal zijn (lacht).

Ik zou COP29 kunnen voorstellen (die eindigde de dag nadat we elkaar spraken - NVDR) of de nieuwe ambtstermijn van Trump…

Alexandre Herer : Politiek is altijd lastig. De onderwerpen die je noemt zijn te concreet. Terwijl we met het einde van de mensheid al ver in het abstracte zitten. Dat heeft mijn voorkeur. De waarheid is dat het met 'Lapse' het einde van de wereld is, maar het is niet allemaal kommer en kwel. Als je naar het album luistert, is er hoop, een soort nostalgie.

Er zijn niet alleen kleine akkoorden...

Alexandre Herer : Dat zou je kunnen zeggen, hoewel een majeur akkoord ook melancholisch kan klinken. Met 'Lapse', vooral de laatste paar nummers, krijg je de indruk dat er iets uit de as kan herrijzen. Ik ben niet bijzonder pessimistisch. Ik heb dit concept wel geschreven, maar tegelijkertijd zeg ik tegen mezelf: “Nee, zo kan het niet eindigen”…

Vooral omdat er geen Oxyd albums meer zouden komen... In zekere zin de kracht van wanhoop? Met een prachtig ritme...

Alexandre Herer : (lacht) We komen uit de school van de swing en groove. We hebben ook geëxperimenteerd met ritme en puls. We zijn naar de “andere kant” gegaan, maar het blijft jazz. Het is geen fusion, het is een samensmelting...

In feite beginnen we helemaal opnieuw. Dat is wat ik in gedachten heb. Een verwoest land met iets herboren... Het is ongetwijfeld op basis van dit concept dat we aan het volgende album zullen werken.

Interview © Yves Tassin (vrije vertaling: Jos Demol)  -  foto’s © France Paquay
In samenwerking met JazzMania

Onze Heures Onze

Lees hier de recensie bij de vrienden van JazzMania (FR)