Albert Vila ‘Reality is Nuance’

Een eclectische mix en de nuance eigen aan jazz…

Gitarist Albert Vila, geboren in Barcelona, startte daar zijn studies aan Taller de Músics. In 1999 werd hij aanvaard aan het conservatorium van Amsterdam waar Jesse van Ruller zijn docent was. In 2004 won hij een eerste prijs in de Dutch Jazz Competition met zijn compositie ‘Gym Jam’. Een jaar later mocht hij studeren aan het prestigieuze Manhattan School of Music in New York, waar hij les kreeg van Rodney Jones, Dave Liebman en Phil Markowitz. In 2007 keerde hij terug naar Barcelona, won de nationale wedstrijd Debajazz en debuteerde met ‘Foreground Music’ op het label Fresh Sound New Talent. In 2014 volgde hij het Jazz Master programma voor compositie aan het Conservatorium van Brussel. Na verschillende trio-opnames trok hij in 2015 naar New York voor ‘The Unquiet Sky’ met Aaron Parks (piano), Doug Weiss (bas) en Jeff Ballard (drums).

Voor zijn nieuwe trio-album deed hij opnieuw beroep op bassist Doug Weiss en hij lijfde bovendien de geweldige drummer Rudy Royston in. ‘Reality is Nuance’ is zo Albert Vila’s zevende album, na het eerste verrassende solo-project ‘Levity’ (Hypnote Records). Hij woont nu bijna 10 jaar in Brussel, voordien ook nog in Amsterdam, waardoor hij zich prima uitdrukt in het Nederlands. Tijd voor een verkennend gesprek.

Hoe kwam je met Rudy Royston in contact ?

Albert Vila: Na de opname van ’The Unquiet Sky’ met Doug Weiss in 2015 trof ik een jaar later op het International Jalisco Jazz Festival Rudy Royston die toen met Dave Douglas speelde. Later zag ik hem nog optreden samen met Bill Frisell.

Royston weet hoe hij met een gitarist moet spelen. Zijn beheerste stijl en ritme zijn echt magisch. Enkele jaren geleden dacht ik om ze beiden, Doug en Rudy, te verenigen voor een opname, maar door covid kwam het er niet van. Ik schreef al nummers voor de band en bracht sommige live in de voorbije jaren. Dat was gelijk een test welke nummers wel of niet werken in trio. In mijn hoofd hoor in een bepaald ritme, een sfeer die ik tracht uit te werken en waardoor ik variatie breng in de muziek, ze verschillend laat klinken.

Uiteindelijk kon ik mijn nieuwe trio-opname toch realiseren, mede dankzij Kostia Pace van Jazz Station, en ze uitnodigen voor de opname in november 2022 bij Jet Studio in Brussel met Rudy Coclet en Vincent De Bast aan de knoppen. ‘Reality is Nuance’ was een feit.

Prachtig vind ik ook het hoesontwerp door Ecuadoriaan Beto Val.

Je schreef alle nummers van ‘Reality Is Nuance’, hoe heb je Doug Weiss en Rudy Royston in het verhaal betrokken ?

Albert Vila: Met de muziek van ‘Reality is Nuance’ was het mijn de bedoeling de individualiteit van Doug Weiss en Rudy Royston uit te laten komen, hun de vrijheid te laten om hun ding erin te leggen, de nuance die eigen is aan jazz. Mijn keuze berust op een bepaalde sensibiliteit van hen op bas en drums, het goed samenspelen met gitaar, want dat is helemaal anders dan met piano of saxofoon. Het volume is anders.

Als ik schrijf voorzie ik ook een percentage inspiratie van de andere muzikanten en dan wordt snel duidelijk wat een sterk nummer is. Ik heb ze live zien spelen en weet dat ze topmuzikanten zijn. Echte personaliteiten waar je moet mee werken, op tournee gaan. De kwaliteit van de muziek hangt volledig af van hoe we met elkaar omgaan. Weiss en Royston slagen er uitstekend in om stijlen en texturen te mixen en een breed toonpalet vast te leggen.

In je releasenota’s las ik dat polyfonie je inspireert…

Albert Vila: Het gebruik van polyfonie door sommige klassieke en jazzpianisten inspireert me om het in mijn universum van gitaar in de triovorm gestalte te geven. Ik heb me verdiept in J.S. Bach en de ontvankelijkheid van stemmen, hoe je dat met gitaar kan overbrengen. Ook voor een trio, geen simpele lijn of akkoord spelen, maar ergens daar tussenin, dat is voor mij polyfonie. Dat vind ik interessant.

“Het gebruik van polyfonie door sommige klassieke en jazzpianisten inspireert me om het in mijn universum van gitaar in de triovorm gestalte te geven.”

Welke muziek en/of artiest heeft je beïnvloed ?

Albert Vila: Ik richt me niet bijzonder op jazz. Ik hoor zelfs interessantere ontwikkelingen in wereldmuziek, in de richting van folk en ook de mengeling van jazz en klassiek, zelfs popmuziek. Ik ontdek de persoonlijkheid eerder vanuit zijn compositie dan vanuit het soleren boeiend. Ik hoor graag pianisten zoals Bill Evans en Brad Mehldau, saxofonisten zoals Joe Henderson en gitaristen zoals Kurt Rosenwinkel om maar enkele namen te noemen.

Als je één jazzmuzikant moet noemen die voor jou een verpletterende indruk naliet, wie is dat dan ?

Albert Vila: Keith Jarrett.

Hoe kom je zelf tot componeren ?

Albert Vila: Ik heb me met mijn studies de traditie eigen gemaakt, maar als ik componeer vertrek ik van wat spontaan in me opkomt, wat ik van binnen voel. Ik forceer me niet om traditioneel te denken. Het is meer een soort van eclectisch mixen en ook al eens swing.

Vanuit het gevoel bedenk ik dan passende titels zoals ‘Hope’ en ‘Healing’, een soulnummer, traag ritmisch, hypnotisch ook. ‘Blue’ is een bluesy track en ‘The Loner’ groovy. Het nummer ‘216’ is bedacht in een hotelkamer en laat ik kort inleiden door ‘215’ wat ik in een ander ritme schreef en zo als een apart nummer beschouw. ‘Northern Flower’ is gebaseerd op Afrikaanse muziek, en vond ik een mooie naam. ‘Ancient Kingdom’ berust op invloed van klassieke muziek, vandaar die titel.

“Ik forceer me niet om traditioneel te denken. Het is meer een soort van eclectisch mixen en ook al eens swing.”

Het nummer ‘April’ refereert aan de standard ‘I’ll Remember April’…

Albert Vila: Dat is ontstaan vanuit een oefening. De melodie over een ander ritme spelen vond ik een goed idee. Het klonk eerst als een probeersel maar daarna ben ik verder en dieper gegaan tot een nummer met verschillende stemmen, een soort polyfonie. Als ik een standard speel wil ik er een originele twist aan toevoegen, niet opnieuw herhalen zoals anderen die hebben gecoverd. Ik probeer met een andere benadering tot een nieuwe compositie te komen, soms ver van wat de standard is.

Hoe belangrijk is de keuze van je gitaar ?

Albert Vila: De gitaar heeft mij gekozen, ik word erdoor aangetrokken en erop verliefd. Ik vind een gitaar door de manier waarop die gebouwd is, de interval en snaren, toch wel een moeilijk instrument om te bespelen, zeker als je naar een hoog niveau wil evolueren.

Het is en blijft toch wel een moeilijke relatie, een soort haat-liefdeverhouding. Het is belangrijk te voelen hoe het instrument klinkt, het fretboard en hoe alles werkt. Ik hoef niet over veel gitaren te beschikken, ik concentreer me het liefst op een enkele elektrische gitaar, die ik goed kan bespelen en bemeesteren. Alle opnames gebeurden met een Japanse gitaar, Westville, maar recent kocht ik een Italiaanse gitaar, Moffa, handgemaakt door Domenico Moffa. Daar ben ik super blij mee. (Gilad Hekselman en Kurt Rosenwinkel bespelen ook een Moffa - nvdr). Ik ga echt voor een enkel uitstekend instrument.

“Ik hoef niet over veel gitaren te beschikken, ik concentreer me liefst op een enkele elektrische gitaar, die ik goed kan bespelen en bemeesteren. Alle opnames gebeurden met een Japanse gitaar, Westville, maar recent kocht ik een Italiaanse gitaar van Moffa.”

Wat zie je als toekomstplannen ?

Albert Vila: Ik wil gewoon doorgaan met muziek te schrijven. Ik heb verschillende dingen in mijn hoofd, maar blijf realistisch, praktisch denken. Het is al moeilijk genoeg om voor een trio te werken, wat te bedenken, afspraken te regelen, optredens te vinden. Ik ben wel met een nieuw Organtrio gestart samen met Maxime Moyaerts op orgel en piano en Umberto Odone op drums, waarbij we als repertoire eigen werk met standards combineren. Mogelijk breid ik het trio uit met trompet en saxofoon, wat me meer vrijheid geeft om te schrijven en te spelen.

De tournee ‘Reality is Nuance’ kent ook een vervolg in 2024 met andere trioleden ?

Albert Vila: Inderdaad, na een tournee met de originele albumleden, Doug Weiss en Rudy Royston, ga ik in 2024 optreden met andere leden, aangezien onze agenda’s uiteenlopen. Ik heb met Dré Pallemaerts en Jasen Weaver een uitstekende ritmesectie gevormd. Met beiden trad ik al eerder op.

Dré Pallemaerts hoef ik nauwelijks voor te stellen. Bassist Jasen Waever is afkomstig van New Orleans maar verblijft in ons land. Hij behaalde in 2021 zijn Master aan het Conservatorium in Brussel en werd onderscheiden met de Toots Thielemans Jazz Award 2022. Met dit trio brengen we ‘Reality is Nuance’ maar dan ook aangevuld met een paar jazzstandards.

Interview © Bernard Lefèvre (november 2023)  -  foto’s © Bernal Revert

Concertagenda



•    ‘Presenting Reality Is Nuance’ – 2023
Albert Vila trio feat. Doug Weiss & Rudy Royston

1 december 2023 – Jazz Dock – Praag (Czech Rep)
2 december 2023 – Sounds Jazz Club – Brussel
5 december 2023 – The Black Cat – Torhout
6 december 2023 – Hnita - Jazz Club – Heist-op-Berg
7 december 2023 – Zig Zag Jazz Club – Berlin (Duitsland)
8 december 2023 – Jazz-Schmiede – Düsseldorf (Duitsland)
9 december 2023 – Stadtgarten – Köln (Duitsland)
10 december 2023 – Jazzy Sundays – Deinze

•    Presenting Reality Is Nuance – 2024
Albert Vila Trio feat. Dré Pallemaerts & Jasen Waver

25 februari 2024 – Merelbeke
24 april 2024 – Jacques Pelzer Jazz Club - Liège
4 oktober 2024 – Heusden-Zolder

16 april 2024 - Albert Vila Organ trio – Hot Club de Gand – Gent




Lees hier de recensie

BANDCAMP
WEBSITE ALBERT VILA