TS010

Stones
Ben Sluijs & Erik Vermeulen

"… en Erik Vermeulen bewees zich een bevlogen, lyrische pianist, met name in 'Stones', een werkelijk prachtig verstild duet met Ben Sluijs, dat is terug te vinden op de aan te bevelen cd"
Maarten van de Ven

CD re-released at W.E.R.F. Records as W.E.R.F. 081

BEN SLUIJS & ERIK VERMEULEN – STONES

1) Dialogue (Sluijs/Vermeulen)
2) Mother Of Pearl (Sluijs)
3) Still (Sluijs)
4) Sea Prisoners (Sluijs)
5) Wall (Sluijs)
6) Stones (Sluijs)
7) Gargoyles (Vermeulen)
8) Minor Problems (Sluijs)
9) Glow (Sluijs)
10) Behind The Poet (Sluijs/Vermeulen)

“Short story “Stones” by Emile Clemens / Kortverhaal “Stenen” door Emile Clemens”
Read the story / Lees het verhaal

Ben Sluijs: alto saxophone
Erik Vermeulen: piano

Recorded at Eric’s place, Brussels, March 2001

Photography: Jacky Lepage

SOME REVIEWS:

"Stenen om muziek op te zetten. Wat een idee (…) Mensen doen nogal wat met stenen. Vroeger kropen ze erin, om zich te beschermen. En ze maakten er vuur mee’, staat er te lezen in het cd-boekje bij deze ‘Stones’. En dat doen ze nog steeds.
Wat begon als een muzikale begeleiding van een rondleiding in het Middelheimpark, is een volwaardige cd geworden. Saxofonist Sluijs en pianist Vermeulen improviseren samen bij foto’s van beelden, en bij een bijhorende tekst van schrijver Emile Clemens. Dat klinkt misschien statisch, maar is het allerminst. Er is jazz, er is een zweem van Satie, maar fundamenteel is er een verhaal. De plot navertellen, heeft geen zin. Maar u zal merken dat deze plaat vonkt in zijn ingetogenheid."
* * * *
Bart Cornand in “Focus Knack” (B) van 19 september 2001

"Op 18 augustus ll. Werden we, als voorbereiding van de losbandige gekte van het Willem Breuker Kollektief, uitgenodigd op een van die talloze altsaxexploraties in het universum van Ben Sluijs (34) die voor de gelegenheid bij zijn kwartet een zeer speciale gast had uitgenodigd, met name Chris Joris die met zijn duizend en één percussiegeluiden, gaande van de diepste oerklanken op de djembé tot het schrilste, haast onhoorbare gesuis op de cimbaal, met daartussenin een schitterende passage op de likembe, ervoor zorgde dat het talrijk opgekomen jazzpubliek na afloop de tent ontheemd verliet: tussen welke landsgrenzen zaten wij ook alweer? Ook deze ‘Stones’ doet allerlei grenzen vervagen in de geest van de luisteraar die de perceptie van deze muziek niet alleen als een streling van het oor zal ervaren, maar ook als een rondleiding in het grenzeloze universum van de jazz. Let bijvoorbeeld eens aandachtig op de manier waarop in ‘Mother Of Pearl’ Ben zin altsax gebruikt als een zuiver percussie-instrument. Samen met pianist Erik Vermeulen levert onze John Ruocco-alumnus met ‘Stones’ een bijzonder poëtisch album af waarin de tegelijk krachtige en broze pianopartijen en de fijngevoelige altsaxmelodieën voortdurend met elkaar verstrengeld zitten als vrijende slangen van het soort die u, in het, overigens prachtig verzorgde cd-boekje, op een van de foto’s kunt zien in de handen van Emile Clemens die aan de hand van een aantal van zijn kortverhalen in datzelfde boekje, aangevuld met foto’s van stenen waarop prehistorische ‘taggers’ destijds hun sporen hebben achtergelaten, het geheel een extra, zinvolle en uiterst tastbare betekenis geeft."
* * * *
Jempi Samyn in “Stage” (B) van September 2001

“Cross-pollinations between musical and literary worlds are nothing new in the larger universe of art, but such bridges are perhaps less common occurrences than they should be considering the role of improvisation and composition in each creative sphere. Sluijs and Vermeulen , aided and abetted by author Emile Clemens, add their efforts to a reservoir of such works on this project. Clemens’ titular tale, conveyed in the form of transcribed conversation, is included in its entirety in the booklet that accompanies the disc along with photographs of the etchings and carvings that in turn inspired his words. There’s an underscoring sadness to Sluijs’ tone on alto that meshes beautifully with his feathery, rasp fringed phrasing style reminiscent of Konitz, but at once very different in the regular use of elongated notes. Vermeulen, Sluijs’ friend and frequent musical partner, matches the saxophonist’s subdued delivery, filling in the chordal crevices around the horn’s spacious phrases. Showing off a further experimental bent, Sluijs uses the percussive properties of the keys of his horn to engrossing effect on ‘Mother of Pearl’, tapping out a rhythmic cadence of hollow sounds. The airy expansiveness of the pair’s duets recalls the audio openness often associated with the ECM sound and there are sections, such as on the terse title track, where traces of a phantom echo invade the edges of their repartee. Both players make the most of the room, but at times their discussions flirt too liberally with the spectre of introspection. Clemens’ words make a fine complement to the music and the fact that both facets of the project work well in tandem and isolation speaks volumes to the overall success of the date.”
****
Derek Taylor in “Cadence” (USA), March 2002

“Questo piacevolissimo lavoro a due voci del trentaquattrenne sassofonista contralto Ben Sluijs e del quarantaduenne pianista Erik Vermeulen, è stato propiziato da una serie fortuita di eventi nel mondo dell'arte: un happening musicale, svoltosi ad Anversa in occasione di una mostra di sculture e proposto da un poeta-fotografo (Emile Clemens), nonché coproduttore dell'etichetta che pubblica il disco. Ne è scaturita un'opera nella quale il discorso musicale si dipana a partire dalle suggestioni offerte dalla scultura e dalla poesia, che ne accompagnano poi anche la fruizione, essendo anch'esse proposte e rappresentate nel libretto allegato al CD.

Ovviamente, come ricorda Ben Sluijs nelle note, la musica è e rimane indipendente dalle altre forme artistiche; tuttavia, non deve essere esclusa la possibilità che l'ascoltatore si lasci accompagnare dalle evocazioni propostegli dalla visione delle sculture e dalla lettura delle liriche.

Per rimanere solo alla musica, va sottolineato come in questo caso il Belgio - patria dei protagonisti e scena degli eventi- si mostri assai più prossimo all'estremo nord d'Europa che non ai due vicini paesi che spesso lo ispirano culturalmente - la Francia e l'Inghilterra. Infatti, c'è qui ben poco delle suggestioni multietniche che caratterizzano (sebbene con ben diverse tonalità) tanto jazz transalpino e britannico; viceversa, quasi tutti i brani presentati in "Stones" sono cogitativi, lenti e cupi, poco ritmici e fondamentalmente poco jazzistici.

È proprio il brano forse più bello dell'intero CD, "Minor Problem", palesemente ispirato dai corali da chiesa del sei-settecento, a prestarsi paradigmaticamente da esempio di questo genere, che si avvicina molto a certa musica norvegese o svedese. Qui, il piano conduce un ostinato sul quale il sax trova lo spazio per un'improvvisazione che è un vero e proprio canto, drammatico e triste; alla fine del lirico passaggio, è il sax stesso a sostenere a sua volta l'ostinato, lasciando libero il piano di inventare una rarefatta improvvisazione.

Non troppo diverse le atmosfere di "Sea Prisoners" e "Wall", mentre "Mother of Pearl" è una curiosa improvvisazione ritmica fatta con le chiavi del sax e "Gargoyles" un solo di piano nel quale Vermeulen mostra reminescenze di Paul Bley. L'iniziale "Dialogue" ed il conclusivo "Behind the Poet" sono invece interessantissime e libere improvvisazioni in duo.

Un bel disco, molto lirico e poco virtuosistico, giocato più sull'intima espressività del dialogo che su costruzioni complesse o riferimenti colti. Un disco da acoltare con calma, per goderne le atmosfere crepuscolari.”
Valutazione: * * * *
Neri Pollastri in AllAboutJazz.com

“The Belgium-based, “Jazz Halo” modern jazz label was founded five years ago and has already amassed a noteworthy catalogue, featuring respected artists such as bassist, Joelle Leandre and saxophonist, Oliver Lake while also highlighting the abilities of Belgian jazz musicians. Such is the case with this new release titled, Stones, which is a short story (included in booklet format) by writer, Emile Clemens, artfully set to music by alto saxophonist, Ben Sluijs and pianist, Erik Vermeulen.

Perhaps lesser known on our American shores, these musicians’ sport relatively impressive resumes, performing with a variety of Euro-Jazz and multinational artists. Otherwise, Sluijs composed the majority of these pieces as the duo embarks upon an audibly scenic journey consisting of quaintly organized fabrics. Essentially, the artists’ display a prodigious flair for melody throughout these ten works, as they project an atmospheric program brimming with lush phraseology, memorable themes and softly stated lyricism.

Sluijs’ breezy lines rekindles notions of the late Paul Desmond’s “dry martini” sound, whereas Vermeulen possesses a delicate touch as the duo’s refined elegance comes to the forefront. However, the men also turn the proceedings up a notch or two during some heated exchanges, although intriguingly melodic pieces such as, “Still” and others sum up what this very attractive outing is all about. Recommended.”
Glenn Astarita in AllAboutJazz.com

“"Stones" van saxofonist Ben Sluijs en pianist Erik Vermeulen hangt nauw samen met het gelijknamige bij de cd bijgevoegd kortverhaal (eigenlijk een dialoog) van Emile Clemens en is een soort uitloper van een evenement voor een goed doel waarbij Sluijs korte stukjes improviseerde bij de beelden die worden tentoongesteld in het Antwerpse Middelheimpark. Een gelijkaardig project met muziek en poëzie op de Gedichtendag van precies een jaar geleden werd een doodgeboren kind, maar als ‘alternatief’ is er nu de muziek en het kortverhaal. De cd is volledig instrumentaal zodat je als luisteraar de tekst (in het Nederlands en het Engels) en de muziek samen of afzonderlijk kan genieten. Dat laatste is tevens het juiste woord al is het spijtig dat er in de Engelse vertaling enkele fouten zijn geslopen, zo verwart de vertaler de uitdrukkingen ‘used for’ en ‘used to’. Wij hebben er niet zoveel last van maar een Engelstalige lezer stokt tijdens het lezen en da’s niet de bedoeling. De muziek is zeer geslaagd en moet zowel klassieke als jazzliefhebbers kunnen bekoren. Ben Sluijs is één van ‘s lands beste saxofonisten maar voor ons komt Erik Vermeulen even sterk over : met zijn pianowerk dat aan Satie en Poulenc doet denken, effent hij het pad voor de soli van Sluijs, zoals in "Sea prisoners", "Wall" en "Gargoyles". Ook mooi is het percussiewerk (?) in "Mother of pearl" en alweer de piano in het bijzonder Satie-achtig openende "Minor problems". "Stones" is een ideaal schijfje om ‘s avonds een boek bij te lezen maar kan net zo goed overdag heerlijke achtergrondmuziek zijn, thuis of elders.”
****
Olivier Verhelst in www.muziekkrant.com/

“Ingetogen stenen: Jazzsaxofonist Ben Sluijs en pianist Erik Vermeulen hebben met Stones een ingetogen conceptplaat opgenomen, met licht verteerbare jazz die na enkele luisterbeurten best nog eens iets nieuws loslaat. De meeste van de tien tracks op de cd zijn composities van Sluijs, de rest improviseerde hij samen met Vermeulen, die ook voor een compositie tekent. Of de muziek nu werd geïnspireerd door stenen, weilanden, slapende honden of het bijgeleverde verhaal van Emile Clemens hoef je niet echt te weten om met deze muziek menig nachtelijk uur luister bij te zetten. Relax, broeders, het is soms ook gewoon mooi.”
Menzo (B), maart 2002

“… en Erik Vermeulen bewees zich een bevlogen, lyrische pianist, met name in 'Stones', een werkelijk prachtig verstild duet met Ben Sluijs, dat is terug te vinden op de aan te bevelen cd 'Stones' (Jazz'halo, 2001).”
Maarten van de Ven op Draaiomjeoren.com, 12.06.2003