Philippe Franck ‐ In memoriam

© JazzMania

Philippe Franck
10 april 1963 ‐ 27 januari 2025

Samen met onze vrienden van JazzMania nemen we afscheid van hun gewaardeerd medewerker en vriend. Eric Therer schreef een In Memoriam:

Het begon allemaal halverwege de jaren 80 toen ik een cassette kreeg. Ik had ze nog maar net in de speler gestopt of ik realiseerde me dat ik op bekend terrein was. Playtime! Gitaren aangesloten op een flanger, een rudimentaire drumcomputer en vurige, vurige zang. Enige tijd later kon ik een concert organiseren van Playtime, de band die Philippe Franck had opgericht met zijn broer. Zijn eerste stappen in de muziek. Dit waren de fundamenten van een vriendschap die zou groeien en nooit zou wankelen. Veertig jaar. Dat is een lange tijd! Wonderbaarlijke muzikale openbaringen. Uitstapjes buiten de gebaande paden. Een paar trips on the road.

Philippe moedigde me aan om Baudrillard en Maurice Dantec te lezen. Ik liet hem kennismaken met Indiana en Kentucky Fried Chicken. We zagen onszelf graag als veldantropologen van de consumptiemaatschappij.

In 1996 richtten we Transcultures op, dat vanaf het begin zijn project was. Het was een project dat hem de rest van zijn leven zou bijblijven en dat mettertijd zou uitgroeien tot een heus 'Interdisciplinair Centrum voor Digitale en Geluidsculturen', bedoeld om uitwisselingen tussen verschillende hedendaagse multimediale artistieke praktijken en dimensies te bevorderen en te ontwikkelen, en erkend door een aantal openbare instellingen.

Philippe richtte vervolgens het geluidskunstfestival City Sonic op, gebaseerd op het credo om “geluiden, woorden en muziek op een vooruitstrevende, poëtische en nomadische manier in de ruimte te brengen” binnen de stedelijke smeltkroes.

Naast zijn activiteiten als artistiek directeur, curator en docent, was Philippe lange tijd muziekjournalist voor uiteenlopende media als Le Drapeau Rouge en Inter: art actuel, evenals voor JazzAround, dat later JazzMania werd.

We verliezen een medewerker, een verlichte aanstichter, maar nog meer een vriend die nooit zijn inspanningen spaarde om de artistieke zaak die hij zo vurig ondersteunde vooruit te helpen. We zullen hem weer ontmoeten, waar hij de wolken streelt.

N.B.: Toevallig recenseren we enkele dagen na zijn dood zijn laatste album 'Caressing the Clouds', uitgebracht onder de naam van zijn partner Isa*Belle en Paradise Now, zijn alias als muzikant.

© Eric Therer, 30 januari 2025 (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania