Persconferentie + aperitiefconcert De Groote-Faes Duo in het clublokaal van AVLO i.s.m. Lokerse Jazzklub, 30 april 2017

Bruno De Groote, elektrische gitaar; Ben Faes, contrabas

Bij de Lokerse Jazzklub hadden ze de hoop al ongeveer opgegeven om nog een vaste stek te vinden voor hun werking. De zoektocht was al bijna drie jaar vruchteloos gebleven en daarom werd aan het plan gewerkt om met pop-upconcerten verder te gaan – naargelang de verwachte opkomst of invalshoek in een grotere zaal of een kleinere, nu en dan ook een huiskamerconcert. Tot op de uitreiking van de onderscheiding voor Meest Verdienstelijke Lokeraar aan AVLO, de Lokerse Atletiekvereniging. Daar knoopte de voorzitter van de ene vereniging een gesprek aan met de voorzitter van een andere, aan wie in een ander jaar die prijs te beurt was gevallen. Iwein Van Malderen van de Lokerse Jazzklub vond bij Patrick Van Waes van AVLO een gesprekspartner met dromen en plannen, die geleidelijk vorm krijgen en alvast tot een persconferentie leidden.

AVLO bouwt al even haar engagement uit (in Start To Run, in City Trail) alsook haar samenwerkingsverbanden (met een atletiekafdeling in Zele, met fietsclub de Torentrappers). Het clublokaal wordt nu en dan verhuurd voor verschillende doeleinden, maar met de Lokerse Jazzklub haalt het een vaste huurder in huis. Dat huurgeld kan de droom helpen waar te maken om het lokaal om te bouwen tot een aantrekkelijke taverne met vergader- en bureelruimte. Voor de eerstkomende vijf jaar hebben ze dan ook nog eens Duvel-Moortgat mee als partner. Om het lokaal om te turnen tot een geschikte plek voor concerten is een stappenplan opgesteld. In een eerste fase komen er tegen september een podium, esthetische verantwoorde, akoestische panelen, sfeerverlichting en een likje verf. In fase twee is het de bedoeling dat verbouwingswerken volgen.

Om deze specifieke samenwerking tussen sport en cultuur met luister in te leiden, werd de persconferentie gekoppeld aan een aperitiefconcert. Daartoe hadden de organisatoren een ideale opstelling uitgekozen. Het ene moment was het gebabbel in het lokaal nog goed voor kabaal, in de loop van het concert vormde het geroezemoes dat de kop kon opsteken een vertrouwde, Lokerse begeleider van schone klanken. Ben Faes haalde immers een bijzonder mooie klank uit de kast van zijn contrabas. Of hij aan de snaren plukte, ze streelde, als slaginstrument gebruikte of aanstreek, steeds zorgde hij voor warme geluiden die een mooie variatie kenden en zich nergens weerbarstig opstelden. In dit duo met gitarist Bruno De Groote zorgt hij voor een vindingrijke begeleiding die zich soms beperkt tot ritmische begeleiding, maar vaak ook actief meedenkt in het melodische.

Ook de gitaarklanken kon dit lokaal in zijn huidige gedaante goed aan. De noten en akkoorden die met elektronische effecten gestuurd werden gedijden heel goed in de beperkte akoestische mogelijkheden. Er schuilt nog altijd een rockgitarist in De Groote, maar wat hij uit het rockarsenaal invoert, verweeft hij weloverwogen in de fijne composities van hen beiden.

Een eerste resem nummers situeerde de gitarist in Joodse en Palestijnse invloeden – wat veel te maken heeft met zijn belangstelling in de stal van John Zorn en het project Tijgers Van Eufraat. Dat was een kwartet waar naast Faes en De Groote violist Stefan Wellens en saxofonist Tom Callens meespeelden. Die hadden zij er bijgehaald toen ze voor In Die Dagen muziek componeerden, een moderne versie van het Passieverhaal door muziektheater Compagnie Kaiet. Het was toen niet vergezocht om er Masada-invloeden in te verwerken.

Het kwartet beperkte zich toen al niet tot Joodse muziekgenres om inspiratie uit te putten en met de jaren zijn Faes en De Groote als duo steeds meer volleerd gaan klinken. Nu hebben zij een eigen rijke lappendekensound die intimiteit verenigt met een belangstelling op een wijde wereld. Daarin kunnen ook Spaanse invloeden de bovenhand krijgen, of Franse, folkloristische of grootstedelijke, klassieke of noisy, enz. Het hoeft niet te verbazen dat dit concertje een glansrijke cd-voorstelling werd van hun recent verschenen “Symphony For 2 Little Boys”. Dat zij na het insturen van de opnamen naar Dave Douglas (sinds mensenheugnis kompaan van John Zorn) de wereldvermaarde trompettist konden verleiden om drie nummers samen met hen opnieuw in te spelen, mag wijzen op de klasse die De Groote-Faes Duo nu tentoonspreidt.

Tekst en foto’s: Danny de Bock

Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com