Mother Goose Band

Tribute to Steve Lacy  -  Ode aan Irène Aebi

© Jacky Lepage

Toen in 1998 Mal Waldron mij het telefoonnummer van Steve Lacy gaf, wist ik dat er een nieuwe weg voor mij openging. En toen ik Lacy belde met een handvol muntstukken in mijn hand wist ik dat de hemel openging. Er werd een afspraak gemaakt voor een concert in Afkikker, met Irene Aebi voor 10 februari 1999. En ja, het was zowel de sopraansax als de stem van Irene en de woorden van de dichters die voor een hermetische extase zorgden.

Lacy bracht de gedichten van de Beat Poets, een voorsmaakje van één van zijn laatste cd’s ‘The Beat Suite’. Het nummer Mother Goose was nog in volle uitwerking en werd als een ‘encore’ gebracht.

 
© Jacky Lepage

In 2001, na een concert van Lacy in Gent met Mal Waldron, stelde Steve mij voor om een solo optreden te geven in Afkikker. Dit concert had plaats op 30 oktober in combinatie met een concert in Brussel ‘All Blues’ en een concert in SMAK - Gent, in samenwerking met Jan Hoet. De opname gebeurde door Michel Huon. Lacy vond het één van zijn beste solo concerten en net voor zijn dood, kreeg ik de toestemming om het uit te geven in een boek ‘Bone’ a Tribute to Steve Lacy, dat we inmiddels in Gent hadden samengesteld.

© Jacky Lepage

In zijn mail stelde Lacy voor als titel: ‘Mother Goose solo @ afkikker’, de volgorde van de nummers waren zeer discreet gekozen en het laatste nummer was ‘Traces’.

In 2018 hadden we in Afkikker een trio opgestart ‘Bone’ met Andy Declerck sax, Stijn Engels piano en Michail Bezverkhni viool. Hieruit is een cd ontstaan doch het trio zelf heeft het niet overleefd. Persoonlijk vond ik dat het een ruggengraat van woorden miste. In Afkikker kon ik nog wel de nummers aan elkaar binden met poëzie doch buiten Afkikker gingen de woorden verloren en konden de liederen moeilijk begrepen worden. Mother Goose van de Beat Poet Rexroth is moeilijk te volgen zonder de poëzie. Michail Bezvekrni had ik ontmoet via zijn vioolbouwer Luc Deneys, in 2001, net voor het afscheid van Steve Lacy aan Europa in 2002. Lacy stelde mij in de mogelijkheid hun duo te organiseren voor de afscheidsconcerten en zo is ‘Cross Purposes’, één van de 5 cd’s geworden van de album ‘Blossoms’ die ik heb kunnen uitgeven.

In de jaren 2005-2007, organiseerde Andy Declerck op regelmatige basis de jams in de Afkikker, daar kwamen soms 20 muzikanten op af, er werd gejamd tot in de vroege uurtjes.

Irène Aebi & Steve Lacy, Jazz Middelheim 1989 © Jacky Lepage

In 2006 en 2007 heb ik 2 zeer mooie concerten met Irene Aebi georganiseerd, in Gravensteen en de Sint-Kwintenskapel van Gent. In Gravensteen kregen we voor het eerst de volledige cyclus van ‘Blues for Aida’ gebaseerd op de Japanse gedichten Manyoshu met J. J. Avenel, plus de gedichten van Beckett met Frederic Rzewzki. Voor de Sint-Kwintenskapel had Aebi de gedichten gekozen van Judith Malina uit de cd ‘Packet’, ook hier was Frederik Rzewski de pianist. Beide concerten zijn zeer kunstzinnig gefilmd door Yves Opstaele, die ook het concert van Lacy met Aebi filmde. Het is ook dankzij Yves Opstaele dat Mal in Afkikker kon optreden.

En toen gebeurde het wonder, op een dag kwam Artur Rożek binnen gewandeld in Afkikker en stelde zich voor als baritonzanger. Toen ik het verhaal van Koning Artur had uitgeschreven op eigen en geleende poëzie, gecomponeerd door Olga Mentchik, nodigde ik Artur uit te zingen. Na een 3 tal jaren de Coronaperiode overbrugd te hebben reikte ik hem de liederen van Lacy aan en ja, de magie begon te werken. Ditmaal noemde ik de band ‘Mother Goose Band, a tribute to Steve Lacy’.

 
© Jacky Lepage

Het eerste concert met Andy Declerck, Stijn Engels en Artur Rozek, had plaats in 2022 tijdens de Gentse Feesten. De band staat terug op het programma in Afkikker op 15 juli 2023 maar nu met een meer uitgebreid programma. We brengen gedichten van Manyoshu, Lao Tseu, Brion Gysin, Judith Malina, Julian Beck en Herman Melville.

Met Andy Declerck en Stijn Engels, doorgewinterde jazz muzikanten en de lyrische baritonstem van Artur Rozek, smeden we het goud. Het is een alchemisch proces waarin veel uitersten worden samengebracht, net zoals Melville het zegt in ‘Art’. Het taoïsme wordt verklankt in ‘Bone’, Lacy zet zijn handtekening in ‘Esteem’, van Brion Gysin brengen we o. a. The Blue Baboon, de enige song die Lacy zelf heeft gezongen.

Stap voor stap wordt Artur Rozek geïnitieerd in het oeuvre van Lacy dat hij met veel verve brengt, telkens terugkoppelend naar de originele songs met de stem van Aebi.

In de realisatie van deze songcyclus met ruimte voor veel improvisatie en instrumentale nummers tonen we Lacy als liedschrijver, een domein waar hij zich een beetje verwaarloosd voelde. In Parijs zijn Nicholas Isherwood en Daan Vandewalle ook aan de slag gegaan met de Lacy songs. Hoe meer we deze liederen brengen, hoe meer mensen we hiermee kunnen bereiken hoe meer hulde we kunnen brengen aan het levenswerk van Irene Aebi; haar stem, haar kunst en haar doorzettingsvermogen zijn van ongelooflijke waarde in het geheel van het oeuvre van Steve Lacy.

Ik ben zeer blij aan dit werk mijn energie te kunnen geven en altijd verder op zoek te kunnen gaan naar meer diepte, meer kleurschakeringen, schaduwen en licht in de architectonische opbouw van het werk van Lacy.

in Tredozio Italië 23 juli 2001 © Rita De Vuyst

Hij heeft mijn weg verlicht en zo wil ik met ‘Mother Goose Band’ de weg verder verlichten, in tijden dat op veel plaatsen de duisternis invalt.

Met dank aan de muzikanten van de band en aan alles die nog onze weg zullen kruisen in de toekomst. We herdenken de dichters die de inspiratie waren voor de songs en we brengen hommage aan Steve Lacy en Irene Aebi voor hun kunst en werk, waaruit we oneindig veel kunnen blijven putten.

Tekst © Rita De Vuyst  -  foto's © Jacky Lepage

 
© Jacky Lepage


When time is right poetry incarnates
To wake up, to protect, to transfer
The most secret information
Of such a long history of mankind


Mijn eerste gedicht aan Lacy:

From which fountain is flowing your soul
So pure and clear
So sparkling and eternal new

As a visitor in my veins
You inject the pain
Nearly forgotten
You build a world
Nearly lost

And telling your story heaven is bleeding
On snow – melting down – washing away
Until the rock is your mirror
And we see you

Rita De Vuyst
uitbater van bar, fuifzaal en concertzaal Afkikker, bestuurder vzw Klimop

http://www.afkikker.be/

Publicaties boeken Rita De Vuyst :

Bone, a Tribute to Steve Lacy
The Word is Coming in
Wie Betaalt de Muse
Lumen
The Quantum Jump
Hard van Steen
Waar de Trein Bleef stille Staan
Poetry Is Word in Action
De Tijd in de Diepte
The Book of Chaos
Mother Goose Set the Tune
Mother Goose His-Story

© Jacky Lepage

Publicatie cd’s en dvd’s :

    Mother Goose solo @ afkikker in boek ‘Bone’ a tribute to Steve Lacy
    Album ‘Blossoms’ met de volledige afscheidsconcerten van Steve Lacy aan Europa
    cd Blossoms, compilatie cd, farewell music of Steve Lacy to Europe
    cd Gravensteen 1971 concert in Gravensteen Gent, Steve Lacy Quintet
    cd Homage to Steve Lacy played by Michail Bezverhny violin solo and duo
    cd René De Vuyst Zingt Liederen Thuis  
    cd René De Vuyst Jongens van 18
    cd René De Vuyst De Nieuwsberichten van 1939
    dvd Steve Lacy and Irene Aebi in Afkikker 10.02.1999
    dvd Irene Aebi, The Melancholy Life of a Woman, Frederic Rzewski, piano
    dvd Beckett Makes Sense, Irene Aebi, J.J. Avenel, Frederic Rzewski, piano

Docudrama De Trein der Traagheid, naar een novelle van Johan Daisne
Camera en regie Yves Opstaele, onderzoek en script Rita De Vuyst

Mother Goose Band © Rita De Vuyst

Artur Rożek
bariton uit Polen, wonende in Gent.

Artur Rożek rondde zijn zangopleiding met onderscheiding af aan de Chopin University of Music in Warschau. Hij vervolgde zijn studie aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel, waar hij in 2015 afstudeerde. Daar had hij les van o.a. Udo Reinemann en Christianne Stotijn. In 2017 voltooide hij zijn studie aan de Internationale Opera Academie in Gent (Operastudio Vlaanderen).

Hij ontving tweemaal een studiebeurs van het Poolse Ministerie van Cultuur en Nationaal Erfgoed, en daarnaast ook andere internationale beurzen. Artur Rożek won eerste prijzen bij prestigieuze internationale vocale competities in Polen, Oostenrijk en Finland en was in september 2016 finalist van het 51e Internationaal Vocalisten Concours in ‘s-Hertogenbosch. In september 2020 stond hij in de finale van het Concorso Internazionale di Musica Sacra in Rome.

De getalenteerde bariton vertolkte rollen in opera’s van Pergolesi, Telemann, Mozart, Salieri, Haydn, Galuppi, Rossini, Smetana, Moniuszko, Tsjaikovski, Strauss, Verdi en Britten in operatheaters zowel binnen als buiten Polen, waaronder het Nationale Opera Theater in Warschau, Kameropera Warschau, Kunsthuis Opera Vlaanderen, de Munt en BOZAR in Brussel. Tijdens deze producties werkte hij met hoog aangeschreven dirigenten, zoals Lothar Koenigs, Alain Altinoglu, Cornelius Meister, Stephen Ellery, Łukasz Borowicz en Tadeusz Kozłowski.

Artur Rożek begon zijn carrière als liedzanger. Naast opera beheerst hij dan ook een rijk repertoire van oratorium en liederen. Hij gaf concerten en recitals in Polen, Duitsland, Frankrijk, België, Nederland, Oostenrijk, Denemarken, Zweden, Finland, Zwitserland, Slovenië en Moldavië, ook in Berliner Philharmoniker, Gewandhaus Leipzig, Opera Maribor, National Philharmonic Warschau, de Orgelconcertzaal in Chisinau en verscheidene festivals zoals Festival van Vlaanderen (NTG), Festival Vocallis in Vaals, het filmmuziekfestival in Krakau.

In november 2017 verscheen zijn eerste cd Auf dem Wasser, met liederen van Schubert, Pfitzner, Mahler en Strauss bij het Poolse label Acte Préalable

Sinds 2022 is Artur Rozek de stem van Mother Goose Band

Andy Declerck
saxofoon – dwarsfluit – clarinet - EWI 4000s

Geboren te Kortrijk, 1975. Op 10 jarige leeftijd is hij saxofoon beginnen studeren. Op dertien jarige leeftijd heeft hij een drietal jaren klassiek saxofoon gekregen van Rudy Haemers. Na zijn studie industrieel ingenieur heeft hij bij saxofonist Frank Debruyne kennis gemaakt met jazz.

Op 25-jarige leeftijd heeft hij de studies aangevat aan het Gentse conservatorium. Daar heeft hij lessen gevolgd bij Frank Vaganée, Dieter Limbourg, Marc Godfroid en Nico Schepers. In Amsterdam heeft hij masterclasses gevolgd bij Dick Oats.

Na zijn studies in het Gentse conservatorium heeft hij nog enkele jaren lessen dwarsfluit gevolgd bij Veerle Sesember en Siska Vandenbulcke, alsook jazzpiano bij Wouter Debode.

Tenorsaxofoon is zijn hoofdinstrument, daarnaast speelt hij ook nog sopraansax, altsax, baritonsax, dwarsfluit, klarinet en EWI 4000s (electric wind instrument). Notie van bansuri, piano en drums.

Naast zijn eigen swingband 10 Square Feet en internationaal jazzkwartet GLAD! en Tribute for Steve Lacy band : Mother Goose, speelt Andy regelmatig bij ZE QUAFFEURZ, European Philharmonia, bigband ’86 olv Marc Godfroid, en als freelance muzikant.

Naast Andy Declerck Trio en Andy Declerck/Kari Antila Group, speelt Andy Declerck o.a. in salsa bigband Mucho Gusto, bigband Tuesday Night Orchestra, Arne Van Coillie Unit, Scindapsus Quintet, Thesaurus Project, Pieter Vandergooten Kwartet, Greenhouse Sextet, Colorless Green, de dixielandband The Almost Swinging JazzBand, Thiscovery, ....

Organisator van de jams in de Afkikker te Gent (2005-2007). Reeds samengewerkt met Brussel Jazz Orchestra, de Beethoven Academie, Toon Van Dionant, Jos Machtel, Christian Mendoza, Yves Peeters, Janos Bruneel, Michel Paré, Toni Vitacollona, Steven Devolder, Marie-Anne Standaert, Richard Rousselet, Pieter Claus, Werner Meert, …

Hij is leraar jazz aan kunsthumaniora MUDA in Gent

cd’s :

Introspectivity
1000 Miles Away met Kari Antila
Bone met Stijn Engels en Michail Bezverkhni


Stijn Engels
piano

Stijn Engels studeerde in 2002 af aan de muziekschool van Wetteren in de richting klassieke piano bij Chris Cornelis. Tijdens zijn universitaire studies van Pedagogische Wetenschappen zette hij zijn muzikale carrière voort: hij volgde klassiek contrabas aan de muziekschool van Gentbrugge bij Miguel Meulders en exploreerde op piano de wereld van de jazz.

Na het behalen van de Master Pedagogische Wetenschappen (2007), was de liefde voor de jazz niet meer te stuiten en besloot hij om aan het conservatorium zijn kans te wagen. In 2007 startte hij met de richting Jazzpiano bij Erik Vermeulen aan het conservatorium te Gent, waar hij in 2012 afstudeerde. Tijdens en na zijn studies volgde Stijn diverse masterclasses bij o.a. Ivan Paduart, Hermeto Pascoal, Jef Neve, Michael Gustorff, Nitai Hershkovits, …

Hij schoolde zich in 2015 bij in de richting 'Arrangement Jazz, Big Band' bij Bert Joris aan het conservatorium te Antwerpen.

Stijn baande zich de voorbije jaren als een veelzijdige muzikant een weg door de muziekscene. Zo maakte hij deel uit van de 5-koppige jazz bezetting Wofo waarmee hij in 2011 de plaat 'Bark' opnam. Daarnaast speelde hij in de popband Reneé waarmee hij reeds twee platen opnam ('Extending Playground' (2012) en 'Marching' (2014)) en tourde hiermee in binnen- en buitenland.

In 2017 transformeerde de band Wofo tot Imagine Raymond. Deze tribute to Raymond Scott leverde in 2018 de gelijknamige plaat 'Imagine Raymond’ op.

Daarnaast werkte Stijn ook mee aan een tribute to Steve Lacy. Samen met saxofonist Andy Declerck en violist Michail Bezverchni vormde hij hiervoor het trio Bone.

Ook was Stijn actief in de wereld van het kindertheater. Met de productie 'KEIK' van het Gentse kindertheatergezelschap 4 Hoog speelde hij in 2014-2015 meer dan 300 voorstellingen in binnen- en buitenland.

Momenteel richt Stijn zijn vizier vooral op zijn eigen composities. Hiervoor richtte hij het kwartet Stadlander op. Hun debuutplaat ‘Stadlander’ komt in april ’23 uit op het label W.E.R.F. Records.

Stijn beroerd eveneens de toetsen bij de popband ‘Edmund November’, van wie in september hun debuutplaat uit zal komen bij Unday Records, en hij speelt contrabas bij muziektheater BomBarDon.

Hij geeft ook les aan de muziekacademie van Gent.