Marc Moulin : de afwezige...

De tijd verstrijkt... er is niemand die dit zal ontkennen...

Marc Moulin zou nu 82 zijn... als hij 16 jaar geleden niet getroffen was door keelkanker. De laatste strohalm voor een man die ons verleidde met zijn stem. Natuurlijk had hij veel pijlen op zijn boog, maar zijn favoriete pijl, de pijl die altijd doel trof, was ongetwijfeld die van de radio.

We kennen allemaal (althans de 'minst jonge onder ons') het geanimeerd Jeu des dictionnaires van Jacques Mercier (de vader van Stéphane, dus jazz is hier nooit veraf...) waarin hij een hilarisch duo vormde met Philippe Geluck. Marc Moulin had een bitter, om niet te zeggen bijtend gevoel voor humor, dat hij gebruikte om onze genadeloze maatschappij te analyseren. Het was een stijl die hij ook op papier zette in zijn beroemde Humoeurs gepubliceerd in Télémoustique (alleen al die originele naam...).

Naast de serieuze capriolen waarmee hij ons vermaakte in de Jeu des dictionnaires en La semaine infernale (denk aan de extravagante avonturen van de familie Tilkin), was Marc Moulin vooral muzikaal aanwezig in de ether. Aan hem danken we de oprichting van Radio Cité eind jaren 70, een radiostation dat destijds en tot januari 1986 alleen in het weekend in stereo uitzond (een primeur voor wat toen nog RTBf heette).

Radio Cité! De jingles, gearrangeerd door het Telex trio, de programmering, die een slimme mix was van pop, rock, funk en soulmuziek (Motown was bijzonder populair) en natuurlijk jazz. Tenminste een 'bepaald soort jazz' dat hij zelf presenteerde in een programma van een uur genaamd 'Radio Cité Crooner'.

Marc Moulin, presentator, columnist en muzikant uiteraard.

Opgeleid als pianist richtte hij eind jaren 60 de jazzfusiongroep Placebo op (niets te maken met de band van Brian Molko...). Het was een band die omschreven kon worden als 'variabele geometrie', met muzikanten als Philip Catherine en Francis 'Weyer' Goya in de gelederen. Drie vernieuwende albums werden uitgebracht tussen 1971 en 1974, gevolgd door een split in 1976.

Vanaf het einde van de jaren '70 beleefde Europa een golf van synthetische muziek... Het succes van Kraftwerk kwam op en werd later verder uitgewerkt door groepen als Depeche Mode, Orchestral Manœuvres in the Dark, Tubeway Army, Visage en zelfs David Bowie toen hij Berlijn bezocht. Marc Moulin sprong mee op de wagen en, naast zijn nieuwe baan als producer (met Sparks, Lio, Chamfort), richtte hij het trio Telex op, een hoax die wereldwijd succes had (met de hit 'Moskow Diskow'), om vervolgens gedesillusioneerd te worden door het Eurovisieavontuur in 1980, dat de groep beter had kunnen vermijden.

Muzikaal gezien wordt hij het best herinnerd voor zijn opmerkelijke periode bij het legendarische Blue Note label, waar hij in de jaren 2000 drie albums uitbracht die we je warm kunnen aanraden: “Top Secret” (2001), “Entertainment” (2004) en “I Am You” (2007).

Een jaar later, op 26 september 2008, verliet Marc Moulin, de man aan wie we zoveel te danken hebben, ons voorgoed, slechts 66 jaar oud.

Tekst © Yves Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Jacky Lepage
Een samenwering JazzMania / Jazz'halo