JAZZ MIDDELHEIM 2016 - Jazz Middelheim: une affiche équilibrée

Jazz Middelheim: une affiche équilibrée

L'affiche du prochain Jazz Middelheim propose une affiche parfaitement équilibrée entre musiciens belges de renom, grandes pointures européennes (Pays-Bas, France, Allemagne, Pologne, Luxembourg, Grande-Bretagne, Finlande) et têtes d'affiche américaines, tout en gardant le principe d'un soliste en résidence. Cette année, le trompettiste d'origine israélienne Avishai Cohen, qu'on retrouvera le vendredi 12 en quartet avec le batteur Nasheet Waits (album Into the silence chez ECM), avec le quintet Big Vicious (deux guitares, deux batteries) le lendemain et, le 14, en compagnie d'étudiants du Conservatoire d'Anvers, notamment le guitariste Roelands Celis.

Les musiciens belges:

 
Duo Erik Vermeulen/Ben Sluijs (c) Cedric Craps

Les musiciens belges se partageront autant la scène principale que le Club Stage, avec le dimanche 14, une véritable journée "belge". Sur la "main stage", Jef Neve présente un nouveau projet en duo avec le rappeur néerlandais Typhoon; Stuff, emmené par le batteur Lander Gyselinck du LAB Trio, proposera son jazz fusion et Mélanie De Biasio présentera l'univers feutré de ses derniers albums qui ont connu un succès international (No Deal, Blackened Cities). Le 14, le Club Stage sera occupé par Tutu Puoane, en compagnie de la saxophoniste hollandaise Tineke Postma et par la formation Rebirth, entre autres, avec Carlo Nardozza (tp), Bruno Vansina (as) et Dre Peeremans (tb). Les autres jours, le Club Stage, sera occupé d'abord par Bert et Stijn Cools (le 12); Eric Thielemans, en solo, en duo avec Billy Hart puis en compagnie des guitaristes Mauro Pawlowski et Jean-Yves Evrard (le 13); Ben Sluijs, en duo avec Erik Vermeulen, en trio avec Manolo Cabras et MarekPatrman puis avec 3/4 Peace, en compagnie de C. Mendoza (p) et Brice Soniano (cb). Enfin, le 15 août, sur la main stage, Dre Pallemaerts se présentera, comme sur l'album Coutances, en compagnie du pianiste américain Bill Carrothers, de Jozef Dumoulin (claviers) et, au saxophone, Robin Verheyen à la place de Mark Turner.

Les grandes pointures européennes:

 
ICP Orchestra (foto Jazz Middelheim)

Le 12 août, le vibraphoniste luxembourgeois Pascal Schumacher sera entouré, comme sur l'album Left Tokyo Right, de ses invités, le saxophoniste français Sylvain Rifflet, le trompettiste finlandais Verneri Pohjola et le flûtiste Magic Malik, ensuite le Polonais Marcin Wasilewski, pianiste de Tomasz Stanko, présentera le répertoire de ses derniers albums en trio. Le 13, place à une des formations légendaires du free jazz européen: l'ICP Orchestra, emmené par l'iconoclaste et turbulent batteur hollandais Han Bennink, avec sa série de solistes de renom: Ab Baars (cl, ts), Tobias Delius (ts), Michael Moore (cl, as) et l'Allemand Thomas Heberer (tp). Enfin, le 15, le pianiste allemand Joachim Kuhn, qui a déjà côtoyé les légendaires Ornette Coleman, Archie Shepp ou Tony Malaby, partira à la rencontre d'une autre icône du saxophone: Pharoah Sanders.

Les têtes d'affiche américaines:

David Murray Power Trio (photo courtesy http://www.3dfamily.org/)

Le samedi 13, le batteur Denardo Coleman rendra hommage à son père, en compagnie de René Mc Lean (as), le beau-fils de Jackie, et de Wallace Rooney (tp). Le même jour, figure emblématique du mouvement punk, la chanteuse et guitariste Patti Smith, sera accompagnée par le batteur britannique Sebastian Rochford que l'on a déjà entendu avec Bojan Z et Andy Sheppard. Le 15 août sera, en quelque sorte la journée américaine. Avec deux pianistes: en solo, Craig Taborn, compagnon de Tim Berne, Roscoe Mitchell ou Dave Douglas et Bill Carrothers avec le groupe Seva de Dre Pallemaerts.
Puis deux figures emblématiques du saxophone ténor. D'une part, David Murray, un des fondateurs de World Saxophone Quartet, déjà présent à Anvers, apr le passé, avec son fabuleux Big Band, ici avec le Power Trio, soit la pianiste Geri Allen qui a côtoyé Oliver Lake, Lester Bowie, Charlie Haden comme Arthur Blythe ainsi que Terri Lyne Carrington, percussionniste qu'on a entendu avec Wayne Shorter, Herbie Hancock ou John Scofield. D'autre part, l'ancien compagnon de route de John Coltrane, Pharoah Sanders, en compagnie de Joachim Kuhn et du percussionniste indien Zakir Hussain que l'on avait découvert notamment avec John Mc Laughlin. Un festival qui se clôturera en feu d'artifice.

Comme on le voit, apr ailleurs, une affiche équilibrée aussi au niveau des différentes tendances du jazz actuel.

Claude Loxhay

JAZZ MIDDELHEIM 2016 maakte zijn programma kenbaar en het moet gezegd: de 35ste editie is veelbelovend. Maak kennis met een ijzersterke affiche:

VRIJDAG 12 AUGUSTUS

Pascal Schumacher & Friends

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 15:30 MAIN STAGE

Sylvain Rifflett (sax, klarinet), Verneri Pohjola (trompet, flugel), Franz von Chossy (piano), Jens Dueppe (drums), Pol Belardi (bas), Pascal Schumacher (vibrafoon, klokkenspel), Magic Malik (fluit)

Er is geen enkele 90’s kid die nooit ‘Broeder Jacob’ gespeeld heeft op zijn regenbooggekleurde xylofoon van Fisher Price. Wie nog steeds met heimwee in de ogen terugdenkt aan deze simpelere tijden, kan zich omwentelen in nostalgie tijdens het concert van Pascal Schumacher en dezijnen. Weliswaar bespeelt Schumacher zijn instrument als het boegbeeld van de nieuwe Europese generatie vibrafonisten, op een net iets hoger niveau. Als waar goudsmid in zijn kunst tovert hij de meest fantasierijke melodieën uit zijn stokken. Die vindingrijkheid komt nog het meest naar voren wanneer hij uitpakt met zijn improvisatietalent: klassiek minimalisme en hedendaagse invloeden vinden elkaar dan in een werk dat bijna theatraal te noemen is. ‘t is eens wat anders dan ‘Broeder Jacob’.

JAZZMOZAÏEK: Pascal Schumacher creëert orkestrale fascinaties die je maar kunt doorgronden bij intensief (her)beluisteren. Een prachtplaat! Dit is muziek die we perfect zien passen bij de wonderlijke wereld van Haruki Murakami.

Granvat | hoera.

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 16:50 CLUB STAGE

Bert Cools (akoestische & elektrische gitaar), Dries Laheye (elektrische bas), Stijn Cools (drums)

Een ingehouden vreugdekreet. Ingetogen pracht. 'Hoera.' is een moderne invulling van het akoestische gitaartrio met een eigen herkenbare sound. De drie broers schetsen een landschap om in te reizen, tussen songs en filmmuziek, tussen jazz en soundscape. Hun sound ademt rust en intimiteit, door open composities, afgewisseld met improvisatie. Doet ons denken aan Jakob Bro meets Vladislav Delay. Hun tweede full album 'beestentijd' is klaar om gepresenteerd te worden. Middelheim heeft de primeur!

RIF RAF: Wegdromen, verdwijnen tijdens lange boswandelingen, en fantaseren over Narnia

Marcin Wasilewski Trio

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 17:30 MAIN STAGE

Marcin Wasilewski (piano), Slawomir Kurkiewicz (contrabas), Michal Miskiewicz (drums)

Het trio van de Poolse pianist Marcin Wasilewski bestaat reeds meer dan twintig jaar en past perfect in deze dag vol minimalisme en verstilling. Wie de muziek hoort, beseft meteen waar dit prachtige trio naartoe wil. Zonder het omslachtig gedoe dat je in menig andere trio's hoort, refereren ze aan de rijke traditie van pianotrio's in jazz en geven ze het nakijken aan al te gratuite virtuositeit. Samen legden ze al een hele weg af en dat kan je ook horen op de drie albums die ze reeds uitbrachten en waarvan het laatste 'Spark of Life' is. Deze albums zijn stuk voor stuk opgenomen voor het ECM label dat sinds de jaren zeventig één van de belangrijkste aandelen - zoniet het belangrijkste aandeel - van de opname-output heeft binnen de jazzwereld. Geen reden dus om te twijfelen aan de competentie van deze drie heren. Laat u meeslepen en geniet!

THE GUARDIAN: Polish pianist Marcin Wasilewski’s trio is one of the best to appear on the European jazz scene in the past decade.

Granvat | EOP/AAN

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 18:50 CLUB STAGE

Andrew Claes (tenor sax & ewi) Bert Cools (elektrische gitaar), Dries Laheye (elektrische bas), Stijn Cools (drums)

Dans, beats, impro, synthesizers. Leden van 'EOP/AAN' spelen in zowat alle hedendaagse partygroove bands van België (STUFF., Pudding oO, BRZZVLL, Internal Sun). Toch voelden zij de noodzaak om samen nog een band te creëren. Hierin onderzoeken ze de mogelijkheden van elektronica in combinatie met 100% vrije improvisatie: duizenden kabels, audio verbindingen, out/in/trough, interconnectie, en bakken plezier! Deze jongens van EOP/AAN beginnen volgend jaar aan hun opmars in het muzieklandschap. Bij Jazz Middelheim komen ze nu al langs! Hun eerste cd komt eraan in het najaar, dat belooft!

VZW RATAPLAN: EON/Aan en Pudding Oo leunt dan weer helemaal aan bij de uitbundige cross-over met pop en funkinvloeden van het ondertussen veelbesproken Stuff, maar ook van BRZVLL en Ifa Y Xango.

Avishai Cohen Quartet

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 19:30 MAIN STAGE

Avishai Cohen (trompet), Nasheet Waits (drums), Yonathan Avishai (piano), Yoni Zelnik (bas)

Voor zijn debuut als bandleider bij het ECM label schreef Cohen 'Into the Silence', een suite van zes nummers die tot stand kwam in de nasleep van zijn vaders dood. Zoals de titel doet vermoeden, is het bedachtzame en ingetogen muziek, maar met een bijna dreigende ondertoon. Alsof hij wou benadrukken dat complete stilte iedereen te wachten staat. Het resultaat doet je nekhaar overeind staan terwijl je vragen fluistert in het ijle over het hoe en het wanneer. Bijgestaan door drummer Nasheet Waits, bassist Yoni Zelnik en Jason Lindner op piano, poogt Cohen op virtuoze wijze het publiek van antwoord te dienen. Maar onthoud in ieder geval dat er een excellent Rode Kruisteam klaarstaat voor gebeurlijke transcendente ervaringen.

DE STANDAARD: Dat hij een sensitieve muzikant is, een trompettist met een grote expressie, die lyriek met kracht weet te combineren, dat bewees hij met flair.

Granvat | Book Of Air vvolk

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 20:50, 23:00 CLUB STAGE

Stijn Cools (drums & compositie), Sep François (vibrafoon & percussie), Hendrik Vanattenhoven (contrabas), Nathan Wouters (contrabas), Laurens Smet (contrabas & basgitaar), Bert Cools (elektrische gitaar & compositie), Ruben Machtelinckx (elektrische gitaar) Benjamin Sauzereau (elektrische gitaar), Niels Van Heertum (euphonium), Viktor Perdieus (tenor sax), Thomas Jillings (tenor sax), Erik Bogaerts (alt sax & klarinet), Frans van Isacker (alt sax & klarinet), Mathieu Robert (sopraan sax), Stefan Bracaval (fluit), Indre Jurgeleviciuté (kankles), Fruz Tonteling (harmonium), Wout Gooris (rhodes)

Achttien muzikanten, met roots in jazz en klassieke muziek, vermengen zich tot een wolk van langzaam bewegende geluiden voor een unieke concertervaring. Book of Air, een project van formaat gaat aan de slag met de parameters ‘tijd’ en ‘klank’. De absolute tijdloosheid oefent een opvallende invloed uit op ons lichaam en zorgt voor een zintuigelijke ervaring. De muzikanten nemen het publiek mee op een intieme ervaring, in de gebieden van ‘slow electronic music’.

ENOLA: Een mooie doorsnede van de huidige jonge generatie Belgische jazz - en improvisatiemusici. Een massaal geluid gevolgd door een massale stilte, waarbij enkel nog het geaarzel van ingehouden adem kon worden waargenomen. Een bijna spirituele ervaring.

Ludovico Einaudi

VRIJDAG 12 AUGUSTUS — 21:30 MAIN STAGE

Ludovico Einaudi (piano, rhodes, disklavier), Federico Mecozzi (viool), Mauro Durante (viool en percussie), Marco Decimo (cello), Redi Hasa (cello), Alberto Fabris (lice electronics and elektrische bas), Francesco Arcuri (gitaren), Riccardo Laganà (percussie)

Wie ooit een espresso’tje gedronken heeft in Italië, weet dat die mannen het hebben voor straffe toebak. Ludovico Einaudi is er ook zo één. Alsof de vier seizoenen gecondenseerd worden in een zestal minuten, zo klinken zijn composities. De man tast de grenzen af tussen licht en donker, weemoed en hoop, snel en traag. Zijn minimalistische sound, die versterkt wordt door strijkers, elektronica en loops, grijpt u bij uw kraag en laat diepe groeven achter. Daar durft men al eens een traantje bij wegpinken. Het spreekt dan ook voor zich dat meneer Einaudi een veelgevraagd componist is voor filmmuziek. Hij schreef onder andere de soundtrack voor 'Les Intouchables' en 'Insidious'. Diep geconflicteerde zielen die zich altijd al afgevraagd hebben hoe de soundtrack van hun leven zou klinken, uw gebeden zijn verhoord. En dan wetende dat Einaudi ooit aangaf dat al dat melodrama geïnspireerd werd door Eminem.

DE MORGEN: Einaudi en zijn band bezig zien was als het raderwerk van een Zwitserse klok bestuderen. Secuur, haarscherp, met feilloos oog voor detail en afwerking.

ZATERDAG 13 AUGUSTUS

Avishai Cohen & The Big Vicious

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 15:30 MAIN STAGE

Avishai Cohen (trompet), Aviv Cohen (drums), Dan Mayo (drums), Yonatan Albalak (gitaar), Uzi Ramirez (gitaar)

Onlangs stond Avishai Cohen in Den Haag de pers te woord over 'The Big Vicious'. Uitgestrekt op een chaise longue orakelde hij nonchalant “There is jazz in it, but it’s not jazz. There is rock in it, but it’s not rock. There is funk in it, but it’s not funk.” Ja hoor, Mr. Cohen, wij hebben ook zo van die dagen. Maar even later begonnen ze te spelen. Wah-wah pedaal op koperwerk, wablieft? Geen bas, excuseer? Een cover van Sean Pauls “Get Busy”, wadde? Met twee drumstellen, twee gitaren en Avishai op kop met een effectbeladen trompet brengt het kwintet een bizarre mengeling jazz, psychedelica, rock en funk waar de mond van openvalt. En eigenlijk ook niet. Waarvoor dank, Mr. Cohen, ik ga weer niet kunnen slapen.

VRIJSTAAT O: Het resultaat is een nieuw muzikaal geluid met een mix van gecomponeerde motieven, psychedelica, grooves en jazzimprovisaties met knipogen naar zowel Black Sabbath als Miles Davis’ Bitches Brew.

Eric Thielemans solo

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 16:50 CLUB STAGE

Eric Thielemans (drums)

Bij het woord “fanfare” denken de meesten onder ons spontaan aan pensenkermissen en andere groteske volksfeesten. Eric Thielemans maakte er ooit deel van uit, maar veranderde gelukkig van koers. In zijn muzikale loopbaan liet Thielemans zich vooral opmerken als drummer van het Ben Sluijs Quartet en Mâäk’s Spirit. Daarna legde hij zich toe op eigen projecten, waarvan vooral het solostuk ‘A Snare is a Bell’ veel weerklank kreeg en neem dat maar letterlijk. Twijfelen, zoeken en bevragen zijn constanten in zijn werk. Geen moeilijkdoenerij! Maar leg hem toch beter geen labels op zoals “jazzmuzikant” en “experimenteel”, daar houdt hij immers niet zo van. Eric Thielemans doorbreekt patronen en confronteert zijn publiek met hun eigen kwetsbaarheid. Graven tot in het diepste van uw ziel dus!

KWADRATUUR: Conformisme was nooit aan Thielemans besteed en dat is aan ‘Sprang’ opnieuw te horen. Toch is de percussionist niet de man om zich op te sluiten in een hermetische klankenwereld. ‘Sprang’ is zelfs een heel toegankelijke cd geworden voor wie in de niet-jazzy wereld van het slagwerk wil meegaan.

ICP Orchestra

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 17:30 MAIN STAGE

Han Bennink (drums), Ab Baars (klarinet, tenorsax), Tobias Delius (klarinet, tenorsax), Ernst Glerum (contrabas), Thomas Heberer (trompet), Tristan Honsinger (cello), Guus Janssen (piano, compositie), Michael Moore (klarinet, altosax), Mary Oliver (viool, alt-viool), Wolter Wierbos (trombone)

“Als het maar onaf is”

Knotsgek en eigenwijs. Dat is bijna de enige beschrijving die je kan geven van het even straffe als beruchte Instant Composers Pool Orchestra. Dit wel heel speciale ensemble werd eind jaren zestig al opgericht onder leiding van drie genieën uit de Nederlandse jazz: rietblazer Willem Breuker, drummer Han Bennink en pianist Misha Mengelberg. Ondanks het feit dat Bennink vandaag nog de enige leider is die overblijft, hebben deze drie heren elk hun stempel gedrukt op de geschiedenis van het orkest. Samen hebben ze het ICP Orchestra groot gemaakt. Dat begon met het uitdenken van een concept voor de groep. Ze vonden aansluiting bij de "Fluxus art" beweging die er een punt van maakte zich met geen enkel ideaal te verbinden. Met deze open geest en het voordeel van hun heel diverse achtergrond groeide het ICP Orchestra uit tot een groep die graag teruggrijpt naar de meest eigenwijze componisten uit de jazzgeschiedenis zoals Duke Ellington, Thelonious Monk of Herbie Nichols maar even goed eigen composities uitwerkt of gewoon aan het improviseren slaat. Daarbij geeft iedere muzikant zijn eigen cachet aan het orkest. Onder meer door steevast de andere muzikanten te ondermijnen. Zo ontstaat er intrigerende en uitdagende muziek met steevast een hoek af die absoluut live moet gehoord worden! Niet te missen!

JAZZENZO: De muziek van de Instant Composers Pool is nog minstens zo krachtig als ruim vijftig jaar geleden en de toevoeging van de veelzijdige en humoristische Mattijs van de Woerd is een echte vondst!

Eric Thielemans/Billy Hart
ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 18:50 CLUB STAGE
Eric Thielemans (drums), Billy Hart (drums)

Bij het woord “fanfare” denken de meesten onder ons spontaan aan pensenkermissen en andere groteske volksfeesten. Eric Thielemans maakte er ooit deel van uit, maar veranderde gelukkig van koers. In zijn muzikale loopbaan liet Thielemans zich vooral opmerken als drummer van het Ben Sluijs Quartet en Mâäk’s Spirit. Daarna legde hij zich toe op eigen projecten, waarvan vooral het solostuk ‘A Snare is a Bell’ veel weerklank kreeg en neem dat maar letterlijk. Twijfelen, zoeken en bevragen zijn constanten in zijn werk. Geen moeilijkdoenerij! Maar leg hem toch beter geen labels op zoals “jazzmuzikant” en “experimenteel”, daar houdt hij immers niet zo van. Eric Thielemans doorbreekt patronen en confronteert zijn publiek met hun eigen kwetsbaarheid. Graven tot in het diepste van uw ziel dus!

ENOLA: Dit is geen kabaal, gehoorpijnigend gerammel of een heksenketel van over elkaar struikelende ritmes. Thielemans is een muzikant die uitprobeert wat hij kan doen met de essentie van musiceren en een beperkt arsenaal aan middelen, zonder tegemoet te komen aan bepaalde verwachtingspatronen. Obscuur? Ach nee. Minimalistisch, vrij en ongeforceerd? Dat wel.

Ornette Coleman Tribute 'Denardo Vibe'

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 19:30 MAIN STAGE

Denardo Coleman (drums), Al Macdowell (bas), Tony Falanga (bas), Charlie Ellerbe (gitaar), Antoine Roney (sax), Wallace Roney Jr. (trompet)

De dood van de 85-jarige Ornette Coleman in 2015 betekende het einde van een tijdperk. Deze invloedrijke Amerikaanse pionier, multi-instrumentalist, winnaar van de Pulitzer prijs voor muziek en componist is aanvankelijk bekend geworden dankzij albums zoals The Shape of Jazz to Come, This is our Music en Free Jazz. Met deze albums was de toon gezet voor een reeks vernieuwende concepten binnen de jazzwereld die zouden resulteren in de zogenaamde "Free Jazz" stroming van de jaren zestig. Coleman stond echter allesbehalve stil na dit indrukwekkende debuut. Hij ging gedurende zijn lange carrière nog door talloze fases met een indrukwekkende reeks collaborateurs vanuit alle muzikale hoeken zoals The Grateful Dead of Howard Shore. De kern van zijn betoog zou uiteindelijk altijd draaien rond het afbreken van muzikale conventies en een omarming van het experiment. in 2007 was hij nog te gast op Jazz Middelheim en gaf toen een fabelachtig concert. In 2012 moest hij helaas verstek geven. Op deze 35ste editie van Jazz Middelheim kondigen we dan ook met trots deze Tribute-band aan met de muzikanten uit de laatste groep van Coleman, waaronder zijn zoon en drummer, Denardo Coleman.

DE MORGEN: Dankzij Coleman klonk de jazz zich minder vast aan de regels van harmonie en ritme, eerst een beetje als antwoord op collega-saxofonist Charlie Parker, aldus de NYT. Uiteindelijk zette hij de hele jazz op zijn kop.

The Mechanics are Dancing in your Head

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 20:50 CLUB STAGE

Eric Thielemans (drums), Mauro Pawlowski (gitaar), Rudy Trouvé (gitaar), Jean-Yves Evrard (gitaar)

Bij het woord “fanfare” denken de meesten onder ons spontaan aan pensenkermissen en andere groteske volksfeesten. Eric Thielemans maakte er ooit deel van uit, maar veranderde gelukkig van koers. In zijn muzikale loopbaan liet Thielemans zich vooral opmerken als drummer van het Ben Sluijs Quartet en Mâäk’s Spirit. Daarna legde hij zich toe op eigen projecten, waarvan vooral het solostuk ‘A Snare is a Bell’ veel weerklank kreeg en neem dat maar letterlijk. Twijfelen, zoeken en bevragen zijn constanten in zijn werk. Geen moeilijkdoenerij! Maar leg hem toch beter geen labels op zoals “jazzmuzikant” en “experimenteel”, daar houdt hij immers niet zo van. Eric Thielemans doorbreekt patronen en confronteert zijn publiek met hun eigen kwetsbaarheid. Graven tot in het diepste van uw ziel dus!

ENOLA: Dit is geen kabaal, gehoorpijnigend gerammel of een heksenketel van over elkaar struikelende ritmes. Thielemans is een muzikant die uitprobeert wat hij kan doen met de essentie van musiceren en een beperkt arsenaal aan middelen, zonder tegemoet te komen aan bepaalde verwachtingspatronen. Obscuur? Ach nee. Minimalistisch, vrij en ongeforceerd? Dat wel.

An Evening of Words and Music with Patti Smith

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 21:30 MAIN STAGE

Patti Smith is niet meer weg te denken uit de muziekgeschiedenis. Met gevleugelde woorden ving ze ‘Horses’ aan en blies zo de Amerikaanse punkbeweging haar eerste levensadem in. Doorheen de jaren kwam ze ons toe als muzikante, poëte, activist, als beeldend kunstenaar en als auteur. Muzikanten als PJ Harvey en Morrissey en bands als Sonic Youth en R.E.M noemen haar hun grootste invloed. Zelfs de Franse Orde van de Kunsten en de Letteren verhief haar tot chevalier. In ’77 viel ze tijdens een concert van het podium waarbij ze haar nek brak. Na enkele maanden revalideren kreeg ze er genoeg van en nam ze prompt ‘Because the Night’ op met Bruce Springsteen. Diezelfde kracht en woede die haar toen voortdreef, lijkt met de jaren niet te temperen. Op de Main Stage komt ze voor jullie ‘An Evening of Words and Music’ brengen, een akoestische set waarin we voorbij alle bombast de bezwerend prevelende Patti Smith van weleer terugvinden. Jesus died for somebody’s sins, but not mine.

Eric Thielemans Large Plays ERF

ZATERDAG 13 AUGUSTUS — 23:00 CLUB STAGE

Eric Thielemans (slagwerk & electronics), Jozef Dumoulin (keys & electronics), Jean-Yves Evrard (gitaar), Niels Van Heertum (euphonium), Billy Hart (drums), Laurens Smet (bas), Karen Willems (drum), Phillip De Jager (slagwerk)

Bij het woord “fanfare” denken de meesten onder ons spontaan aan pensenkermissen en andere groteske volksfeesten. Eric Thielemans maakte er ooit deel van uit, maar veranderde gelukkig van koers. In zijn muzikale loopbaan liet Thielemans zich vooral opmerken als drummer van het Ben Sluijs Quartet en Mâäk’s Spirit. Daarna legde hij zich toe op eigen projecten, waarvan vooral het solostuk ‘A Snare is a Bell’ veel weerklank kreeg en neem dat maar letterlijk. Twijfelen, zoeken en bevragen zijn constanten in zijn werk. Geen moeilijkdoenerij! Maar leg hem toch beter geen labels op zoals “jazzmuzikant” en “experimenteel”, daar houdt hij immers niet zo van. Eric Thielemans doorbreekt patronen en confronteert zijn publiek met hun eigen kwetsbaarheid. Graven tot in het diepste van uw ziel dus!

Dit is geen kabaal, gehoorpijnigend gerammel of een heksenketel van over elkaar struikelende ritmes. Thielemans is een muzikant die uitprobeert wat hij kan doen met de essentie van musiceren en een beperkt arsenaal aan middelen, zonder tegemoet te komen aan bepaalde verwachtingspatronen. Obscuur? Ach nee. Minimalistisch, vrij en ongeforceerd? Dat wel.

ZONDAG 14 AUGUSTUS

Avishai Cohen Conservatorium

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 15:30 MAIN STAGE

De Artist in Residence van de 35ste editie Jazz Middelheim staat al sinds zijn tiende op de bühne. De carrière van Avishai Cohen begon door op een zeepdoos trompet te spelen voor de lokale bigband, maar nu wint hij in sneltempo de internationale jazzwereld voor zich. Israëls schalkse antwoord op Miles Davis kan dixit The New York Times net als Miles “de meest aangrijpende menselijke kreten” uit zijn instrument halen. Bij momenten klinkt het als een ingetogen en vernietigende klaagzang over de condition humaine. Maar net als je dreigt weg te zakken in een nihilistisch gat, blaast hij je ruggengraat terug recht met een niet te stoppen levensvreugde. En dat zonder het mondstuk dat altijd rond zijn nek hangt in die imposante baard van hem te verstrikken. Zeg nog maar eens dat gezichtsbeharing onpraktisch is.

DE STANDAARD: Dat hij een sensitieve muzikant is, een trompettist met een grote expressie, die lyriek met kracht weet te combineren, dat bewees hij met flair.

Tutu Puoane

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 16:50, 18:50 CLUB STAGE

Tutu Puoane (zang) Tineke Postma (alt & sopraansax) Ewout Pierreux (piano) Clemens van der Feen (bas) Jasper Van Hulten (drums)

Zangeres Tutu Puoane hoeven we u alvast niet meer voor te stellen. Deze in België gevestigde Zuid-Afrikaanse dame treedt al geruime tijd in binnen- en buitenland op. Ze doet dat geregeld met haar eigen band of het Brussels Jazz Orchestra maar even goed met mensen als Bart Peeters of Wim Vandekeybus. Ook een recent project rond de muziek van Joni Mitchell toonde opnieuw de veelzijdigheid die ze voortdurend aan de dag legt. Het is met dit project dat ze naar Jazz Middelheim komt, vergezeld door de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma. Haar eigen muziek die ze vaak samen met haar man en uitstekend pianist Ewout Pierreux schrijft, draait vaak rond een stevige groove en funky ritmes met een Zuid-Afrikaanse touch. Haar laatste plaat 'Ilanga' was opnieuw illustratief wat dat betreft. Mocht het weer tegenvallen, kan u dus tenminste genieten van een stralende zon op de clubstage!

DRAAIOMJEOREN: Vocaliste en songschrijfster Tutu Puoane is een wereldvrouw. In de zin van: een geweldige, zelfbewuste dame. Maar ook in de zin van: iemand die, uitgaande van haar Zuid-Afrikaanse wortels, allerlei muziek - met name pop, soul, jazz en blues - in haar wereld heeft geïntegreerd.

Jef Neve & Typhoon

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 17:30 MAIN STAGE

Jef Neve (piano), Typhoon (zang, spoken word)

Hij doet het weer. Belgisch pianofenomeen, Jef Neve, komt opnieuw met een uniek project op de proppen. Deze keer brengt hij de Nederlandse zanger en rapper Typhoon naar Jazz Middelheim. Jef Neve hoeven we u alvast niet meer voor te stellen. De man heeft zich al geruime tijd bewezen op het podium van Jazz Middelheim. En dat in de meest uiteenlopende bezettingen. Typhoon heeft reeds twee albums op zijn naam staan en al een flinke reputatie in eigen land. In een intiem duo, brengen ze een geraffineerde wisselwerking die u nog niet eerder gehoord hebt. Typhoon met rake woorden en een doordringende boodschap, Neve met aftastend, bloedmooi pianospel. Samen stellen ze een reeks prachtige songs voor die beklijven en draaien rond liefde, activisme, Afrika en identiteit. Een mooi idee dat vandaag meer dan ooit zijn plaats op de bühne hoort te krijgen!

CLUB KULTUUR: Kijk Liefde… Een gedicht dat ik na vanavond ook nooit meer zal vergeten. Net zoals de humor vanavond, waarmee de sereniteit werd gecompenseerd met een lach. En die sereniteit, waarmee werd gespeeld door woorden. En die woorden, die herhaald en herhaald werden en zo op ons netvlies terecht kwamen.

STUFF. 'Hybrid Love'

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 19:30 MAIN STAGE

Lander Gyselinck (drums), Mixmonster Menno (draaitafels), Andrew Claes (sax) Dries Laheye (bas), Joris Caluwaerts (keyboards)

Een teken aan de wand van een nieuw tijdperk is het verdwijnen van oude dichotomieën. De wereld zit complexer in elkaar dan we graag zouden denken. Zwart/wit is immers het soelaas van luie denkers. Het alom geprezen STUFF. is een voortrekker van deze beweging. Aansluitend bij de zweterige chaos op de dansvloer die we gewend zijn bij hun concerten, brengt de vijfkoppige band in hun nieuwe set 'Hybrid Love' een ode aan 50 jaar muziektechnologische ontwikkeling. Door funky sax-lijnen te verweven in het ritme van een duchtige porn bass, gooien ze al uw vooringenomenheid over het onderscheid akoestisch/elektrisch de vuilbak in. Knoppen, platen, xylofoon, drumstel… Zoveel verschillen die toch niet? Denk toch eens na, man!

HUMO: Best Album of the year

Rebirth::Collective

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 20:50, 23:00 CLUB STAGE

Jo Hermans (tenorsax, bugel), Carlo Nardozza (trompet, bugel), Bruno Vansina (altsax), Wietse Meys (tenorsax), Joppe Bestevaar (baritonsax), Dree Peremans (trombone), Ewout Pierreux (piano), Jos Machtel (contrabas), Toni Vitacolonna (drums), Jesse van Ruller (gitaar)

Wie nog zou twijfelen aan het muzikale toptalent dat België in huis heeft, moet absoluut deze groep live meemaken. Op zijn laatste album 'Raincheck', tekent het Rebirth Collective onder leiding van Dree Peremans voor een smaakvolle herwerking van een ronduit prachtige selectie nummers geschreven door wijlen Billy Strayhorn. Vertrekkend vanuit stevige swing met een moderne groove, biedt deze ondertussen goed geoliede band, een reeks krachtige arrangementen maar even goed uitdagende improvisaties. Wie hen daarbij vervoegt, is Nederlands gitaarfenomeen Jesse Van Ruller. Van Ruller won in 1995 de prestigieuze Thelonious Monk Competition en heeft sindsdien al uitgebreid zijn kwaliteiten op internationale podia bewezen. Met andere woorden: u kan een negenkoppig ensemble verwachten dat er staat!

JAZZMOZAÏEK: Wat een verademing, dit album. De pure jazzliefhebber krijgt hier nog eens swing voor zijn geld, sterk aanbevolen!

Melanie De Biasio

ZONDAG 14 AUGUSTUS — 21:30 MAIN STAGE

Melanie De Biasio (zang, fluit), Pascal Mohy (Piano), Pascal Paulus (vintage synths/backing vocals), Sam Gerstmans (bas), Dré Pallemaerts (drums)

Voor 'Blackened Cities', de opvolger van het schitterende ‘No Deal’, besloot Melanie de Biasio om opnieuw zelf de productie te doen. Met een gezonde dosis koppigheid slaagde deze Carolo erin zich op een jaar de muziekproductie eigen te maken. Het resultaat is een minimalistisch geïnstrumenteerd album waarin een sound schuilt die meer doet denken aan een koortsdroom dan zacht glooiende soulmuziek. Voor de onvermijdelijk bezworen luisteraar vormt Melanies ijle soulstem ook het enige houvast. Haar optredens zijn niet anders. Een geluid van dreigende drums en subtiel pianospel dat net boven de gehoorgrens danst. De Biasios traag wiegende présence die zich een weg baant door de spaarzame belichting als een dwaallicht door een bos, vingers uitgestrekt en om haar zachte weeklacht over de liefde kracht bij te zetten. Kom, en loop verloren.

DE MORGEN: Dit is een stem die vanuit het verleden lijkt aangewaaid. Warmer dan een winterjas, en zo vanzelfsprekend klinkt dat het haast lijkt of Nina Simone uit de doden is opgestaan.

MAANDAG 15 AUGUSTUS

Craig Taborn solo

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 12:30 MAIN STAGE

Craig Taborn (piano)

In de lijn van een stijl spelen zonder effectief in die stijl te spelen, je moet het toch maar kunnen. Toch speelt Craig Taborn het voor elkaar met twee vingers in de neus. Het voorbije decennium groeide hij uit tot een van de meest gerenommeerde toetsenisten van de avontuurlijke improvisatie. Wie Taborn zegt, denkt meteen aan zijn genuanceerde en detaillistische aanpak met de nodige intimiteit. Zo zal u verborgen klankvormen- en structuren te horen krijgen die u niet voor mogelijk dacht te houden. Taborn legt een parcours af langs kleine kronkelwegen die behoorlijk gewaagd zijn, maar die gedragen door een sterke muzikale persoonlijkheid klinken als een wandelingetje door het park.

JAZZTIMES: 'Avenging Angel' is an experiment in sound and silence. While brief melodic ideas underpin many of the pieces, equally central to the aesthetic is the actual sound—the reverberations of hammered strings, the oscillations, the durations of sustains. This is delicacy taken to new levels. This music requires the listener to pay close, close attention. Mistake it for background music and you will miss the point altogether.

Ben Sluijs/Erik Vermeulen

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 13:50 CLUB STAGE

Ben Sluijs (sax), Erik Vermeulen (piano)

Voor de laatste dag van Jazz Middelheim hebben we op de Club Stage aan saxofonist Ben Sluijs de kans gegeven om de toon van de dag te bepalen. Die kans heeft hij met veel zin gegrepen. Hij presenteert vier heel smaakvolle projecten met telkens een afzonderlijke bezetting. Als eerste project komt het duo met pianist Erik Vermeulen dat hij reeds een twintigtal jaar koestert. Deze twee topmusici delen een klassieke opleiding. Bovendien voelen en vullen ze elkaar intussen moeiteloos aan. Vervolgens komen twee trio's aan de beurt. Eén met bassist Manolo Cabras en drummer Marek Patrman en één met pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano. Dit laatste trio bestaat ook al enkele jaren en excelleert in verstilde kamermuziek, uitermate geschikt voor de Club Stage. Tot slot brengt Sluijs een nagelnieuw kwartet bestaande uit hemzelf, drummer Dré Pallemaerts, bassist Lennart Heyndels en pianist Bram De Looze.

DE STANDAARD: Ben Sluijs is een meesterstilist, hij lijkt soms bijna te zingen op zijn saxofoon, treft je met zijn hese, vibratoloze toon, ook als hij fluistert en klaagt.

Dré Pallemaerts 'Seva'

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 14:30 MAIN STAGE

Dré Pallemaerts (drums), Bill Carrothers (piano), Jozef Dumoulin (electronica), Robin Verheyen (saxofoon), Nicolas Thys (bas)

“Niets ligt vast, alles kan gebeuren, we volgen het organisme van het moment.” Een uitspraak van een waar pendelaar, en die is altijd voorbereid op onverwachte situaties. Volgens ons zit daar de verklaring voor het ware aanpassings- en improvisatievermogen van drumvirtuoos en reiziger Dré Pallemaerts. Sinds geruime tijd is hij één van de meest prominente drummers van de Belgische jazzscene, maar ook over het kanaal is hij geen onbekende. Hij verzorgde onder andere de begeleiding van Toots Thielemans, Joe Lovano, John Scofield, Bob Brookmeyer en Philip Catherine, maar brak ook al potten met eigen werk dat vrijheid en groove uitschreeuwt, in een ijle atmosfeer. Vandaag staat hij er met een kwintet bestaande uit enkele - voornamelijk Belgische - absolute toppers: Robin Verheyen, Nicolas Thys, Bill Carrothers en Jozef Dumoulin. Resultaat: de perfecte muziek om als pendelaar dramatisch mee uit het treinraampje te turen.

JAZZENZO: Dré Pallemaerts vormt een solide ritmesectie. De onderliggende structuren zijn complex maar bij hem swingt het op een vanzelfsprekende manier. Pallemaerts communiceerde veel met Moroni, kwam met creatieve invallen en gebruikte dynamiekverschillen heel effectief.

Ben Sluijs Trio

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 15:50 CLUB STAGE

Ben Sluijs (sax), Marek Patrman (drums), Manolo Cabras (bas)

Voor de laatste dag van Jazz Middelheim hebben we op de Club Stage aan saxofonist Ben Sluijs de kans gegeven om de toon van de dag te bepalen. Die kans heeft hij met veel zin gegrepen. Hij presenteert vier heel smaakvolle projecten met telkens een afzonderlijke bezetting. Als eerste project komt het duo met pianist Erik Vermeulen dat hij reeds een twintigtal jaar koestert. Deze twee topmusici delen een klassieke opleiding. Bovendien voelen en vullen ze elkaar intussen moeiteloos aan. Vervolgens komen twee trio's aan de beurt. Eén met bassist Manolo Cabras en drummer Marek Patrman en één met pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano. Dit laatste trio bestaat ook al enkele jaren en excelleert in verstilde kamermuziek, uitermate geschikt voor de Club Stage. Tot slot brengt Sluijs een nagelnieuw kwartet bestaande uit hemzelf, drummer Dré Pallemaerts, bassist Lennart Heyndels en pianist Bram De Looze.

DE STANDAARD: Ben Sluijs is een meesterstilist, hij lijkt soms bijna te zingen op zijn saxofoon, treft je met zijn hese, vibratoloze toon, ook als hij fluistert en klaagt.

Power Trio: Murray, Allen & Carrington

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 16:30 MAIN STAGE

Power Trio. De naam van dit trio zegt het eigenlijk allemaal.

Het album ‘Perfection’ van dit ‘all star trio’ rond saxofonist David Murray, pianiste Geri Allen en drumster Terri Lyne Carrington, werd unaniem de hemel in geprezen. Het album werd enkele dagen na het overlijden van Ornette Coleman opgenomen en het trio besloot om het nummer ‘Perfection’ van Coleman op te nemen en het album ‘Perfection’ als titel te geven. Het trio brengt op Jazz Middelheim niet alleen een ode aan de overleden grootmeester Ornette Coleman maar ook aan enkele andere persoonlijke helden die in 2016 stierven zoals Marcus Belgrave, Charlie Haden en Father Peter O’Brien.

David Murray

‘Saxophone Man’ zo staat David Murray bekend bij het grote publiek, met dank aan één van de vele documentaires die aan zijn carrière werden gewijd. Hij heeft meer dan 150 albums op zijn palmares staan en werkte mee aan een honderdtal meer. De tenorsaxofonist vindt de perfecte balans tussen improvisatie en respect voor traditie en vinden we in verschillende gedaantes terug in de rijke geschiedenis van het festival.

Geri Allen

Wie Geri Allen zegt, denkt nostalgisch terug aan de gouden jazzjaren vol swing die de pianiste zo mooi benadert. Nochtans is ze niet bang om haar eigen stempel te drukken op het jazzlandschap. Ze werkte bovendien mee aan de Grammy-winnende CD ‘The Mosaic Project’ van Terri Lyne Carrington dat we in 2013 op Jazz Middelheim mochten aanhoren.

Terri Lyne Carrington

Drummer Terri Lyne Carrington componeerde de muziek voor dit trio en vertrok daarvoor uit haar gebruikelijke ritmische achtergrond die elk instrument tot zijn recht laat komen. Hoewel ze flirt met pop en R&B, laten haar jazzy tunes u allesbehalve onverschillig. Geri Allen en Terri Lyne Carrington delen al meer dan 30 jaar regelmatig het podium, waardoor ze een muzikale connectie hebben die voor een mooie synergie zorgt getuige hun laatste passage met het ‘Mosaic Project’ in 2013.
DE MORGEN: Fragiel maar wondermooi, je merkt dat ze dit soort werk het liefste doen, een ensemble van stilisten tot opperste schoonheid brengen.

3/4 Peace

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 17:50 CLUB STAGE

Ben Sluijs (sax), Christian Mendoza (piano), Brice Soniano (bas)

Voor de laatste dag van Jazz Middelheim hebben we op de Club Stage aan saxofonist Ben Sluijs de kans gegeven om de toon van de dag te bepalen. Die kans heeft hij met veel zin gegrepen. Hij presenteert vier heel smaakvolle projecten met telkens een afzonderlijke bezetting. Als eerste project komt het duo met pianist Erik Vermeulen dat hij reeds een twintigtal jaar koestert. Deze twee topmusici delen een klassieke opleiding. Bovendien voelen en vullen ze elkaar intussen moeiteloos aan. Vervolgens komen twee trio's aan de beurt. Eén met bassist Manolo Cabras en drummer Marek Patrman en één met pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano. Dit laatste trio bestaat ook al enkele jaren en excelleert in verstilde kamermuziek, uitermate geschikt voor de Club Stage. Tot slot brengt Sluijs een nagelnieuw kwartet bestaande uit hemzelf, drummer Dré Pallemaerts, bassist Lennart Heyndels en pianist Bram De Looze.

DE STANDAARD: Ben Sluijs is een meesterstilist, hij lijkt soms bijna te zingen op zijn saxofoon, treft je met zijn hese, vibratoloze toon, ook als hij fluistert en klaagt.

Pharoah Sanders/Joachim Kühn/Zakir Hussain

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 18:30 MAIN STAGE

Pharoah Sanders (sax), Joachim Kühn (piano), Zakir Hussain (percussie)

De zestiger jaren kenmerken zich door een hoog foertgehalte. Het was een periode van bevrijding en democratisering (én van de minirok). Maar wij onthouden de jaren ‘60 vooral om de expressionistische, bijna anarchistische free jazz die op dat moment zijn intrede deed. Levende legende en schalkse rebel Pharoah Sanders speelde in dit tijdperk een pioniersrol met zijn rijke saxofoongeluid, bulkend van naakte agressie. Hij werkte samen met John Coltrane in diens toentertijd meest controversiële ensemble. Met de tijd verliest men echter zijn wilde haren, Sanders speelt met zijn 74 lentes meer verfijnd, preciezer. Maar met dezelfde ontembare passie voor het delen en beleven van muziek. Hetzelfde kan gezegd worden van pianist Joachim Kühn. Iemand die er ook reeds in de zestiger jaren - maar dan in Europa - bij was om de toon van de avant-garde te bepalen. Buitengewoon percussionist Zakir Hussain vervolledigt dit trio dat voor een prachtig spektakel zal zorgen tussen de bomen van park Den Brandt!

NEW YORK TIMES: He’s a musician who represents more than the notes he plays; he stands for the late ’60s, but also for a generous and open way of expressing and sharing music.

Ben Sluijs Quartet

MAANDAG 15 AUGUSTUS — 21:00 CLUB STAGE

Ben Sluijs (sax), Bram Delooze (piano), Dré Pallemaerts (drums), Lennart Heyndels (bas)

Voor de laatste dag van Jazz Middelheim hebben we op de Club Stage aan saxofonist Ben Sluijs de kans gegeven om de toon van de dag te bepalen. Die kans heeft hij met veel zin gegrepen. Hij presenteert vier heel smaakvolle projecten met telkens een afzonderlijke bezetting. Als eerste project komt het duo met pianist Erik Vermeulen dat hij reeds een twintigtal jaar koestert. Deze twee topmusici delen een klassieke opleiding. Bovendien voelen en vullen ze elkaar intussen moeiteloos aan. Vervolgens komen twee trio's aan de beurt. Eén met bassist Manolo Cabras en drummer Marek Patrman en één met pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano. Dit laatste trio bestaat ook al enkele jaren en excelleert in verstilde kamermuziek, uitermate geschikt voor de Club Stage. Tot slot brengt Sluijs een nagelnieuw kwartet bestaande uit hemzelf, drummer Dré Pallemaerts, bassist Lennart Heyndels en pianist Bram De Looze.

DE STANDAARD: Ben Sluijs is een meesterstilist, hij lijkt soms bijna te zingen op zijn saxofoon, treft je met zijn hese, vibratoloze toon, ook als hij fluistert en klaagt.

KOOP TICKETS: http://www.jazzmiddelheim.be/nl/tickets/festival