een ijzersterk programma...
“All the music that ever was and ever will be is here now.
It exists in a cloud just above our heads and when we play,
we pluck it out of the ether for a lil while before sending it back up.”
— Jaimie Branch (1983-2022)
Kunstencentrum KAAP en Concertgebouw presenteren de negende editie van Jazz Brugge met opnieuw Crossing Cultures als uitgangspunt. Meer dan ooit zoeken we nieuwe stemmen en artistieke biotopen waar avontuurlijke jazz een verrassende vorm en actuele betekenis krijgt. Het credo van wijlen Jaimie Branch dient hierbij als leidraad.
Welk verhaal kun je vertellen met de samenstelling van een jazzfestival ? Het is een evidentie dat jazz van alle muzikale subculturen de meest relevante voorgeschiedenis kent wanneer het gaat over actuele kwesties rondom diversiteit. Emancipatorische zeggingskracht kenmerkt jazz reeds vanaf haar ontstaan, je zou het zelfs haar essentie kunnen noemen. Waar jazz begon als hartenschreeuw over het structurele onrecht dat Afro-Amerikanen werd en wordt aangedaan, heeft het genre een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt. Een onstuimig parcours dat resulteerde in een breed gedeelde canon en wereldwijde erkenning. De laatste jaren zijn er ook steeds meer succesvolle hybriden tussen jazz, pop en klassiek, die het ook ver buiten de gangbare jazzwereld goed doen.
Maar veruit de interessantste artistieke ontwikkeling is zichtbaar in wat je de nieuwe biotopen voor jazz kunt noemen. Juist op afstand van de geboortegrond van de jazz in de diaspora ontstaan nieuwe vormen en nieuwe hybrides die zeggingskracht vinden met behulp van nieuwe instrumentaties en nieuwe inspiraties uit de niet-westerse muziek. Het levert nieuwe artiesten op - gezegend met een nieuw elan dat ver van de serene, museale verering van sommige - jazz weet te blijven.
Die nieuwe artistieke biotoop kan zowel strikt geografisch als mentaal of zelfs metaforisch zijn. Om slechts enkele voorbeelden te benoemen in deze editie van Jazz Brugge: in de muziek van Yazz Ahmed voel je het tempo en levensgevoel van de grootstedelijke metropool Londen terug. Sélène Saint-Aimé onderzoekt in haar hoogst oorspronkelijke muziek dezelfde artistieke ‘mentale’ ruimte die eerder door artiesten als Steve Coleman en Dee Dee Bridgewater succesvol werd verkend. Maar haar interpretatie van afro-caribische jazz is rijkelijk voorzien van sporen van de Caraïben en West-Afrika. De Turkse zangeres Sanem Kalfa biedt met haar gelijkgestemde collega’s Joachim Badenhorst en George Dumitriu een rijk arsenaal aan nieuwe jazzvormen, getoonzet in de cultuurhistorisch rijke regio van de Zwarte Zee. De Britse slagwerker Bex Burch smeedt een onverwachte alliantie tussen postpunk en minimalisme. Theo Croker werpt met Love Quantum een brug uit naar een nieuw publiek voor de jazz, terwijl ook afrobeat niet ver weg lijkt van zijn parcours.
In het hart van het festival bewijst de Amerikaanse tenorist James Brandon Lewis met zijn verbluffend intense spel de onlosmakelijke band tussen heden en verleden van iedere waarachtige jazzvorm. De geesten die hij met zijn fenomenale kwartet weet op te roepen brengen Albert Ayler in herinnering, dit terwijl zijn spel altijd van een verschroeiende actualiteit blijft. Waarmee paradoxaal genoeg de meest actuele en verbeeldingsrijke jazz in verbinding treedt met haar verleden.
Teksten © Kaap
PROGRAMMA
vrijdag 17 november
Chris Joris - Until the Darkness Fades
Jazz veteraan Chris Joris verkent hybride klanken
© Thomas Geuens
W.E.R.F. Records en JazzLab vieren samen hun 30ste verjaardag met drie unieke creatieprojecten waarvoor ze de handen in elkaar slaan. Een daarvan is met percussionist Chris Joris, een veteraan van de Belgische jazz die uitpakt met een beklijvend nieuw project: "Until the Darkness Fades".
Dat zegt meteen iets over het parcours van Chris Joris, waarin het muzikale en persoonlijke steevast overlappen. Deze percussionist schreef een van de kleurrijkste hoofdstukken van de Belgische jazz. Hij was jarenlang actief binnen diverse genres, maar wordt nu vooral gelauwerd als de percussionist die voortdurend grenzen sloopte. Niet enkel tussen al die benauwende genrehokjes - pop, experiment, theater, wereldmuziek, jazz - maar ook tussen complete werelden.
Chris Joris speelde ‘wereldjazz’ lang voordat er sprake was van die term en hij tekende voor een paar warmbloedige jazzklassiekers, met "Songs For Mbizo" en "Out Of The Night" misschien als bekendste voorbeeld. Dat laatste album verscheen oorspronkelijk in 2003, was vervolgens jarenlang niet te verkrijgen, maar ligt in 2023 terug in de schappen en voor het eerst op vinyl. En terecht.
Joris greep het vooruitzicht van een nieuwe tournee en een kersvers album ook gretig aan voor een muzikaal zelfportret. Met "Until the Darkness Fades" belicht hij verschillende aspecten van zijn muzikale identiteit, zowel verwacht als onverwacht.
Joris componeerde nieuw materiaal, maar bewaart ook een prominente plaats voor de vrije improvisatie. Het wordt een prikkelende tweespalt vol hybride klanken, met vertrouwde en minder vertrouwde geluiden, tussen romantiek en onbevangen avontuur. Die verkent hij in het bijzijn van opvallende medestanders op viool en cello. Op die manier combineert hij aardse percussie met de vrijheid van de jazz en de elegantie van kamermuziek. Ontdek dit verhaal van een Belgische meester die nog lang niet uitverteld is.
Bezetting:
PIANO - Chris Joris
VIOOL - Cécile Broché
CELLO - Sigrid Vandenbogaerde
Bex Burch - There is only love and hate
Embracing new musical challenges
© Roz Burch
De componist, percussionist, producent en instrumentmaker gebruikt de gyil (= Ghanese xylofoon) op nieuwe en onverwachte manieren buiten de traditionele setting en heeft een unieke sound gecreëerd.
Haar rusteloze creativiteit en verlangen om nieuwe muzikale uitdagingen aan te gaan op een reeks percussieve instrumenten hebben geleid tot samenwerkingen met uiteenlopende artiesten als Peter Zummo, Kuljit Bhamra, Sarathy Korwar, Leafcutter John en Evelyn Glennie. In haar muziek, zowel in samenwerking als met haar gevierde band Vula Viel, beweegt ze zich met evenveel succes tussen de verschillende werelden van minimalisme, postpunk en improviserende jazz.
Bex bracht drie jaar door in Ghana onder het leerlingschap van meester xylofonist Thomas Segura, een vormende ervaring die haar een diepgeworteld respect gaf voor de vorm en het verlangen om de oude tradities in ere te houden, maar ook het vertrouwen om een muzikaal pad te volgen dat haar eigen stem en de vele strengen en smaken van haar persoonlijkheid weerspiegelde. Daartoe bouwde ze haar eigen vergrote gyil bij haar terugkeer naar het Verenigd Koninkrijk, door het instrument opnieuw te stemmen, pickups en gitaarpedalen toe te voegen, en het een andere vorm te geven dan de traditionele vorm, uit noodzaak om met live rock- en jazzpercussionisten te kunnen werken. In het proces creëerde ze een uniek en revolutionair nieuw instrument dat nieuwe geluidswerelden heeft geopend en de muziek heeft gevormd die ze met Vula Viel en daarbuiten heeft gecreëerd.
In 2023 zal haar solodebuut "There is only love and hate" verschijnen, waarin haar diverse skills samenkomen in een uniek geluid. Tijdens Jazz Brugge zal ze haar album solo presenteren.
Bezetting:
PERCUSSIE & COMPOSITIE - Bex Burch
Sélène Saint-Aimé – Potomitan
Verbind hemel en aarde met Potomitan
© Arthur Wollenweber
Sélène Saint-Aimé, Française met Caribische en Afrikaanse roots, is contrabassiste, zangeres, componiste en dichteres. In de buitenwijken van Parijs volgde ze een beslissende masterclass bij Steve Coleman, waarna residenties en workshops in New York, Chicago, Detroit, Los Angeles en Cuba volgden. In 2022 verscheen het bijzonder sterke album "Potomitan", vernoemd naar de centrale pilaar die in de tempels van het Haïtiaanse vodou geloof symbool staan voor de connectie tussen het hemelse en het aardse.
Het album schreef ze toen ze tijdens de lockdown haar habitat Parijs verliet en tijdelijk weer bij haar familie in Martinique besloot te gaan wonen.
Saint-Aimé weet met dit prachtalbum een uiterst overtuigende nieuwe koers voor de jazz te formuleren, gezegend met rijke Afro-Caribische accenten. Haar traject doet denken aan gelijkaardige projecten, zoals Red Earth van Dee Dee Bridgewater en The Sign and The Seal van Steve Coleman. Tegelijkertijd is haar muziek gezegend met een brandende actualiteit, een vocale souplesse en een ritmische drive die zeer nieuwsgierig maakt naar haar concert.
“To listen to Potomitan is to be immersed in this fluid world of Saint-Aimé’s making – harnessing her Martiniquan roots to create music that is as grounded as it is malleable, as earthly as it is spiritual.” - The Guardian, top 10 global albums of 2022
Bezetting:
CONTRABAS, ZANG, COMPOSITIE - Sélène Saint-Aimé
TROMPET - Hermon Mehari
TENOR SAXOFOON - Irving Acao
DRUMS & KA - Sonny Troupé
DRUMS & BÈLÈ - Boris Reine-Adélaïde
zaterdag 18 november
Kalfa/Dumitriu/Badenhorst
Intieme en expressieve mix van muzikale culturen
© Alp Esin
Bij het Gentse fijnproeverslabel 'el Negocito' verscheen in 2021 het album "Black Sea Songs", een intieme en expressieve samenwerking tussen drie uitgesproken karakters.
Het album volgt een organische koers tussen compositie en improvisatie en zweeft tussen de diverse muzikale culturen van het Zwarte Zeegebied en subtiele eigentijdse klankwerelden.
Sanem Kalfa is een zeer expressieve vocaliste met een verbluffende podiumaanwezigheid, die haar in de improvisatiewereld bij onze noorderburen al naam en faam heeft bezorgd.
In Joachim Badenhorst en George Dumitriu vond ze ideale 'compagnons de route' voor het project "Black Sea Songs", waarin nieuwe muziek ontstond op basis van eeuwenoude liederen uit het Zwarte Zeegebied. De werkwijze is hier cruciaal: in plaats van een nauwgezette reconstructie zoals een etnomusicoloog misschien zou willen, dient het ritmische en melodische materiaal slechts als startpunt voor een kwikzilveren conversatie tussen drie persoonlijkheden die midden in deze tijd staan. Met "Black Sea Songs" creëren de drie muzikanten een nieuw pad waarin aloude labels zoals impro, worldmusic of kamermuziek niet meer voldoen, maar worden samengebracht in een warmbloedige nieuwe gedaante.
Bezetting:
ZANG, ELEKTRONICA - Sanem Kalfa
AKOESTISCHE+EL GITAAR, ALTVIOOL & EFFECTS - George Dumitriu
KLARINET, LIVE ELEKTRONICA - Joachim Badenhorst
Yazz Ahmed Quartet
In de voorlinie van de hedendaagse jazz
© John Jarrett
Yazz Ahmed is een Bahreins/Britse jazztrompettiste, -bugeliste en componiste. In haar "Psychedelic Arabic Jazz" verwerkt ze de invloeden van de Arabische en westerse wereld. Ze kwam op 9-jarige leeftijd naar het Verenigd Koninkrijk, waar ze nog steeds woont. Op haar negende begon ze ook met trompet en bugel spelen. Aangemoedigd door haar grootvader, jazztrompettist Terry Brown, maakte Ahmed snelle vorderingen, nam privélessen en speelde in het schoolorkest.
Tijdens haar tijd in Londen richtte ze haar eigen band op, waarmee ze haar debuutalbum "Finding My Way Home" (2011) opnam. Hiermee begon ze de verkenning van de versmelting van jazz en Arabische muziek.
Yazz Ahmed bracht in 2019 haar derde album uit, "Polyhymnia". Het album is vernoemd naar de Griekse muze van muziek, poëzie en dans. Ahmed omschrijft dit personage als ‘een godin voor de kunsten’. Het is een zesdelige suite gewijd aan zes vrouwen van uitzonderlijke kwaliteiten, rolmodellen met wie ze een sterke band voelde: Rosa Parks, Malala Yousafzai, Ruby Bridges, Haaifa Al-Mansour, Barbara Thompson, en de Suffragettes.
Dit jaar mogen we nog een nieuwe ep verwachten met nieuw materiaal, dat we dus ook tijdens Jazz Brugge zullen horen.
Bezetting:
BUGEL, TROMPET - Yazz Ahmed
VIBRAFOON - Ralph Wyld
BAS - David Manington
DRUMS - Martin France
Naïssam Jalal
Helende rituelen
© Jérôme Prébois
Fluitiste Naïssam Jalal is van het kaliber artiesten waarbij technische virtuositeit en emotionele expressie een onwrikbaar geheel blijven.
Naïssam, een Française met Syrische roots, kreeg een klassieke conservatoriumopleiding van haar zesde tot haar zeventiende. Ze ontwikkelde zich verder via improvisatiecursussen en maakte naam in de Franse jazz- en avontuurlijke muziekscene. Ze verdiepte zich in Damascus in de ney, een herdersfluit met expressieve mogelijkheden en een rijke geschiedenis in de spirituele Arabische muziek. In Parijs speelt ze met grote namen uit de Afrikaanse en jazzmuziek en componeert ze ook soundtracks voor speelfilms.
Haar meest recente project, "Healing Rituals", kreeg in het voorjaar van 2023 een indrukwekkende lijst van positieve recensies. Op dit album staan acht nieuwe composities, elk als een ritueel vormgegeven, die de verbeelding van de luisteraar vastgrijpen en niet meer loslaten. Het is een welkom antwoord op de wereldwijde crises van deze tijd en een uitnodiging voor een innerlijke ervaring bij de luisteraar.
Bezetting:
COMPOSITIE, ZANG, NEY, DWARSFLUIT - Naïssam Jalal
CELLO - Clément Petit
CONTRABAS - Claude Tchamitchian
DRUMS - Zaza Desiderio
James Brandon Lewis Quartet
Jazz, blues en gospel in één sound
© Diane Allford
James Brandon Lewis is een jazz saxofonist die met zijn diepe, doorleefde en opwindende speelstijl zowel jazz fans als critici doet verbazen.
Hij ontdekte op jonge leeftijd al free jazz in zijn geboortestad - groove town - Buffalo. Later speelde hij met grootheden als Wadada Leo Smith en Charlie Haden. In het karakteristieke geluid van Brandons spel vormen jazz, blues en gospel gelijkwaardige componenten.
We zagen James Brandon Lewis al op Jazz Brugge in 2018, in 2020 werd hij terecht uitgeroepen tot 'Rising Star Tenor Saxophonist' door jazz vakblad DownBeat en kreeg hij ook erkenning van grootheden als Sonny Rollins. Inmiddels manifesteert hij zich ook als dichter en essayist.
In 2023 verscheen wederom een ijzersterk album, "Eye of I", dat Brandon Lewis tijdens Jazz Brugge aan het publiek presenteert in een ‘all star’ bezetting met Aruan Ortiz op piano, Brad Jones op contrabas en Chad Taylor on drums. Het album vaart een zelfverzekerde koers tussen woede over het hedendaagse Amerika en een haast spirituele verlossing die hij de luisteraar via de muziek biedt. Het is een indrukwekkend werk dat je meeneemt op een emotionele reis en dat je niet onberoerd laat.
“James Brandon Lewis’ solos are like a jumbo jet. You need to give them plenty of runway space to take off and land. Because they’re huge, not just in terms of sound, chops, soul, ideas, energy, and originality, but because they’re carrying a precious cargo: the living legacy of John Coltrane. I’m not talking about some skillful ‘young lion’s’ reproduction of a historic jazz sound, but a young artist’s courage to take up the spiritual challenge—to channel what needs to be channeled now.” – jazzgitarist Marc Ribot
Bezetting:
TENORSAXOFOON - James Brandon Lewis
PIANO - Aruán Ortiz
CONTRABAS - Brad Jones
DRUMS - Chad Taylor
zondag 19 november
Sophie Tassignon – KHYAL
Een ontmoeting van Westerse en Oosterse culturen
© Katrin Andrzejewski
"KHYAL" is afgeleid van het Arabische woord voor “verbeelding” en kan worden vertaald als de “herinnering aan en het verlangen naar iets dat al lang voorbij is”.
De Duitse zangeres en componiste met Belgische roots Sophie Tassignon heeft ruim 10 albums uitgebracht op verschillende labels en toerde door Europa, Noord-Amerika en China. Haar nieuwste project "KHYAL" is een muzikale ontmoeting tussen Westerse en Oosterse culturen. Deze muziek vertegenwoordigt de tolerantie en acceptatie van mensen van over de hele wereld, ongeacht hun achtergrond of geloofssysteem, en biedt een blik op de schoonheid en artisticiteit die kan ontstaan door interculturele samenwerking.
Tassignon staat bekend om haar unieke timbre en haar geraffineerde composities en arrangementen, zoals te horen in zowel haar soloproject als het kamerjazzkwartet AZOLIA. Door haar werk met Syrische vluchtelingen in Berlijn begon Sophie Tassignon in 2017 de Arabische taal te leren en besloot ze op zoek te gaan naar een dieper begrip van de Arabische cultuur. Dit werk heeft op zijn beurt geleid tot de ontwikkeling van haar project KHYAL, een project dat Arabische gedichten vermengt met jazztradities uit Europa en Noord-Amerika.
Een deel van de nummers, uitgevoerd door de groep van vijf internationale muzikanten uit Berlijn, is gecentreerd rond de woorden van Mohammad Mallak, een Syrische scenarioschrijver en toneelschrijver die tussen Frankrijk en Duitsland verblijft en optreedt als hoofdredacteur van Saiedet Souria Magazine. De rest van de gedichten zijn teksten van Tassignon, vertaald door de Libanese dichter Hicham Nasr.
Het album "KHYAL" wordt in oktober 2023 uitgebracht op het W.E.R.F. Records label.
Bezetting:
ZANG - Sophie Tassignon
ALT & BARITONSAXOFOON - Peter Van Huffel
GITAAR - Peter Meyer
BAS - Roland Fidezius
DRUMS - Mathias Ruppnig
Trombone Ensemble Nabou Claerhout
Het veelzijdige geluid van Nabou Claerhout's trombone-ensemble
© Stefaan Temmerman
De Belgische trombonist Nabou Claerhout timmerde de voorbije jaren serieus aan de weg en wist met haar eigen band N∆BOU niet alleen ons Belgenland maar ook het buitenland te overtuigen. Haar beide albums "Hubert" (2019) en "You Know" (2021) gingen dan ook vlotjes over de toonbank.
Een eigen ensemble was al jaren een van de droomprojecten op Nabou's bucketlist, en dankzij Jong Jazztalent Gent en Rataplan zag ze die creatie in het voorjaar van 2022 werkelijkheid worden.
Nabou componeerde het volledige repertoire voor dit ensemble zelf. Tijdens het schrijven van de muziek verkende ze de brede mogelijkheden van de trombone: "Het doel is om je zowel te verwennen met warme, zachte, dragende partijen als om daarna het pittige en hartelijke karakter van de trombone te ontdekken." - althans Claerhout.
Die ritmische speelsheid, die we vaker horen in Nabou's composities met haar kwartet N∆BOU, sijpelt ook subtiel door in het geluid van deze band.
Nabou vond de gedroomde collega-jazzmuzikanten in België, maar ook Nederland, Engeland en Duitsland. Ondanks de ongewone bezetting van vijf uiteenlopende jazztrombonisten, elk met een andere achtergrond, krijg je toch een zeer homogeen geluid te horen, dat bol staat van speelsheid en kleine details.
Bezetting:
TROMBONE & COMPOSITIES - Nabou Claerhout
TROMBONE - Rory Ingham
TROMBONE - Peter Delannoye
TROMBONE - Nathan Surquin
BASTROMBONE - Tobias Herzog
ELEKTRISCHE GITAAR - Gijs Idema
CONTRABAS - Cyrille Obermüller
DRUMS - Daniel Jonkers
Theo Crocker - Love Quantum
Moderne jazz met een randje clubcultuur
© Obidigbo Nzeribe
Muzikale verhalenverteller Theo Croker is de kleinzoon van jazz trompettist Doc Cheatham en stelde als tiener al big bands samen. Hij studeerde onder andere bij de bekende jazzmuzikanten en -docenten Donald Byrd en Gary Bartz (oa. lid van de Miles Davis band).
Croker speelt zichzelf in 2014 in de internationale spotlights met het alom geprezen album "Afro Physicist" - sindsdien wordt hij in één adem genoemd met de nieuwe zelfbewuste generatie jazzartiesten zoals Shabaka Hutchings en Christian Scott, die hun eigen artistieke koers vormgeven, vaak ook in de diaspora en zonder dwingende sturing van grote platenmaatschappijen zoals voorheen in de jazz gebruikelijk was.
Tijdens de lockdown schreef Croker zijn zesde album "Love Quantum". Op dit album combineert hij de verwarring en (wan)hoop van die tijd in een eigentijdse sound met een intensiteit die je bij de keel grijpt. Croker blijft indruk maken met elke release, waarbij hij grenzen tussen hiphop, jazz en R&B overstijgt.
“A vital contribution to the growing body of nouveau jazz fusion” - The New York Times
“Tones that are too free and spacey to be labelled anything but cosmic, often recalling the 70s output of Detroit’s Tribe Records.” - Pitchfork
Bezetting:
TROMPET, STEM, LAPTOP & EFFECTS - Theo Croker
KEYS - Mike King
AKOESTISCHE & ELEKTRISCHE BAS - Eric Wheeler
AKOESTISCHE & ELEKTRISCHE DRUMS - Shekwaga Ode
Dans Kapot - I love tempo
Knetterend, spetterend spektakel
© Thomas Geuens
W.E.R.F. Records en JazzLab vieren samen hun 30ste verjaardag met drie unieke creaties waarvoor ze de handen in elkaar slaan. Naast de albumrelease op vrijdag van Chris Joris pakken we op zondag uit met het unieke interdisciplinaire project onder de titel Dans Kapot, waarvoor knaltrio Don Kapot samenwerkt met vier dansers voor een spetterend spektakel - I love tempo - onder leiding van Alexandros “Greco” Anastasiadis.
Krachtig en hypnotiserend, Don Kapot is niets minder dan een groovemachine, een sensatie door hun opzwepende concerten, aanstekelijke humor en kleurrijke releases. Album "Hooligan" pakte uit met nucleaire kracht, terwijl ze voor het knotsgekke "Un Peu Live" de handen in elkaar sloegen met toetsenist Fulco Ottervanger (o.a. De Beren Gieren). Hun muziek combineert de energie en vrijheid van free jazz met de totale trance van de beste dansmuziek.
In 2019 ontmoette Don Kapot een groep dansers, en het was meteen raak. Na het opnemen van een videoclip in 2020, gaven ze in 2021 een onvergetelijk eerste optreden op DANSAND!, in Oostende.
Hun extraverte benadering van het podium, hun liefde voor lichamelijkheid en speelsheid, samen met de levendigheid van de band, deden het idee ontstaan: wat als je dat energieke geluid zou combineren met beweging, de muzikanten met dansers en wat als je fysieke vorm en acties zou geven aan de muziek? Dans Kapot werd geboren.
In 2022 nam Greco op organische wijze de artistieke leiding, terwijl een nieuw team van dansers werd samengesteld. Het gezelschap ging de straten van Brussel op met bruisende guerrilla voorstellingen. Onvoorbereide voorbijgangers werden zo getrakteerd op een spontaan feest van kleur en muziek. Het project was zo succesvol dat het W.E.R.F. Records en JazzLab overtuigde om de zevenkoppige bende op te nemen in de viering rond hun 30ste verjaardag. De drie muzikanten en vier dansers kwamen samen voor verschillende residenties en tonen nu het resultaat: I love tempo, dat garant staat voor een knetterende voorstelling.
Bezetting:
BARITONSAXOFOON - Viktor Perdieus
BASGITAAR - Giotis Damianidis
DRUMS - Jakob Warmenbol
DANS - Alexandros “Greco” Anastasiadis, Sofia Kakouri, Kit King & Margherita Dello Sbarba
Dagpas (per dag)
VVK € 35 / € 23,10 (-35j) / € 18 (-26j)
ADD € 39
Festivalpas (drie dagen geldig)
VVK € 85 / € 42,50 (-26j)
ADD € 89
Rik Bevernage & W.E.R.F. Records covers
In case you LIKE us, please click here:
Hotel-Brasserie
Markt 2 - 8820 TORHOUT
Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse
Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée
Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant
Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon
Pedro Soler
(08/06/1938 – 03/08/2024)
foto © Jacky Lepage
Special thanks to our photographers:
Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte
Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper
Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Jeroen Goddemaer
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein
Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre
Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten
Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden
Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner
and to our writers:
Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Chris Joris
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst